Tematem pierwszej dyskusji była teologia papieża emeryta. Paneliści odwoływali się do jego książki Wprowadzenie w chrześcijaństwo, wydanej w 1968 r. – Człowiek uważa, że zmysłami nie może objąć całej rzeczywistości. Szuka drugiego sposobu dojścia do niej, który nazywa wiarą i który daje mu poznać coś o wiele głębszego. Żeby to zrobić, musi się wewnętrznie odwrócić, czyli nawrócić – przypomniał ks. dr Marek Kotyński CSSR. O. prof. Jacek Salij przywołał trzy konsekwencje wynikające z tego, że Stwórcą jest Bóg osobowy. – To, co rozumne, jest wcześniejsze niż nierozumne; jednostkowe ma pierwszeństwo przed ogólnym; wolność stoi przed determinizmem – mówił dominikanin.
Drugą debatę poświęcono programowej papieskiej encyklice Deus caritas est. – Benedykt XVI „zrehabilitował” miłość eros, wcześniej przeciwstawianą agape. Bóg kocha nawet miłością eros, ale równocześnie agape. A człowiek nie może tylko dawać, musi też otrzymywać – podkreślił Zbigniew Nosowski. Ks. Robert Skrzypczak zauważył, że w chrześcijaństwie jako religii oryginalne jest to, że Bóg wchodzi w relacje. – Miłość pociąga, a nie wymaga wyjaśnień. Człowiek kochany spontanicznie odpowiada miłością – dodał.
Trzecie spotkanie z udziałem prof. dr. hab. Marka Zirka-Sadowskiego i dr. Marka Cichockiego dotyczyło m.in. polemiki kard. Ratzingera z niemieckim filozofem Jürgenem Habermasem. – Benedykt XVI ostrzega przed fanatyzmem religijnym i proponuje rozum jako pewne ograniczenie w sposobie przeżywania wiary. Porządki rozumu i wiary samodzielnie prowadzą do wynaturzeń – zauważył prof. Zirk-Sadowski.
 | Michał Ziółkowski |
.jpg)
Co? Gdzie? Kiedy?
