Z Mieszkowego grodu

Tłumy wiernych w poznańskiej farze

O północy z 16 na 17 kwietnia 1966 r. Mszę Świętą w poznańskiej farze przed peregrynującym obrazem odprawił abp Karol Wojtyła. Obraz miał być potem niesiony w procesji. Władze komunistyczne nie wyraziły jednak na to zgody, odwołując się do względów bezpieczeństwa. Ale na trasie przejazdu samochodu wiozącego obraz i tak pojawiły się tłumy. Według niektórych świadków, w pewnym momencie ludzie otoczyli samochód i ponieśli Panią Jasnogórską – cóż, że z samochodem – w stronę Ostrowa Tumskiego.

Eucharystii przed tegoroczną procesją przewodniczył biskup senior z Kalisza Stanisław Napierała, ubrany w ornat, z którego przed półwieczem w tych samych okolicznościach korzystał abp Wojtyła. Dla proboszcza poznańskiej fary ks. Mateusza Misiaka uroczystość miała bardzo osobisty charakter. Wyznał, że przed 51 laty ówczesny wikariusz w jego rodzinnej parafii ks. Stanisław Napierała udzielał mu sakramentu chrztu.

Procesja z udziałem ponad stu biskupów przeszła ulicami Starego Miasta na Ostrów Tumski. O godz. 17 w katedrze rozpoczęła się Msza dziękczynna za 1050 lat chrześcijaństwa w Polsce z udziałem całego episkopatu Polski, prezydenta RP, członków rządu, parlamentarzystów oraz delegacji episkopatów Europy. Przewodniczył jej kard. Pietro Parolin. Tłumy wiernych wypełniły także plac przed katedrą.

Kardynał Parolin pozdrowił wszystkich zgromadzonych w imieniu papieża Franciszka i zapewnił o jego duchowej bliskości i modlitwie. Homilię wygłosił abp Stanisław Gądecki (obszerne fragmenty na ss. 18-19). Kontynuując rozważania z dnia poprzedniego w Gnieźnie, gdzie prymas Wojciech Polak mówił o treści sakramentu chrztu, metropolita poznański podjął temat konsekwencji chrztu. – Chrzest to walka o prawdę z fałszem, dobra ze złem, etyki z grzechem, wartości z antywartościami, życia ze śmiercią. Jeśli przyjęliśmy prawdę o Chrystusie i powierzyliśmy Mu życie, nie może być sprzeczności między tym, w co wierzymy, a tym, jak żyjemy – powiedział.

Po Eucharystii delegacja władz państwowych i kościelnych złożyła wieńce na grobach pierwszych władców Polski. Abp Gądecki przekazał prezydentowi, pani premier oraz marszałkom Sejmu i Senatu pamiątkowe krzyże. Niezwykłe, bo wykonane z drewna z umocnień obronnych grodu Mieszka I z 966 r., odkrytych niedawno przez archeologów.

Pan żyje wśród nas

Od sobotniego poranka do późnego wieczora jubileuszowe świętowanie pod hasłem „Gdzie chrzest, tam nadzieja” przeniosło się na poznański INEA Stadion. Czuwanie przed Mszą prowadził Radosław Pazura z żoną Dorotą Chotecką, a uczestniczyło w nim blisko 35 tys. wiernych z całego kraju – trybuny i płyta stadionu były pełne! Podczas spotkania, które miało charakter ewangelizacyjnego wielbienia, odczytano wspólną Deklarację Kościołów w Polsce na progu Nowego Tysiąclecia o wzajemnym uznaniu chrztu udzielanego przed duchownych innego wyznania. Obecni przedstawiciele siedmiu Kościołów chrześcijańskich przewodniczyli odnowieniu przyrzeczeń chrzcielnych. Polska jest wyjątkowym w skali świata krajem, w którym taka deklaracja weszła w życie. Po odnowieniu przyrzeczeń abp Gądecki obficie pokropił obecnych na stadionie wodą święconą. A jakby na dopełnienie całości tych, którzy mieli miejsca na płycie stadionu, skropił rzęsisty deszcz.

Mimo niepewnej pogody na stadionie wszyscy tryskali radością. Były tańce animowane przez Siewców Lednicy i śpiewy Arki Noego. Wielokrotnie wybrzmiała też pieśń „Gdzie chrzest, tam nadzieja”, napisana na tę okazję przez Leopolda Twardowskiego, koordynatora muzycznego poznańskich obchodów 1050. rocznicy chrztu Polski. Wykonał ją, wspólnie z uczestnikami uroczystości, 1050-osobowy (!) chór, utworzony specjalnie na tę okazję. Wśród jego członków dominowali mieszkańcy Poznania i Wielkopolski, ale współtworzyły go grupy chórzystów z całej Polski, a także przedstawiciele Polonii z Londynu. Wysłuchano też hymnu „Tyś jest mój Syn”, utworu powstałego specjalnie na jubileusz chrztu. Muzykę doń napisał Robert Janson, a słowa – Iwona Waksmundzka. W sumie na poznańskim stadionie wykonano blisko 40 utworów.