Warszawskie Sanktuarium Jasnogórskiej Matki Życia

Duchową Adopcję, polegającą na trwajacej codziennie przez dziewięć miesiecy modlitwie za życie odkrył w Londynie pod koniec lat 80., i opracował zasady, dr Paweł Milcarek, aktualnie redaktor naczelny “Christianitas”. Dostrzegł w tej modlitwie twórczą realizację jednej z zasad św. Tomasza z Akwinu, z której wynika, że „zaangażowanie w społeczne dzieło przynosi większe efekty, gdy odnosi się do konkretnych osób i samo jest osobistym zobowiązaniem”. Wiedza i podejmowanie tej posługi ma służyć kształtowaniu postaw pro rodzinnych. Osobom, które popełniły grzech aborcji, czy „in vitro”, lub w jakiś sposób w niej uczestniczyły, Duchowa Adopcja przywraca równowagę ducha i usuwa udrękę sumienia tzw. syndromu postaborcyjny. Ma też umacniać ludzi w zdrowych zasadach moralnych, budować w rodzinie poczucie więzi, wzajemnej miłości, bezpieczeństwa i solidarności, a niezakłócony rozwój prokreacji jest gwarancją bezpiecznej egzystencji narodu.

Pomysł oraz tekst modlitwy dr Milcarek opublikował w styczniowym numerze „Rycerza Niepokalanej” z 1987 roku, opatrując go zachęcającym komentarzem i krótkimi zasadami ideowymi nowej inicjatywy.

Artykuł spotkał sie z odzewem ojców paulinów oraz osób zgrupowanych w kościele Ducha św. przy ul. Długiej 3 w Warszawie. Już 2 lutego 1987 r. zorganizowano pierwsze rekolekcje i przyrzeczenia Duchowej Adopcji. Paulini widzieli w tej modlitwie również odpowiedź na opracowane przez Prymasa Tysiąclecia i dokonane w 1956 roku Jasnogórskie Śluby Narodu.

Od 1990 r. różni świeccy krzewiciele zaczęli tę nową inicjatywę z paulińskiego kościoła w Warszawie rozpowszechniać w Polsce, ale wciąż to klasztor na Długiej pozostawał najbardziej znanym ośrodkiem w kraju. Z czasem Centralny Ośrodek Krzewienia tej modlitwy został przeniesiony na Jasną Górę.

Z warszawskiego kościoła Ducha Świętego od lat wyrusza corocznie na szlak na Jasną Górę Warszawska Pielgrzymka Piesza. Tegoroczna 308. odbywała się pod hasłem: „Jasnogórska Matka Życia” i była także prośbą o szacunek dla życia na każdym jego etapie.

Jak przypomina paulin o. Marek Tomczyk, w wyjątkowy sposób wyrażał troskę o życie kard. Stefan Wyszyński, a Maryi Matce Życia zawierzał tych wszystkich, do których należy przekazywanie, pielęgnowanie, rozwijanie i ochrona życia.

Gdy w 1956 r. komuniści wprowadzili aborcję na życzenie Prymas Tysiąclecia wspólnie z polskimi biskupami wydał list, w którym aborcję nazwano „pokojowym samobójstwem narodu”. Kard. Wyszyński wskazał na potrzebę obrony życia nienarodzonych, która jest polską racją stanu i nadrzędnym interesem państwowym. Jasno opowiedział się za życiem, podkreślając, że czasem trzeba znosić nawet prześladowania dla dobra narodu. Apelował do rodzin, by one stały na straży życia.

 Jaka jest rodzina domowa, taka też będzie rodzina ojczysta. Jeśli rodzina domowa będzie rodzić żywych, to i Naród będzie żył. (…) Jeśli nie będą umieli uszanować maleńkiego życia, które się rodzi w komórce życia domowego, nie uszanują i życia obywateli, bo nauczą się mordować już w rodzinach [...]. W ten sposób zamiast społeczności życiodajnej, będzie się wyrabiać społeczność morderców. Będzie to naród samobójczy [...]. Taki naród się skończy

– przestrzegał Prymas Tysiąclecia.

Przełożony Generalny Zakonu Paulinów o. Arnold Chrapkowski zauważa, że „kard. Stefan Wyszyński bronił życia, uczył jak życie szanować i tego jak żyć”, dlatego wyniesienie warszawskiego kościoła pielgrzymkowego w tym czasie do rangi sanktuarium Paulini traktują jako ważny i wielki znak.

To będzie kolejna stacja modlitwy również przez jego przyczynę w intencji obrony życia

– deklaruje o. generał.