Znak Opatrzności

Bp Romuald Kamiński 31 lipca poświęcił kościół Matki Bożej Loretańskiej w Loretto. Pątnicy wypraszają tu łaski za wstawiennictwem bł. Ignacego Kłopotowskiego i Matki Bożej Loretańskiej.

fot. Patryk Lubryczyński

W homilii bp Kamiński powiedział, że poświęcenie świątyni wygląda, na pierwszy rzut oka, na zwieńczenie wielkiej sprawy, tymczasem, to dopiero początek. – Chrystus uczy nas, co jest pragnieniem Ojca: „Świętymi bądźcie, bo i Ja jestem Święty”. Tego wymagajmy od tego kościoła i wszystkich, którzy się tutaj gromadzą. Mamy z niego wychodzić posileni, mądrzejsi, po to jest konfesjonał, słuchanie Słowa Bożego – wyjaśnił ordynariusz warszawsko-praski. Podkreślił, że w cywilizowanym świecie, bogatym i pysznym, rujnuje się świątynie, albo w to miejsce projektuje się, coś innego. Hierarcha, pytał retorycznie: czy rzeczywiście kościoły przestały być potrzebne? I odpowiadał:

Nie! Ale przestało się w nich dziać to do czego zostały uczynione. Nie głosi się w nich Słowa Bożego, nie przychodzi się z pragnieniem, aby Ojciec umocnił na drodze wiodącej do Królestwa niebieskiego. Nie przybywa się po to, aby korygować ludzką drogę i prosić o przebaczenie. Na to z głębi serca proszę, abyśmy zwrócili uwagę

– powiedział do zebranych.

Specjalnie dla czytelników tygodnika „Idziemy” bp Kamiński podzielił się refleksją, czym dla Niego osobiście, było poświecenie loretańskiej świątyni.

Loretto znam prawie od 40 lat, byłem świadkiem jego rozwoju, wiele razy uczestniczyłem, tu w większych oraz mniejszych uroczystościach. To, co się dokonało, dzięki budowie tej świątyni, jest znakiem szczególnej Opatrzności Bożej.  Miejsce, ma znaczenie dla Kościoła warszawskiego i całego Mazowsza
 

– stwierdził.

Idea budowy nowego kościoła w Loretto, pojawiła się u sióstr loretanek, wraz z nasilającym się ruchem pielgrzymkowym po jubileuszowym 2000 roku. W kolejnych latach, utrzymywał się dynamiczny kult Matki Bożej Loretańskiej. W konsekwencji, abp Henryk Hoser SAC 7 września 2008 r. ukoronował cudowną figurę Pani Loretańskiej. Podczas koronacji kard. Józef Glemp zwrócił się do zebranych sióstr i gości, z apelem o podjęcie konkretnych starań prowadzących do zbudowania świątyni, która odpowiadałaby rosnącemu zainteresowaniu miejscem.

Po kilku latach pojawili się ofiarodawcy, którzy wyszli z propozycją wybudowania kościoła w Loretto, przeznaczając na ten cel własne środki finansowe. W Roku Wiary 2012/2013, gdy w diecezji warszawsko-praskiej trwała peregrynacja kopii cudownej figury Matki Bożej Loretańskiej, rozpoczęła się budowa świątyni ku Jej czci. Abp Hoser 7 września 2015 r., pobłogosławił i wmurował kamień węgielny pod nową świątynię, a w 2018 r. pierwszą Mszę świętą w kościele, odprawił bp Kamiński.

– Świątynia nawiązuje stylem do bazylik włoskich, szczególnie św. Franciszka, św. Klary w Asyżu i klasztoru benedyktynów na Monte Cassino – mówi s. Wioletta Ostrowska CSL. Ołtarz zdobi płaskorzeźba przedstawiająca „Ostatnią Wieczerzę” wykonana przez Piotra Zambrzyckiego. Nad frontonem drzwi wejściowych znajduje się mozaika „Zwiastowania Pańskiego”, którą zrealizowała pracownia Janusza Sobczyka. W nawie bocznej umieszczone są relikwie założyciela loretanek.

– Ks. Ignacy był wyjątkowym czcicielem Pani Loretańskiej. Sam został uzdrowiony przez Jej wstawiennictwo, gdy groziła mu amputacja nogi – przypomina. W Loretto wiele osób doznaje łask uzdrowienia fizycznego i duchowego. S. Wioletta opowiada, że zna świadectwa bezdzietnych małżeństw, które wyjednały sobie dar potomstwa oraz bezrobotnych znajdujących dobrą pracę. – Wielu małżonków, którym groziło rozstanie, po modlitwie w Loretto pojednali się przez wstawiennictwo bł. Ignacego Kłopotowskiego  i Matki Bożej Loretańskiej – opisuje.

W każdy pierwszy czwartek miesiąca, w nowej świątyni celebrowane są Msze św. za wstawiennictwem bł. Ignacego Kłopotowskiego, jak przyjęło się mówić - patrona od kłopotów. Czciciele ks. Ignacego składają osobiste intencje drogą elektroniczną i w formie papierowej. Podczas Mszy świętych, o. Jerzy Grzanka SSCC,  przybliża duchowość  ks. Ignacego Kłopotowskiego. Po Eucharystii jest czas na nabożeństwo ku czci błogosławionego i procesja z relikwiami wokół kościoła, która kończy się indywidualnym błogosławieństwem sakramentaliami. Od tego roku nową inicjatywą modlitewną są Wieczory Fatimskie. To Msze święte wieczorne, każdego 13. dnia miesiąca, od maja do października. Po Eucharystii, odmawiany jest Różaniec Fatimski w plenerze. Wierni idą po leśnych ścieżkach różańcowych w procesji z figurą Matki Bożej.

Ponadto raz w miesiącu organizowane są Msze święte w intencji wszystkich członków Rodziny Loretańskiej. Wspólnotę tworzy ok. 4 tys. osób, zarówno duchownych jak i świeckich, którzy chcą składać duchowe ofiary Matce Bożej, modląc się m.in. w intencji diecezji warszawsko-praskiej i diecezjalnych duszpasterzy. W zamian otrzymują przywilej korzystania z łask wypraszanych w modlitwie przez Zgromadzenie Sióstr Matki Bożej Loretańskiej.