Komentarze do czytań - Czwartek - II Tydzień Adwentu - Dzień Powszedni albo wspomnienie Najświętszej Maryi Panny z Guadalupe

komentarze Bractwa Słowa Bożego,
autor: ks. Jakub Zinkow

Pierwsze czytanie: Iz 41, 13-20

Słyszmy dziś kolejny fragment obietnicy, którą Bóg składa Izraelowi. Obiecuje, że lud Izraela powróci z wygnania babilońskiego. Pokrzepiające Słowo Pana jest zobrazowane wieloma niezwykłymi znakami, które mają pokazać, że tam, gdzie dotychczas była śmierć, teraz przyjdzie życie. Zaskakujący jest podany przez proroka obraz sań młockarskich. Było to narzędzie rolnicze przeznaczone do młócenia zboża i wytrząsania ziarna z kłosów. Według wizji proroka wzmocnione sanie mają pokazać potęgę Bożą objawioną w Izraelu. Przedmiot znany z ich codziennego życia miał się stać przykładem mocy, jaka tkwi w Bożej obietnicy. Naród wybrany potrzebował nadziei, która ożywiłaby go w trwaniu w niewoli. Z opisu możemy odczytać, że sanie mają niezwykłą moc, która „pokruszy góry, a pagórki zamieni w drobną sieczkę”. Jednakże nie można zapominać o właściwym ich przeznaczeniu. Sanie mają przede wszystkim młócić kłosy zbóż, aby z nich wydobywać ziarna, które będą przeznaczone na pożywienie. Oznacza to, że Boża potęga, która jest udzielana Izraelitom, ma posłużyć im do czynienia dobra. To bardzo ważne zadanie, ponieważ po powrocie do zrujnowanej Ojczyzny będą musieli podjąć ciężką pracę odbudowy.

Otrzymane przez nas od Boga łaski, umiejętności, cnoty czy talenty nie powinny być przez nas wykorzystywane w celu egoistycznego spełniania swoich pragnień. Dar, który otrzymujemy, zawsze wiąże się z zadaniem, które musimy podjąć, by realizować wolę Bożą w swoim życiu.

Psalm responsoryjny: Ps 145, 1bc.9-13

Psalm 145 w świetny sposób łączy dwa obrazy Boga. Możemy usłyszeć o Bogu mocnym, który w swoich dziełach objawia potęgę swojego królestwa. Wszechmoc Boga trwa przez wszystkie pokolenia, Jego królowanie nie jest zależne od świata. Do tego obrazu dzisiejszy psalm dołącza także inny przymiot Boży – miłosierdzie, o którym słyszymy także w refrenie: „Pan jest łagodny i bardzo łaskawy”. Te dwa obrazy królowania mogą być spójne tylko w Bogu. Człowiek często ma trudności, aby posiadanie władzy łączyć z okazywaniem miłosierdzia. Taki dylemat często przeżywają rodzice w wychowaniu dzieci. Z jednej strony potrzebują pewne rzeczy ograniczać, aby ukształtować charakter dziecka, a z drugiej strony ich serca cierpią, gdy dziecko doznaje smutku. Warto, aby z takich dylematów czynić treść naszej modlitwy do Boga, który najlepiej się na tym zna.

Ewangelia: Mt 11, 11-15

Święty Jan Chrzciciel jest niezwykłym bohaterem kart Ewangelii z wielu powodów. Dzisiejszy fragment stanowi pochwałę życia i misji prorockiej Jana. Jego życie staje się punktem przełomowym w historii zbawienia. Wszystkie oczekiwania związane z nadejściem Mesjasza i spisane w Starym Testamencie kumulują się w jego osobie. Nie jest on jednak jedynie postacią, która ma zwieńczyć to, co stare. Jego życie otwiera człowieka na to, co nowe, na samo przyjście Chrystusa. Słowa o „gwałcie”, którego doznaje Królestwo Niebieskie, należy rozumieć jako wezwania do troski o swoje zbawienie tu i teraz, ponieważ nie można tej sprawy odwlekać. Jan Chrzciciel staje się żywym znakiem, który wzywa do troski o swoje życie wieczne. W innym miejscu Ewangelii mówi: „ Już siekiera do korzenia drzew jest przyłożona. Każde więc drzewo, które nie wydaje dobrego owocu, będzie wycięte i w ogień wrzucone” (Mt 3,10).

Czas szybko biegnie, dlatego w połowie Adwentu warto zadać sobie pytanie: czy moja troska o zbawienie w tym czasie wzrosła? Czy jestem w gotowości na przyjście Pana?