Ach, ta hierarchia

Podpatrujemy historię pierwotnego Kościoła. Widać sukcesy ewangelizacji pogan, owoce głoszenia nauki o Zbawicielu oraz porażki, pierwsze spory i podziały, którym trzeba stawić czoło.

Dzisiejszy fragment wyjaśnia kształtowanie hierarchii we wspólnocie Kościoła. Wielu ludzi uważa ją za skostniały relikt, który nie pozwala otworzyć się na nowe. Hierarchia oznacza dosłownie „porządek”. Kościół coraz bardziej rozszerzał się, co wymuszało nadanie mu pewnych ram formalnych. W każdym środowisku i wspólnocie jest podobnie. Musimy się jakoś dogadać – i w tym celu konieczne są jasne reguły.

We wspólnocie Kościoła jest mnóstwo zadań, potrzeb i oczekiwań. Podobnie było w pierwszych latach Kościoła. Apostołowie chcą zaradzić niezadowoleniu i wyznaczają siedmiu diakonów, których misją będzie opieka nad potrzebującymi. Nie chodziło o zwalanie obowiązków na innych, ale o to, by apostołowie mogli więcej czasu poświęcać na modlitwę i głoszenie Słowa. Diakoni – „słudzy stołów” – byli ich pomocnikami, prawą ręką.

Choć organizacja Kościoła zmieniała się przez wieki, nie uległy zmianie stopnie sakramentu święceń. Pierwszy z nich to diakonat – przejściowy, jako etap przed święceniami kapłańskimi, i stały.

Drugi stopień sakramentu święceń to prezbiterat. Dzieje Apostolskie wspominają „starszych”, czyli prezbiterów. Najliczniejsze grono wśród duchowieństwa, stojący na pierwszej linii frontu. Sprawują sakramenty, głoszą Ewangelię i podprowadzają do Boga, prowadząc duszpasterstwo.

Trzeci stopień to episkopat. Biskup odpowiedzialny jest za wspólnotę katolików w diecezji. Troszczy się o księży (stwarza warunki rozwoju, ewentualnie przenosi ich do innej parafii) i o świeckich (udziela bierzmowania, konsekruje kościoły, wizytuje parafie).

Drodzy Świeccy, macie niesamowicie ważne zadanie we wspólnocie Kościoła. Was jest o wiele więcej niż nas, kapłanów! Modlicie się, przychodzicie na Eucharystię i – przede wszystkim – żyjąc w świecie, pokazujecie swoim codziennym stylem życia, że należymy do Owczarni Jezusa Chrystusa. To bardzo ważne zadanie, ponieważ docieracie do osób, do których ja, ksiądz, nie jestem w stanie dotrzeć. Niedzielna homilia czy tekst w katolickim tygodniku oddziałuje na niewielką grupę osób. Do reszty możecie dotrzeć Wy!

Wszyscy stanowimy wspólnotę tych, którzy spotkali Jezusa i doświadczyli czegoś podobnego. #BudujmyRazemKosciol. W budynku i tam, za drzwiami. Hierarchia niech w tym pomaga.