Zabierzmy Jezusa do domu, prośmy Go, by wszedł do domu naszego serca, byśmy wzrastali w mocy, byśmy napełniali się Jego mądrością, by Jego łaska spoczywała na nas.
komentarze Bractwa Słowa Bożego,
autor: s. M. Tomasza Potrzebowska CSC
Pierwsze czytanie: 1 J 2, 12-17
Kimkolwiek jesteś: dzieckiem, ojcem, młodym człowiekiem – Jezus przyszedł na ziemię do ciebie. Dzięki Niemu otrzymujesz odpuszczenie grzechów i w Nim jest zwycięstwo nad złym duchem. On jest od początku, jak wyznajemy w Credo – z Ojca jest zrodzony przed wszystkimi wiekami.
Kiedy Go poznajemy i Jego nauka trwa w Nas, stajemy się mocni i możemy oprzeć się temu, co proponuje świat: pożądliwości ciała, pożądliwości oczu i pysze. Święty Jan mówi, że świat przemija, czyli przemija to, co cielesne, przemijają pożądania skoncentrowane na ciele i chęci posiadania, a zostaje to, co duchowe, dlatego wzywa nas do wypełniania woli Bożej. A wolą Bożą jest poznanie Jego Syna, Jezusa i przyjęcie uświęcającej łaski, przyjęcie przebaczenia grzechów, zwycięstwa nad diabłem – przyjęcie zbawienia.
Przyjęliśmy sakrament chrztu, który w nas to sprawił. Żyjmy więc jak ludzie zbawieni, żyjmy w wodach własnego chrztu. Św. Ambroży kiedyś powiedział: Woda odrodziła cię do łaski, podobnie jak inna woda zrodziła cię kiedyś do życia. Naśladuj rybę: ona powinna być dla ciebie przedmiotem podziwu. Ryba żyje i pływa wśród fal i głębin. Na morzu szaleje burza, z hukiem toczą się fale, lecz ryba pływa, nie tonie. Dla ciebie świat doczesny jest również morzem. Wiele w nim różnych prądów, groźnych fal, strasznych burz. Ty bądź rybą, by nie zalała cię fala doczesności (św. Ambroży, O sakramentach, III, 3).
Psalm responsoryjny: Ps 96, 7-8. 9-10
Psalm wzywa, aby wszystkie narody oddały chwałę Panu. Wszystkie narody mają uznać Jego potęgę. Wszystkie narody mają oddać chwałę Jego imieniu. Jego imię zostało objawione w Jego Synu. Jezus objawia nam Ojca, jak czytamy w Liście do Kolosan: On jest obrazem Boga niewidzialnego (1, 15), czyli patrząc na Niego, leżącego w żłóbku, patrzymy w Twarz Boga, jesteśmy przed Jego obliczem.
Uwielbiajmy Boga w Jezusie Chrystusie, oddajmy Mu chwałę jako Królowi, jako Panu, jako Stworzycielowi nieba i ziemi, jako sprawiedliwemu Sędziemu, który sądzić będzie wszystkie narody spojrzeniem pełnym miłosierdzia.
Niech nasze serca zadrżą przed przychodzącym Bogiem, niech będą wolne od wszelkiego grzechu i zła. Niech nasze usta głoszą Dobrą Nowinę o przyjściu na świat Zbawiciela, aby każdy człowiek wokół nas przyjął zbawienie i również uwielbiał Boga.
Ewangelia: Łk 2, 36-40
Wczoraj w Ewangelii spotkaliśmy napełnionego Duchem Świętym Symeona. Dziś spotykamy Annę, która służy Bogu w modlitwach i postach dniem i nocą. Oboje doświadczają spotkania z Jezusem. Może znów warto przemyśleć swoją modlitwę, ale tym razem i post. To przestrzeń spotykania Boga, to przestrzeń stawania się Jego świątynią, to przestrzeń napełniania się Duchem Świętym.
We fragmencie tym św. Łukasz wymienia przodków Anny i pisze, że w chwili tego spotkania ma osiemdziesiąt cztery lata. Spotyka Dzieciątko Jezus na rękach Maryi – dziewicy reprezentującej Izrael, który ma dwanaście pokoleń. Lata Anny to dwanaście pokoleń pomnożone przez siedem, czyli przez pełnię i doskonałość. Jezus pokazany jest tu, więc jako Oblubieniec i dziewicy, i wdowy. Anna opowiada o Nim tym, którzy oczekiwali wyzwolenia, odkupienia, że to właśnie On dokonuje wykupu wdowy, że to w Nim jest pełnia miłości i życia.
Zabierzmy Jezusa do domu, prośmy Go, by wszedł do domu naszego serca, byśmy wzrastali w mocy, byśmy napełniali się Jego mądrością, by Jego łaska spoczywała na nas. Niech spotkanie z Nim – Oblubieńcem pełnym miłości – pobudzi nas do głębszej modlitwy i otworzy nasze serca na post niosący wyzwolenie.
Co? Gdzie? Kiedy?
