Dwa rodzaje pocieszenia

W Ewangelii Marka słowa proroka odczytywane są w kontekście św. Jana zapowiadającego przyjście Jezusa. Znając ten kontekst, chrześcijanie mogą lepiej zrozumieć żydowskie przywiązanie do ojczyzny, zobaczyć wierność Boga wobec ludu Izraela i potrzebę wszystkich ludzi otrzymania przesłania pocieszenia – o tym, jak Żydzi i chrześcijanie rozumieją słowa proroka Izajasza, do których w drugą niedzielę Adwentu nawiązuje Jan Chrzciciel, pisze dr Amy-Jill Levine, profesor Nowego Testamentu i Nauk Żydowskich, pierwsza Żydówka wykładająca Nowy Testament w Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie, w komentarzu dla Centrum Heschela KUL na niedzielę 10 grudnia.

Fragment czterdziestego rozdziału Księgi Proroka Izajasza, do którego nawiązuje św. Jan Chrzciciel w Ewangelii drugiej niedzieli Adwentu, był inaczej interpretowany przez Żydów w VI w. p.n.e. niż w czasach Jezusa. Poza tym dla chrześcijan ma on jeszcze inne znaczenie niż dla żydowskich czytelników.

Izajasz woła: „Drogę dla Pana przygotujcie na pustyni, wyrównajcie na pustkowiu gościniec naszemu Bogu!” (Iz 40,3).

Dla Żydów w Babilonie w VI w. p.n.e. i dla współczesnych Żydów przesłanie Izajasza dotyczy żydowskiej ojczyzny. Izajasz mówi o głosie – być może anioła lub proroka – nakazującego Żydom w Babilonie, aby „przygotowali drogę Pańską... wyrównajcie na pustkowiu gościniec dla naszego Boga”

– wyjaśnia dr Levine.

Przez wieki ten fragment nabrał dla Żydów jeszcze innego znaczenia. Współcześnie to tzw. haftarah, czyli fragment z proroków czytany w szabat po Tisza be-Aw. Jak objaśnia dr Amy-Jill Levine, „jest to dzień postu upamiętniający zniszczenie Dwóch Świątyń w Jerozolimie, pierwszą krucjatę, podczas której chrześcijanie dokonali masakry Żydów we Francji i Nadrenii, wypędzenie Żydów” z różnych krajów i inne wielkie tragedie, jakie ich spotkały w historii. 

Te dramatyczne wydarzenia prowadzą jednak do nadziei.

Wszystkie one dotyczą pocieszenia. Następnie według żydowskiego kalendarza nadchodzi Rosz Ha-Szana, czyli nowy rok. Żydowski cykl liturgiczny podkreśla, że „tragedia narodowa nie jest końcem historii. Nastąpi pocieszenie i odbudowa w naszych czasach lub w epoce mesjańskiej”

– pisze pierwsza Żydówka wykładająca Nowy Testament w Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie.

Dla Żydów izajaszowy apel zapowiada pocieszenie – powrót z wygnania do ojczyzny, natomiast dla wyznawców Chrystusa jest on wymowną zapowiedzią innego pocieszenia – nadejścia Zbawiciela.

Dzięki tej szerszej wiedzy chrześcijanie mogą lepiej zrozumieć żydowskie przywiązanie do ojczyzny, zobaczyć wierność izraelskiego Boga wobec ludu Izraela i potrzebę wszystkich ludzi otrzymania przesłania pocieszenia

– podsumowuje dr Levine.