28 marca
czwartek
Anieli, Sykstusa, Jana
Dziś Jutro Pojutrze
     
°/° °/° °/°

Łączył wiarę z talentem

Ocena: 0.5
2024

Minęło 500 lat od śmierci Rafaela Santiego, wybitnego artysty włoskiego renesansu, nadwornego malarza papieży, architekta Bazyliki św. Piotra.

fot. xhz

Stanze Rafaela, Dysputa o Najświętszym Sakramencie

Pochodził z rodziny artystycznej. Urodził się w Urbino w Wielki Piątek 1483 r. jako syn Giovanniego di Santi di Pietro, nadwornego malarza książęcej rodziny Montefeltro. I choć jego ojciec był raczej przeciętnym artystą, to od początku zauważył zdolności malarskie u syna. Rafael miał osiem lat, gdy stracił matkę, a 11, gdy zmarł ojciec. Jego wychowywaniem i dalszą karierą zajął się wuj Simone Ciarla. Jako trzynastolatek Rafael zaczął pomagać wielkiemu malarzowi Pietrowi Vannucciemu, zwanemu Peruginem. Razem z nim realizował niektóre zamówienia mistrza, co po latach dostrzegli historycy sztuki, przyglądając się bacznie niektórym obrazom Perugina. Rafael miał 17 lat, gdy otrzymał tytuł magistra, co było ewenementem.

 


W KOLEBCE RENESANSU

Z Urbino młody malarz przeniósł się na krótko do Sieny, a następnie w 1504 r. osiadł we Florencji, kolebce ówczesnych twórców. Tu spędził cztery lata, przyglądając się pracom takich mistrzów jak Leonardo da Vinci czy Michał Anioł. Patrzył i wiele się od nich uczył. Florencja była w drugiej połowie XV w. największym w Europie ośrodkiem kultury i sztuki, co zawdzięczała rodowi Medyceuszów. Zajmowali się oni głównie kupiectwem i bankowością, przez co mieli środki na finansowanie najwybitniejszych twórców. Z rodu Medyceuszów wywodziło się trzech późniejszych papieży i dwóch królów francuskich.

Pierwszym obrazem sygnowanym przez Rafaela są „Zaślubiny Maryi” z 1504 r. (w ciągu całego życia artysta namalował 40 płócien z wizerunkiem Matki Bożej). Dzieło to zostało zamówione przez rodzinę Albizzini do kościoła św. Franciszka w Castello. Rok później powstały kolejne dwa obrazy. Na jednym św. Michał walczy z szatanem, na drugim św. Jerzy ze smokiem. We Florencji powstały też takie dzieła jak „Madonna ze szczygłem”, „Dama z jednorożcem” czy słynne, bardzo przejmujące „Złożenie do grobu”. Ten wyrazisty obraz pasyjny zamówiła Atalanta Baglioni dla uczczenia pamięci swojego syna, który zginął podczas lokalnych wojen o władzę między zwaśnionymi rodami w Perugii. Ostatnią pracą Rafaela we Florencji były malowidła w kaplicy Świętego Ducha, których nie ukończył po tym, jak się dowiedział, że może pracować dla papieża.

 


OKRES RZYMSKI

Kiedy Juliusz II w 1503 r. wstąpił na Stolicę Piotrową, już w trzy lata później poświęcił kamień węgielny pod budowę Bazyliki św. Piotra, w jego zamyśle największej chrześcijańskiej świątyni na świecie. Głównym architektem i inżynierem został wtedy Donato Bramante, pochodzący – podobnie jak Rafael – z Urbino. To on doradził papieżowi, aby zaangażował do pracy Rafaela Santiego. Juliusz II wyraził zgodę – i z pewnością nie żałował. Papież ten budował w Rzymie monumentalne budowle i szerokie ulice, a zapoczątkowując kolekcję antyków, uczynił ze stolicy chrześcijaństwa centrum sztuki.

Rafael przybył do Rzymu w 1508 r., w wieku 25 lat. Początkowo zajmował się dekoracją prywatnych apartamentów papieża w Pałacu Watykańskim. Zachowały się one do dzisiaj i znane są pod nazwą stanze. Niezwykle uzdolniony młody malarz urzekł Juliusza II wysoką kulturą osobistą, skromnością i delikatnością, a papież był tak oczarowany jego twórczością, że nakazał niektóre z dawnych dzieł znajdujących się w pałacu zastąpić malowidłami Rafaela.

Sława młodego artysty wykraczała poza Watykan. Dostawał zamówienia na portrety dostojników świeckich i duchownych, a nawet wykonanie dekoracji scenicznych. Pierwszym dziełem po przybyciu do Rzymu była „Szkoła ateńska”. To jeden z fresków znajdujących się w Stanza della Segnatura, przedstawiający Prawdę, Dobro i Piękno. Kolejny fresk wykonany na zlecenie papieża nawiązuje do sceny ze Starego Testamentu „Wygnanie Heliodora”. Kiedy bankier Agostino Chigi zamówił u artysty dekorację do sali jednego z pałaców, powstał „Triumf Galatei”. Z kolei Elena Duglioli zamówiła obraz św. Cecylii do kaplicy rodzinnej kościoła św. Jana w Bolonii. Cecylii towarzyszą na nim święci Paweł, Jan Ewangelista, Augustyn i Maria Magdalena. Na przełomie lat 1511/1512 powstał portret Juliusza II, największego mecenasa Rafaela.

 

PODZIEL SIĘ:
OCEŃ:

Dziennikarz tygodnika "Idziemy"

- Reklama -

DUCHOWY NIEZBĘDNIK - 28 marca

Wielki Czwartek
Daję wam przykazanie nowe,
abyście się wzajemnie miłowali,
tak jak Ja was umiłowałem.

+ Czytania liturgiczne (rok B, II): J 13, 1-15
+ Komentarz do czytań (Bractwo Słowa Bożego)

ZAPOWIADAMY, ZAPRASZAMY

Co? Gdzie? Kiedy?
chcesz dodać swoje wydarzenie - napisz
Blisko nas
chcesz dodać swoją informację - napisz



Najczęściej czytane artykuły



Najwyżej oceniane artykuły

Blog - Ksiądz z Warszawskiego Blokowiska

Reklama

Miejsce na Twoją reklamę
W tym miejscu może wyświetlać się reklama Twoich usług i produktów. Zapraszamy do kontaktu.



Newsletter