Kino religijne na Półwyspie Iberyjskim przeżywa swój renesans. O ile w Portugalii sprzyjają temu rocznice objawień fatimskich, o tyle w Hiszpanii obchody ważnych wydarzeń stały się początkiem projektów, które planowane są na długie lata.
Jesienią do kin w Polsce zawitał obraz pt. „Fatima”, nakręcony w koprodukcji amerykańsko-portugalskiej. Jego pojawienie się w 2020 r. jest nieprzypadkowe – związane jest z przypadającym w tym roku stuleciem śmierci św. Hiacynty Marto, małej wizjonerki z fatimskiej wioski. Inne dwa filmy, dotyczące objawień z 1917 r., pojawiły się w 2017 r. w związku z setną rocznicą objawień. Towarzyszył im medialny rozgłos związany z odbywającą się wówczas w maju wizytą papieża Franciszka w tym popularnym wśród wiernych z całego świata sanktuarium. Wśród prezentowanych wówczas w kinach obrazów dotyczących objawień był film pt. „Hiacynta”, opowieść o małej pasterce powstała we współpracy z komercyjną portugalską telewizją TVI. Dla odmiany drugą produkcję, także o nazwie „Fatima”, wsparła publiczna stacja RTP. Inne było jednak spojrzenie realizatorów na wydarzenia z małej portugalskiej wioski. O ile pierwszy z filmów wiernie rejestrował przebieg wydarzeń sprzed stu lat, o tyle drugi koncentrował się na temacie współczesnych pielgrzymek Portugalczyków do sanktuarium maryjnego.
DO KOŚCIOŁA PRZEZ KINO
Katolicka działaczka z Lizbony, Henriqueta Sena, nie ma wątpliwości, że materiały filmowe to dziś najlepsza forma dotarcia z formacją katolicką do dzieci i młodzieży. – Przed dwoma dekadami mówiło się, że do Kościoła trzeba iść przez ruchy religijne, dziś, kiedy należy do nich coraz mniej osób, droga ta coraz częściej wiedzie przez kino. Na portugalskich katechezach właśnie filmy o tematyce religijnej są najlepszym źródłem wiedzy o Bogu i Ewangelii – tłumaczy Sena, wskazując, że już kilka lat temu portugalscy biskupi sami zrozumieli, że należy rozwijać projekty filmowe. Jednak po latach niezbyt licznych i udanych inicjatyw, głównie na terenie parafii i wspólnot religijnych, Konferencja Episkopatu postawiła na ludzi z zewnątrz. Przejawem tego jest m.in. włączenie się Episkopatu we wsparcie świeckiego festiwalu kina niezależnego IndieLisboa, który od blisko dwóch dekad organizowany jest w stolicy kraju, Lizbonie. Od kilku ostatnich edycji władze kościelne wręczają nagrody filmom, w których znajduje się przesłanie chrześcijańskie. Laury, o nazwie „Drzewo życia”, przypadają zwykle dla dwóch filmów z grona około 200 biorących udział w tej imprezie.
PLAN W HISZPANII, KASKADERZY NA FILIPINACH
Hiszpania w ostatnich latach jest miejscem produkcji licznych obrazów o tematyce chrześcijańskiej, zainicjowanych zarówno przez stowarzyszenia katolickie, jak też zgromadzenia zakonne. Przykładem mogą być filmy o założycielu Opus Dei św. Josemarii Escrivie oraz twórcy Towarzystwa Jezusowego św. Ignacym Loyoli. W drugim przypadku Hiszpania służyła głównie jako plan filmowy. Muzykę, montaż, efekty specjalne i niemal całą resztę filmu pt. „Ignacy Loyola” wykonano na Filipanach dzięki firmie medialnej Jesuit Communications Foundation (JesCom), związanej z pracującymi w tym azjatyckim kraju jezuitami. Z kolei w przypadku filmu „Gdy budzą się demony” kluczowym wsparciem była prywatna stacja telewizyjna Antena 3, a także grupa producentów z Ignacio Gomezem-Sanchą oraz Ignacio Nunezem na czele. Obaj są członkami Opus Dei.
W ciągu ostatnich dwóch dekad czołowym przedstawicielem katolickiego kina w Hiszpanii stała się wytwórnia Goya Producciones, która w ostatnich miesiącach wypuściła na rynek takie dzieła, jak „Gorejące Serce” oraz „Siła moich rąk”. Ten niezależny producent filmów telewizyjnych i obrazów kinowych przygotował już 300 rozmaitych dzieł, zarówno fabularnych, jak i dokumentalnych, opowiadających zazwyczaj o tematach religijnych. Wśród nich są m.in. obrazy nakręcone dla Papieskiej Rady ds. Rodziny.
Co? Gdzie? Kiedy?
