Opowieść o śląskim piłkarzu

Przede wszystkim autorzy położyli nacisk na ukazanie wielonarodowego charakteru Śląska. Urodzony w Berlinie w czasie wojny Banaś, syn Ślązaczki i niemieckiego oficera, jako dziecko wychowywał się po wojnie w klimacie śląskiej tradycji, a później jako początkujący piłkarz zamierzał zrobić karierę w NRF, co skończyło się okresową dyskwalifikacją. Reżyser chciał w filmie oddać świat paradoksów, w jakim żyli gwiazdorzy sportu w PRL. Piłkarze, jak inni sportowcy, zachłystywali się sukcesami, imprezami, powodzeniem u kobiet, podróżami po świecie, a także dodatkowymi zarobkami z handlu, dającymi dochody poza fikcyjnymi etatami w zakładach pracy.

Konstrukcja i dramaturgia filmu, szczególnie w pierwszej części, wydaje się jednak nieprzejrzysta. Z powodu wielu cięć montażowych trudno się początkowo zorientować w rzeczywistych relacjach między bohaterami. W drugiej części utworu akcja wydaje się jaśniejsza. Zrealizowane w stylu kina popularnego „Gwiazdy” w oglądaniu nie dają satysfakcji ani przyjemności. Wydają się utworem mocno klaustrofobicznym, o niejasnej do końca wymowie. Formuła rubasznej „śląskiej” ludycznej opowieści nie wydaje się adekwatna do melodramatycznej opowieści o losach ambitnego chłopca, którego piłkarska kariera pełna była dramatycznych zwrotów. Dla widzów niezorientowanych w realiach powojennego Śląska wiele postaci będzie niejednoznacznych i niewzbudzających sympatii. Poza tym trzeba powiedzieć, że sam bohater filmu w wielu momentach wywołuje uczucia mocno ambiwalentne. Nie zawsze widz może się z nim identyfikować.

„Gwiazdy”, Polska, 2017. Reżyseria: Jan Kidawa-Błoński. Wykonawcy: Mateusz Kościukiewicz, Sebastian Fabijański, Karolina Szymczak, Ola Gintrowska, Magdalena Cielecka, Eryk Lubos i inni. Dystrybucja: Kino Świat