Na Pandorze...

O ile jednak pierwszy „Avatar” olśniewał pomysłami technicznymi, wówczas w pewnym sensie prekursorskimi, to „Avatar. Istota wody” wydaje się nieznośnie wtórny, jakby reżyser skonstruował swój nowy utwór jako zbiór wielu cytatów ze swoich poprzednich obrazów, uzupełnionych o aktualne propagandowe produkcje na temat upadku Ameryki oraz okraszonych nużącymi scenami z podwodnego życia mieszkańców planety Pandora, nieskażonej ziemską cywilizacją.

Akcja filmu rozgrywa się dziesięć lat po wydarzeniach z pierwszej części. Wykreowana przez Camerona baśniowa kraina Pandora znów znajduje się w niebezpieczeństwie. Na planecie ukrywa się amerykański komandos Jake Sully, przemieniony w humanoidalną istotę podobną do mieszkańców Pandory. Jake ożenił się z miejscową kobietą, z którą ma czworo dzieci. Bardzo dba o rodzinę. Ponieważ jednak przed laty zdradził amerykańską armię, z Ziemi zostaje wysłana ekspedycja karna pod dowództwem złowrogiego, nienawidzącego Jake’a pułkownika Milesa, wykreowanego w wojskowym laboratorium niby-człowieka w skórze mieszkańca Pandory. Równocześnie z upadającej Ameryki przybywa na planetę jeszcze bardziej złowroga ekspedycja naukowa, mająca za zadanie zabijanie podobnych do wielorybów podwodnych stworzeń, potrzebnych do zdobycia bezcennych płynów.

Od tego momentu Cameron funduje nam jazdę bez trzymanki. Jake ucieka z rodziną do plemienia mieszkającego nad brzegiem bezkresnego oceanu. Usiłuje odeprzeć ataki oddziału bezwzględnego Milesa. Od pewnego momentu reżyser przeplata sceny pościgów i walk długimi ujęciami podwodnych podróży tubylców. W środkowej części filmu Cameron funduje nam coś w rodzaju dokumentu przyrodniczego o urokach podwodnego świata oceanicznego Pandory, przepełnionego fantastycznymi roślinami, rybami i niezwykłymi stworkami. W wyniku tej oceanicznej fascynacji autora film niepotrzebnie traci tempo. Na szczęście w końcowej części obrazu twórca funduje nam pełne napięcia sceny decydujących walk, jakby przetworzone z wielu jego wcześniejszych głośnych obrazów. Okrutni i bezwzględni członkowie ekspedycji z Ziemi, pragnący zemścić się na Jake’u i skolonizować Pandorę, zachowują się jak ostatni barbarzyńcy…

James Cameron, mistrz kina sensacyjnego i fantastycznego, w „Istocie wody” daje wyraz swoim skrajnie lewicowym poglądom. Z filmu wynika, że idealne przyszłe ziemskie życie w jego rozumieniu polegać ma na baraszkowaniu ludzi w wodach oceanów, a więc na łonie nieskażonej przyrody. Wizja ta ociera się o pewnego rodzaju pogańską religię. Złowroga cywilizacja i tradycja amerykańska zostanie skazana na zagładę. Ciekawe tylko, dlaczego sławny reżyser, przepełniony nienawiścią do własnego kraju (co wynika z filmu), bez skrupułów korzysta z amerykańskich pieniędzy oraz hollywoodzkich możliwości produkcyjnych i dystrybucyjnych. Czy nie mamy tu do czynienia z hipokryzją?

„Avatar. Istota wody” („Avatar. The Way of Water”); USA; 2022; Reżyseria: James Cameron; aktorzy: Sam Worthington, Zoe Saldana, Stephen Lang, Sigourney Weaver, Kate Winslet i inni; dystrybucja: Disney Poland