Z apostolskim zapałem

– Uroczystość to niecodzienne wydarzenie, podsumowanie dziewiętnastoletnich prac budowlanych. Wielu parafian angażowało się w budowę świątyni – mówi parafianka Izabela Paciorek.

Nadma to miejscowość leżąca przy południowej granicy gminy Radzymin. Parafia wydzielona została z parafii: św. Trójcy w Kobyłce, św. Andrzeja Boboli w Markach-Strudze oraz Matki Bożej Fatimskiej i bł. Bronisława Markiewicza w Słupnie.

– Przez lata starałem się ujednolicić życie religijne. Wierni byli przyzwyczajeni do innych godzin nabożeństw i Mszy świętych. Zdarzały się przypadki, że osoby z jednej rodziny uczestniczyły w nabożeństwach w różnych godzinach i parafiach. Dlatego na początku pracowałem nad tym, aby ludzie przyzwyczaili się do nowej sytuacji. Konsekracja jest ukoronowaniem pięknego oraz trudnego procesu tworzenia wspólnoty – wyjaśnia proboszcz ks. Grzegorz Mioduchowski.

NA MURACH

Parafia jest niewielka, według kartoteki parafialnej liczy 1250 osób. Kapłan zna większość wiernych po imieniu. Ks. Mioduchowski wspomina, że wzruszającym momentem była chwila, gdy wraz z mężczyznami murował świątynię, a później ci sami panowie przychodzili do niego, aby wyznawać grzechy w sakramencie miłosierdzia. – W czasie powstawania kościoła ukształtowały się więzy zaufania i bliskie relacje pomiędzy mną a wiernymi. Nie jestem tu kimś obcym z zewnątrz, ale częścią lokalnej społeczności – przyznaje duchowny. Izabela Paciorek uzupełnia, że w kronice parafialnej zachowały się zdjęcia przedstawiające proboszcza pracującego z parafianami.

We wnętrzu świątyni zatrzymuje wzrok wystrój prezbiterium, gdzie wykonano polichromię ukazującą ewangeliczną scenę chrztu Pana Jezusa w Jordanie. Nad nią umieszczony jest witraż przedstawiający oko Opatrzności Bożej otoczone promieniami światła, które nawiązuje do cudownego ocalenia Polski przed nawałą bolszewicką w bitwie warszawskiej. – Cieszymy się też, że w kościele znalazły się balaski ołtarzowe, by móc na klęcząco przyjmować Komunię świętą – zaznacza Izabela Paciorek.

UWAŻNOŚĆ BISKUPA

Inicjatywa utworzenia parafii zrodziła się w sercu ordynariusza warszawsko-praskiego bp. Kazimierza Romaniuka. Odwiedził on Nadmę 8 września 2002 r., aby wziąć udział w uroczystościach nadania szkole podstawowej imienia kard. Stefana Wyszyńskiego. Podczas Mszy świętej polowej odprawianej na placu szkolnym ksiądz biskup zwrócił uwagę na dużą liczbę zgromadzonych wiernych. Wówczas podzielił się pomysłem utworzenia samodzielnej parafii. Ideę tę zaaprobował ówczesny proboszcz parafii św. Trójcy w Kobyłce ks. Jan Andrzejewski, który rozpoczął poszukiwania odpowiedniego miejsca na budowę kościoła. Wybrano plac przy ul. Nowej w Nadmie, dziś ul. Prymasa Tysiąclecia 17.

W liturgiczne wspomnienie św. Faustyny, 5 października 2003 r., rozpoczęto intensywne prace nad wzniesieniem budynku przeznaczonego na plebanię i kaplicę. W grudniu oddano w stanie surowym pierwszą kondygnację budynku, w której urządzono prowizoryczną kaplicę i zakrystię. 20 grudnia 2003 r. ordynariusz warszawsko-praski na mocy dekretu utworzył Ośrodek Duszpasterski św. Jana Chrzciciela, a po roku, 1 października 2004 r., erygował parafię św. Jana Chrzciciela w Nadmie. Włączono do niej miejscowości: Nadma – część należącą do parafii w Kobyłce i Markach-Strudze, Kozłówek, Jaworówka oraz Górki. Pierwszym proboszczem parafii ustanowiony został ks. Grzegorz Mioduchowski, który zaczął starania związane z budową kościoła.

Po trzech latach abp Sławoj Leszek Głódź 15 października 2007 r. zatwierdził projekt budowy świątyni, autorstwa inż. arch. Kazimierza Górskiego. W sierpniu 2009 r. na wykonanych fundamentach ks. Mioduchowski wmurował pierwszą cegłę. Już pod przewodnictwem abp. Henryka Hosera SAC 15 września 2012 r. odprawiono uroczystą Mszę świętą z obrzędem podpisania aktu erekcyjnego i wmurowania kamienia węgielnego pod powstający kościół.

– Modlę się, abyśmy wzrastali w wierze oraz tworzyli żywy Kościół – wyznaje na koniec Izabela Paciorek. Ks. Grzegorz dodaje, że z okazji konsekracji życzy parafianom świętości. – Staram się towarzyszyć wiernym w drodze do niej przez udzielanie sakramentów, modlitwę, obecność – puentuje.