W bohaterskim związku

Bohaterami utworu nie są bowiem postacie z komiksowych opowieści o Batmanach czy Spidermanach, lecz para włoskich inteligentów, którzy po przypadkowym spotkaniu przed laty nawiązali wieloletnie miłosne relacje.

Anna jest rysowniczką komiksów, Marco zaś – fizykiem i nauczycielem akademickim. Odchodzą oni od siebie i wracają, nie mogą bowiem bez siebie żyć. Reżyser Paolo Genovese (m.in. „Dobrze się kłamie w miłym towarzystwie”) sugeruje, że burzliwa miłość sympatycznej pary, mimo wszelkich przeszkód i przeciwności losu, zasługuje na uznanie jako wyraz prawdziwego bohaterstwa. Tak się bowiem ukształtowały paradoksalne współczesne obyczaje, że w czasie niezobowiązujących związków prawdziwym bohaterstwem staje się autentyczna miłość i pewnego rodzaju poświęcenie dla drugiej osoby, aż do dramatycznego zakończenia.

Pewien znany krytyk filmowy zwykł niegdyś powtarzać, że oglądając filmy z jakiegoś kraju, odbywamy do niego pewnego rodzaju podróż. Z taką atrakcyjną wycieczką do Włoch mamy właśnie do czynienia w „Superbohaterach”. Reżyser prowadzi akcję w sposób nieliniowy, swobodnie przeplatając wydarzenia w czasie, więc śledzimy losy bohaterów w różnych okresach ich burzliwego życia, od momentu poznania. Zmusza to widzów do uważnego obserwowania i porównywania wszystkich niuansów zachowań postaci.

Ważne jest także postrzeganie rozmaitych fascynujących i magicznych scenerii Italii na przestrzeni lat, od zabytkowych uliczek Rzymu i Mediolanu aż do pięknych nadmorskich i górskich plenerów, gdzie Anna i Marco wyjeżdżali na wakacje. W powojennym kinie włoskim mogliśmy dokładnie poznać Italię, ponieważ tamtejsi twórcy od okresu neorealizmu śmiało wyszli na ulice miast i w plenery, dokonując w ten sposób przewrotu w kinematografii europejskiej.

W „Superbohaterach” wszystkie elementy ekranowej kreacji sprawiają wrażenie, że twórcy ukazali losy bohaterów integralnie na tle ewoluującej kultury i obyczajów Italii w ciągu kilkudziesięciu ostatnich lat. W dramatycznym zakończeniu filmu niespodziewanie oglądamy autentyczną afirmację macierzyństwa i ojcostwa. To nadaje utworowi wysoką rangę, autorzy bowiem wprowadzili do swego dzieła pewien moralny punkt odniesienia, mimo że w „Superbohaterach” nie mówi się o moralności rodzinnej, katolickiej. A jednak zakończenie obrazu zabrzmiało bardzo mocno. Wszystko to świadczy o tym, jak trudno jest potężnej dziś lewicy do końca zneutralizować w kulturze europejskiej tradycję chrześcijańską.

„Superbohaterowie” („Supereroi”); Włochy; 2021; reżyseria: Paolo Genovese; aktorzy: Alessandro Borghi, Jasmina Trinca, Vinicio Marchioni, Greta Scarano i inni, dystrybucja: Aurora Films