Wielki Czwartek w Watykanie

Byli na niej obecni księża pracujący w Rzymie, a także przybyli do Wiecznego Miasta, by tu przeżyć Triduum Paschalne.

Papież zauważył, że często jesteśmy świadkami, iż Jezusowa Ewangelia miłosierdzia nie jest przyjmowana. Podkreślił w tym kontekście, że walka Pana nie jest walką przeciwko ludziom, ale przeciwko diabłu, wrogowi rodzaju ludzkiego. – Jezus nie walczy o umocnienie przestrzeni władzy. Jeśli łamie bariery i podaje w wątpliwość zabezpieczenia, to czyni to, aby otworzyć wyłom dla potoku miłosierdzia, który wraz z Ojcem i Duchem pragnie wylać na ziemię. Miłosierdzia, które przechodzi od dobrego ku lepszemu: ogłasza i przynosi coś nowego: leczy, wyzwala i obwieszcza rok łaski od Pana – stwierdził Ojciec Święty.

Franciszek zachęcił duchownych do spojrzenia wstecz na własne życie, by przypomnieć sobie o doświadczonym osobiście Bożym miłosierdziu. Podkreślił, iż kapłani są świadkami i szafarzami coraz większego miłosierdzia naszego Ojca i zachęcił, aby pomagali każdemu w przyjęciu tego daru w swoim własnym osobistym doświadczeniu życiowym.

Papież wskazał, iż doświadczamy Bożego miłosierdzia w spotkaniu, które wszystko odbudowuje i przywraca osoby do ich pierwotnej godności. Zachęcił, aby w reakcji na przeobfite przebaczenie Pana zawsze zachowywać „postawę kogoś, kto sam z siebie stara się upokorzyć i uniżyć, ale jest zdolny do zaakceptowania, aby Pan go wyniósł dla dobra misji, unikając samozadowolenia z tego powodu”. Przytoczył wzór Piotra, który pozwala, by Pan Jezus długo pytał go o jego miłość, a jednocześnie ponawia swoją akceptację misji pasienia owiec, które powierza mu Pan.

Charakteryzując ów lub powierzony opiece duszpasterskiej kapłanów Franciszek podkreślił, że są wśród niego niezliczone rzesze ubogich, niewykształconych, więźniów, którzy są w takiej sytuacji, ponieważ inni ich uciskają. – Ale pamiętajmy także, że każdy z nas wie, ile razy jesteśmy ślepi, pozbawieni pięknego światła wiary, nie dlatego, że nie mamy Ewangelii w zasięgu ręki, ale z powodu nadmiaru skomplikowanych teologii. Odczuwamy, że nasza dusza jest w końcu spragniona duchowości, ale nie z powodu braku wody żywej, popijanej tylko łykami, ale przez nadmiar duchowości "musującej", duchowości w wersji "light". Czujemy się też uwięzieni, nie jak wiele narodów przez mury kamienne czy ogrodzenia stalowe nie do przebycia, ale przez światowość wirtualną, która się otwiera i zamyka za pomocą jednego kliknięcia. Jesteśmy uciskani, ale nie przez zagrożenia i mocne ciosy, jak wielu biednych ludzi, ale przez urok tysiąca propozycji konsumpcji, z których nie możemy się otrząsnąć, aby podążać jako ludzie wolni drogami prowadzącymi nas ku miłości do naszych braci, do owczarni Pańskiej, do owiec oczekujących na głos ich pasterzy – powiedział Ojciec Święty.

Wskazał, że Jezus przyszedł po to, aby duchownych przemienić z biednych i ślepych, z więźniów i uciśnionych w szafarzy miłosierdzia i pocieszenia. Nawiązując do obecnego Roku Jubileuszowego, zachęcił kapłanów: – Z godnością, która potrafi się zawstydzić, przyjmijmy miłosierdzie w zranionym ciele naszego Pana Jezusa Chrystusa i prośmy Go, aby nas obmył z wszelkiego grzechu i uwolnił nas od wszelkiego zła. Oraz z łaską Ducha Świętego podejmijmy trud przekazania Bożego miłosierdzia wszystkim ludziom, wypełniając dzieła, które Duch wzbudza w każdym dla dobra wspólnego całego wiernego ludu Bożego.