Komentarze do czytań - Czwartek, III Tydzień Wielkanocny

komentarze Bractwa Słowa Bożego
autor: Klementyna Pawłowicz-Kot

Pierwsze czytanie: Dz 8, 26-40

Epizod o nawróceniu Etiopczyka, wysokiej rangi urzędnika królewskiego, stanowi samodzielną jednostkę literacką i związany jest z działalnością Filipa, aby pokazać, jak Kościół rozumiał ewangelizację. Celem działalności misyjnej było doprowadzenie do wiary przez głoszenie Ewangelii i do przyjęcia chrztu.

Kim był ów Etiopczyk, z tekstu nie wynika. Przypuszcza się, że był Żydem z diaspory. Awans na dworze królewskim nie był niczym nadzwyczajnym, a jego daleka podróż do świątyni jerozolimskiej (ok. 2500 km w jedną stronę), normalną praktyką religijną. Jadąc, zwyczajem starożytnych czytał głośno święte księgi tak, że Filip mógł usłyszeć tekst i rozpocząć rozmowę. Nie bez znaczenia jest zacytowany przez Łukasza fragment o cierpiącym Mesjaszu, Iz 53, 7-8. To, co dla chrześcijaństwa jest zasadniczym rysem wiary, dla judaizmu było nie do przyjęcia. Idea scalająca cały naród żydowski, zarówno ten zamieszkały w Palestynie, jaki i rozproszony po całym ówczesnym świecie, była szczególnie oczekiwana przed narodzeniem Jezusa. Wizyta w Jerozolimie, różne informacje, jakie do niego dochodziły o Jezusie, mogły wprowadzić zamęt w wierze i myślach Etiopczyka.

Wyjaśnienia, jakich udzielił Filip temu człowiekowi, miały siłę i moc, skoro uwierzył i przyjął chrzest przy pierwszym napotkanym źródle.

Psalm responsoryjny: Ps 66 (65), 8-9. 16-17. 19-20

W kolejnych fragmentach Psalmu 66 autor dziękuje za własne ocalenie. Tak, jak ślubował, deklaruje złożenie ofiary dziękczynnej za wysłuchanie prośby. Rozgłasza wszystkim, że Pan okazał się obrońcą i opiekunem swego ludu.

Ewangelia: J 6, 44-51

Kto posłyszał głos Ojca, przychodzi do Jezusa, który jest chlebem z nieba; kto spożywa ten chleb będzie żył na wieki. To główne przesłanie dzisiejszego fragmentu Ewangelii św. Jana.

Życie to wyjątkowy dar, który otrzymujemy od Boga. Pragniemy zachować go jak najdłużej, płodząc dzieci, by w ich żyłach płynęła nasza krew, tworząc dzieła i zachowując pamiątki po zmarłych, by ślad po naszym istnieniu nie zniknął z chwilą złożenia ciała do grobu. Doświadczenie życiowe pokazuje, że z wyjątkiem wybitnych postaci, które zapisały się na kartach historii, znikamy z pamięci potomków w trzecim czy czwartym pokoleniu.

Ewangelista Jan uczy, że jedyną nadzieją na życie wieczne jest Bóg. On pragnie przebywać z każdym z nas w szczególnej bliskości. Patrzenie na Jezusa z wiarą i karmienie się Jego Ciałem, prowadzi do wypełnienia obietnicy życia wiecznego, którego początek i koniec są trudno uchwytne, a jego miarą nie jest długość lecz jakość.