Trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi. Te słowa św. Piotra stają się dziś drogowskazem dla nas. (...) Jeśli nie wiesz, jak postąpić, to zastanów się, jakie są przykazania Boże, jaka jest nauka Katechizmu, jakie jest wyznanie wiary Kościoła, co Pismo Święte mówi o tym. Podejmij decyzję według tego, co jest niezmienne, według woli Bożej.
komentarze Bractwa Słowa Bożego
autor: Ks. Michał Dłutowski
Pierwsze czytanie: Dz 5, 27-33
Trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi. Te słowa św. Piotra stają się dziś drogowskazem dla nas. Spotykamy się z różnymi stanowiskami wobec problemów, jakie przeżywamy, nawet w samym Kościele. Jeden ksiądz wypowiada się w ten sposób, drugi neguje jego wypowiedź lub problem pozostaje do rozstrzygnięcia przez wiernych. Czyli jest to Piłatowe rozwiązanie przez umycie rąk.
Jeśli nie wiesz, jak postąpić, to zastanów się, jakie są przykazania Boże, jaka jest nauka Katechizmu, jakie jest wyznanie wiary Kościoła, co Pismo Święte mówi o tym. Podejmij decyzję według tego, co jest niezmienne, według woli Bożej. A jeśli ktoś mówi inaczej i neguje samego Boga, to niech ci będzie jak celnik i poganin, niezależnie od tego, kto by to był. Tak było w czasach Ariusza, Reformacji i tak jest też dzisiaj. Posłuszeństwo wobec fałszywych proroków jest nieposłuszeństwem względem Boga i Chrystusowego Kościoła. Gdy to usłyszeli, wpadli w gniew i chcieli ich zabić.
Psalm responsoryjny: Ps 34(33), 2 i 9. 17-18. 19-20 (R.: por. 7a)
Pan jest blisko ludzi skruszonych w sercu, ocala upadłych na duchu.
Dziś bardzo ważne jest posiadanie umiejętności skruchy serca. W modlitwie św. Brygidy „Tajemnice Szczęścia” w ostatniej modlitwie prosimy Boga, aby łzy pokuty były nam tak potrzebne jak chleb powszedni. Powinniśmy przepraszać Boga nie tylko za swoje grzechy, ale także za rodzinne, ojczyźniane itd.
Warto zastanowić się nad tym, kiedy zapłakaliśmy nad własną obojętnością wobec tak żywej w stosunku do nas miłości Bożej. A jeśli nie pamiętamy, to prośmy Ducha Świętego, aby nam wskazał powody do naszej skruchy.
Ewangelia: J 3, 31-36
Kto wierzy w Syna, ma życie wieczne.
Jakże ważne jest, abyśmy w Imię Boże panowali nad wszystkim. Oczywiście najpierw nad samymi sobą. Bo jeśli nie mamy władzy nad sobą, to jak może ktoś nam powierzyć opiekę nad innymi. Panowanie nad sobą oznacza nabycie umiejętności trwania w łasce uświęcającej, co łączy się ze zdolnością pokonywania pokus. Poprzez kontemplację Boga, trwanie w Jego obecności, stajemy się silni na tyle, aby wytrwać w Jego miłości. Nie jest to dar tylko dla nas, ale i dla innych, abyśmy ich umacniali w wierze. Zostajemy posłani do innych, ale jako wolni ludzie, bez obciążenia grzechem. Posłani przez Boga stajemy się źródłami z krystaliczną wodą, ponieważ skosztowaliśmy Wody Żywej. Jesteśmy świadkami obfitości łaski, jakiej Bóg udziela przez nas bliźnim. Bądźmy ludźmi z wysokości nieba, a nie z nizin doczesności.
Co? Gdzie? Kiedy?
