29 marca
piątek
Wiktoryna, Helmuta, Eustachego
Dziś Jutro Pojutrze
     
°/° °/° °/°

Skarby zatopionej pustyni

Ocena: 0
5753
Galeria Faras przypomina o wspaniałej przeszłości chrześcijan w północnej Afryce, których dzisiaj jest już coraz mniej.
Otwarcie galerii – konferencja prasowa

Zagubiona w piaskach pustyni wioska, podobnie jak setki innych osad na południe od I katarakty na Nilu, miała na zawsze zniknąć pod wodami sztucznego jeziora. I tam właśnie prof. Kazimierz Michałowski dokonał życiowego odkrycia. Już przed wojną prowadził pierwszą polską zagraniczną misję archeologiczną w egipskim mieście Edfu, po wojnie rozpoczął wykopaliska m.in. w Palmyrze (Syria) i Aleksandrii (Egipt). W 1960 roku stanął przed kolejnym wyzwaniem. Wielka Tama Asuańska miała umożliwić regulację poziomu wody najdłuższej rzeki świata, a elektrownia miała stać się źródłem prądu dla tysięcy egipskich domostw. Należało przesiedlić mieszkańców terenów, które będą zalane. Sudańczycy zaapelowali do międzynarodowej społeczności z prośbą o pomoc; obiecali, że połowa znalezisk będzie należała do kraju prowadzącego wykopaliska. Profesor Michałowski był nie tylko jednym z archeologów prowadzących wykopaliska ratunkowe w Sudanie, lecz także jednym z inicjatorów kampanii nubijskiej – akcji ratowania zabytków Sudanu.

Wiedza i szczęście

W lutym 1961 roku dni upływały archeologom na mozolnym wybieraniu piachu z komu (sztucznego wzgórza) i wsypywaniu go do płynącego nieopodal Nilu. Robotnicy zaczynali się buntować. Część odeszła do pracy na innych wykopaliskach, których było sporo w okolicy. Praca taka sama, ale przynajmniej coś znajdują. A w Faras nic, tylko piach.
Odsłanianie kaplic grobowych biskupów Faras przy wschodnim murze katedry

Nie przypuszczali, że wioska wkrótce będzie na pierwszych stronach gazet. Dziennikarze będą pisali o szczęściu polskiego archeologa. Profesor jednak podkreślał, że to staranne przygotowanie, doświadczenie, rozeznanie w terenie i badania źródeł historycznych pozwoliły mu wybrać odpowiednie miejsce. Dokonał jednego z najważniejszych odkryć archeologicznych drugiej połowy XX wieku.

Po dwóch tygodniach prac robotnicy natrafili na fragment muru. Kilka koszy piasku i muśnięć pędzelka, później wszyscy patrzyli w zdumieniu na malowidło przedstawiające Archanioła Michała w okazałych szatach, z pawimi piórami u skrzydeł. Obok znajdowało się malowidło przedstawiające Matkę Boską z Dzieciątkiem. Stało się jasne, że archeolodzy odkryli chrześcijańską świątynię. Odkrycie okazało się sensacją.

Tymczasem pierwszy sezon wykopalisk właśnie dobiegł końca. Na odsłanianiu zewnętrznych murów kościoła i ich najbliższego otoczenia upłynęła cała druga kampania. Trzeci sezon był przysłowiową „wisienką na torcie”. W każdym odsłoniętym pomieszczeniu katedry znajdowano po kilka malowideł, łącznie ponad 150! Przedstawiały świętych, dostojników kościelnych i świeckich, aniołów, sceny ze Starego i Nowego Testamentu. Powstały w okresie od VIII do XIV wieku i są dziś doskonałym świadectwem obecności i rozwoju chrześcijaństwa na terenach Nubii. Władcy tych terenów przyjęli chrzest ok. 548 roku z rąk misjonarzy wysłanych z Konstantynopola przez cesarzową Teodorę, żonę Justyniana.
Prof. Kazimierz Michałowski z pracownikami muzeum przy rozpakowywaniu skrzyń z zabytkami kamiennymi z Faras w 1961 r.

Malowidła można było ocalić tylko w jeden sposób. Należało je odciąć od ścian katedry. Operacji tej dokonał konserwator Józef Gazy. Zgodnie z umową dokonano partażu, czyli podziału znalezisk: Polsce przypadło 67 dzieł malarstwa, także drobne znaleziska, jak elementy dekoracji architektonicznej, naczynia czy inne przedmioty codziennego użytku.

Malowidła przypłynęły do Gdyni na pokładzie statku „Monte Cassino”, a do Warszawy przyjechały ciężarówkami PKS-u. Prace konserwatorskie przygotowujące dzieła do ekspozycji trwały dziesięć lat, do 1972 roku. W 2011 roku, po blisko czterdziestu latach galeria została zamknięta na czas rearanżacji.
PODZIEL SIĘ:
OCEŃ:
- Reklama -

DUCHOWY NIEZBĘDNIK - 29 marca

Wielki Piątek
Dla nas Chrystus stał się posłusznym aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej.
Dlatego Bóg wywyższył Go nad wszystko i darował Mu imię ponad wszelkie imię.

+ Czytania liturgiczne (rok B, II): J 18, 1 – 19, 42
+ Komentarz do czytań (Bractwo Słowa Bożego)

ZAPOWIADAMY, ZAPRASZAMY

Co? Gdzie? Kiedy?
chcesz dodać swoje wydarzenie - napisz
Blisko nas
chcesz dodać swoją informację - napisz



Najczęściej czytane artykuły



Najwyżej oceniane artykuły

Blog - Ksiądz z Warszawskiego Blokowiska

Reklama

Miejsce na Twoją reklamę
W tym miejscu może wyświetlać się reklama Twoich usług i produktów. Zapraszamy do kontaktu.



Newsletter