Watykański dziennik z uznaniem o Umberto Eco

Zdaniem watykańskiego dziennika, swoim pierwszym dziełem powieściowym pt. "Imię róży" (1980) – światowym bestsellerem o życiu monastycznym w średniowiecznym klasztorze Eco wszedł do historii.

"L`Osservatore Romano" zwraca uwagę, że obok mistrzowskich dzieł literackich i naukowych, pisarz pozostawił po sobie również nudne powieści, mętne, a wręcz nieczytelne, jak choćby "Cmentarz w Pradze" (2010). Zdaniem watykańskiego dziennika, błyskotliwość intelektualna Eco miała również swoje wady. Jego przeświadczenie, że wszystko jest zwodnicze, a życie jest grą bez znaczenia wskazywały również na skłonności ironiczne, aż po gorycz. 

Wrogość wobec Kościoła urodzonego w 1932 roku w północnowłoskiej Alessandrii filozofa, dziennikarza, pisarza, publicysty, lidera opinii i komentatora politycznego spadła z upływem czasu – zaznacza dziennik i cytuje na koniec wypowiedź Eco: "Jeśli pewnego dnia przybędę do raju i spotkam Boga, to mam dwie możliwości. Jeśli będzie tym żądnym zemsty ze Starego Testamentu, to odwróci się ode mnie na pięcie i pójdę do piekła. Jeśli będzie tym z Nowego Testamentu – to dobrze, czytaliśmy te same książki i mówiliśmy tym samym językiem. Zrozumiemy się". 

Eco, który w 1954 r. napisał pracę magisterską na temat estetyki św. Tomasza z Akwinu, określał siebie przez całe życie jako agnostyka. Z drugiej strony, w swoich listach sceptycznie pisał o światopoglądzie ateistycznym. Jego zdaniem jest czymś niekonsekwentnym zaprzeczanie istnieniu Boga i równoczesna mocna wiara w możliwość udowodnienia jego nieistnienia. 

Dużym rozgłosem cieszyła się wymiana listów między Eco a arcybiskupem Mediolanu, kard. Carlo Marią Martinim (1927-2012). Kontrowersyjna dyskusja na temat: "W co wierzy ten, kto nie wierzy?" znanego pisarza i kardynała toczyła się w 1995 r. na łamach pisma "Liberal". W 1998 r. ukazała się ona w formie książki. Poruszano w niej ważne tematy etyczne, jak aborcja, manipulacje genetyczne, a także kwestię roli kobiety w Kościele.

"Ludzie powinni uczyć się myśleć o rzeczach trudnych, a wtedy albo tajemnica, albo oczywistość stają się proste" – takie było wspólne stanowisko Eco i kard. Martiniego w dyskusji.