Komentarze do czytań - Czwartek, I Tydzień Adwentu

komentarze Bractwa Słowa Bożego,
autor: Ks. Wojciech Węglowski

Pierwsze czytanie: Iz 26, 1-6

Miasto i budownictwo to główne obrazy dzisiejszej liturgii słowa. Prorok Izajasz przedstawia nam pieśń dziękczynną, sławiącą Boga za wspaniałe i potężne miasto, które ma zapewnić spokój, pewność i bezpieczeństwo mieszkańców. Stało się ono takie, gdyż mury i przedmurze, mające za zadanie odpierać ataki wroga i chronić przed niebezpieczeństwem, zostały utworzone przez samego Boga. To nic innego jak Boża opieka.
Kto zatem może ze spokojem zamieszkać w tak pilnie strzeżonym miejscu? Warunkiem wstępu do tego idealnego miasta jest dochowywanie wierności Bożym wymogom, bycie sprawiedliwym względem Dekalogu, a także pokładanie nadziei i zaufania tylko w Panu, bo to On jest „wiekuistą Skałą”. Trzeba przyznać, że obraz skały jest bardzo wymowny dla odbiorców Izajaszowego orędzia, przyzwyczajonych do ruchomych i niestabilnych piasków pustynnych. Widzimy zatem, że wśród wszystkich niestałości doświadczanych przez Izraela jedyną pewną podporą jest Bóg i to wszystko, co przekazuje swojemu ludowi.
Izajasz wzywa nas dzisiaj do złożenia swojego życia w Boże ręce. Wierność Bogu, Jego przykazaniom i poleceniom; przyjęcie Jego woli i wymagań jest dla nas gwarancją życia w idealnym Bożym mieście, a zatem jest gwarancją zbawienia. Czy Bóg jest dla mnie skałą, na której opieram wszystkie swoje plany i decyzje? Czy jestem Mu wierny?

Psalm responsoryjny: Ps 118, 1bc i 8-9. 19-20 21 i 25. 26-27a

Psalm w bardzo dobitny sposób podsumowuje orędzie Proroka Izajasza. Ukazuje on moc i wagę postawy ufności wobec Boga. Zaufanie Mu i Jego słowom ma być priorytetem w życiu człowieka, bo ono jest gwarantem zachowania sprawiedliwości w swoim życiu, a w konsekwencji przejścia przez „bramę Pana” do Jego domu.
Człowiek często pokłada nadzieję w innych ludziach, szczególnie w tych, którzy są wysoko postawieni, próbują być autorytetami, mają znaczenie na tym świecie. Niestety, jest to daremne szukanie wsparcia, które nie zapewni człowiekowi szczęścia wiecznego. Ich postępowanie czy nawet wsparcie może się okazać niestałe i bardzo chwiejne. Bóg jest stały, Jego łaska trwa na wieki i nieustannie daje nam swoje światło, dlatego to właśnie On jest jedynym słusznym przedmiotem naszej nadziei i ufności.

Ewangelia: Mt 7, 21.24-27

Niezachwiana skała pośród niestabilnego piachu pustynnego to obraz przekazany nam dzisiaj także przez Chrystusa. Posługując się właśnie takim porównaniem (budową domu na skale i na piachu), kończy swoje Kazanie na Górze w Ewangelii wg św. Mateusza. Konkluzja całej nauki jest bardzo prosta i zwięzła: aby wejść do królestwa Bożego, trzeba być człowiekiem roztropnym, a więc wierzyć oraz wypełniać to wszystko, o czym mówi Bóg.
Aby wzmocnić swoje przesłanie, Jezus przybliża słuchaczom krótką przypowieść osadzoną w czasie pory deszczowej. Jest to okres szczególnie intensywnych opadów i wichrów powodujących zniszczenia. W takim kontekście budowanie domu musi być rzeczywiście solidne, na mocnym i stabilnym fundamencie, aby nie został on zniszczony. Budowanie na piasku okazuje się nieuniknioną katastrofą w obliczu dni próby, natomiast budowanie na skale zapewnia bezpieczeństwo.
Z dzisiejszej liturgii słowa wiemy już dobrze, że to Bóg jest skałą i właśnie z tego powodu nasze życie powinniśmy budować na Jego słowie. Wiarę, którą wzmacniamy wysłuchując Bożego przekazu, mamy wcielać w czyn – nie może być ona oderwana od naszej codzienności, rzeczywistości. Musi ją przenikać. Tylko wtedy Słowo Boże będzie nas w stanie uratować w czasie niszczącego wichru i deszczu rozmaitych doświadczeń, jeżeli zostanie ono wprowadzone w nasze życie.
Dzisiaj warto zadać sobie pytanie dotyczące mojego słuchania Słowa Bożego: czy wcielam je w czyn, czy tylko go wysłuchuję? Od tego zależy ocalenie lub zniszczenie mojego życia!