Czy dostrzegam w swoim życiu bliźnich i ich potrzeby? Bogacz z dzisiejszej Ewangelii, pomimo tego, że żebrak leżał u bramy jego pałacu, nie pomógł mu. Można powiedzieć, że był ślepy, nie widział potrzebującego, chociaż ten znajdował się bardzo blisko.
komentarze Bractwa Słowa Bożego,
autor: Przemysław Misior, diakon, VI rok WSDDW-P
Pierwsze czytanie: Jr 17, 5-10
Błogosławiony jest mąż, który pokłada ufność w Panu i Pan jest jego nadzieją! Autor wskazuje, że człowiek, który całkowicie ufa Bogu i w nim pokłada całą swoją nadzieję, będzie szczęśliwy, bowiem stanie się jak drzewo, które wypuszcza korzenie, czyli ma stałe oparcie, a także jest wolny od obaw i niepokojów wśród zmiennych okoliczności życia.
A my czy jesteśmy szczęśliwi? Czy pokładamy ufność tylko w Panu? Bardzo często szukamy oparcia w ludziach z pozoru mocnych i wyżej postawionych, którzy w oczach ludzi „coś” znaczą. Chcemy się ustawić, załatwić coś po znajomości, nieraz bezgranicznie ufamy napotkanym ludziom. Czasami jesteśmy nimi tak zafascynowani, że zapominamy o dotychczasowych autorytetach, a tym bardziej o Bogu i sprawach Bożych.
Niestety, skutki takiego zachowania są bardzo bolesne. Człowiek jest słaby i grzeszny, często nas zawodzi. Zmieniły się okoliczności, więc zmieniła się postawa wobec nas. Dlaczego mnie już nie zauważasz? – pytamy. Wtedy nasze serce jest jak dziki krzew na stepie lub jak spalona pustynia całkowicie wyludniona.
W takiej sytuacji trzeba nam zawsze wracać do Pana, wołać: przyjmij mnie Panie, uczyń mnie żywym drzewem, przywróć mi życie, ufam tylko Tobie! A wtedy nasza codzienność stanie się miejscem wypełniania woli Bożej, dostrzeżemy Boże prowadzenie i Bożą obecność, a to, co niebezpieczne lub niepewne, nie będzie już nas napawało lękiem, gdyż w Panu złożyliśmy nadzieję.
Psalm responsoryjny: Ps 1, 1-2. 3. 4 i 6
Ten, który wypełnia doskonale Prawo – człowiek sprawiedliwy – jest obrazem życiodajnego drzewa. Psalm ten daje człowiekowi wskazania, jak nie obrazić Boga. Nauczanie Jezusa jednak rozszerza motyw działania oraz zakres odpowiedniego zachowania, to jest kochać siebie i drugiego człowieka (por. Ga 5, 22n). Wtedy nie będziemy tylko drzewem dającym dobry owoc, ale staniemy się potężnym drzewem, pod którym inni znajdą odpocznienie.
Ewangelia: Łk 16, 19-31
Czy dostrzegam w swoim życiu bliźnich i ich potrzeby? Bogacz z dzisiejszej Ewangelii, pomimo tego, że żebrak leżał u bramy jego pałacu, nie pomógł mu. Można powiedzieć, że był ślepy, nie widział potrzebującego, chociaż ten znajdował się bardzo blisko.
My również bywamy zabiegani, gonimy za rozmaitymi obowiązkami, pracą. Zatrzymajmy się i zróbmy dziś rachunek sumienia. Czy dostrzegamy potrzeby bliźnich, którzy są najbliżej? Warto podjąć postanowienie rezygnacji z siebie, aby pomóc potrzebującemu. Mogą to być najprostsze domowe obowiązki, może to być czas poświęcony komuś, dla kogo przeważnie go nie mamy. Zacznijmy nasze nawrócenie od drobnych kroków ku lepszemu życiu, aby nie było za późno jak w przypadku bogacza.
Co? Gdzie? Kiedy?
