W Watykanie zaprezentowano wskazówki dotyczące diecezjalnych obchodów ŚDM

Dokument zaprezentowany we wtorek w Biurze Prasowym Stolicy Apostolskiej, to uzupełnienie decyzji papieża Franciszka, by datę diecezjalnych obchodów ŚDM przenieść z Niedzieli Palmowej na Uroczystość Chrystusa Króla. Jak można przeczytać we wskazówkach, zmiana ta nie zmienia głównej myśli św. Jana Pawła II, który chciał zaprosić młodych ludzi do osobistego spotkania z Chrystusem, jako dawcą prawdziwego szczęścia i pokoju. Dokument przypomina też, że to właśnie w Uroczystość Chrystusa Króla 1984 r. papież zaprosił młodzież do Rzymu na spotkanie w 1985 r., które dało podwaliny pod późniejsze obchody ŚDM w wymiarze diecezjalnym i światowym.

Duszpasterskie wskazówki zachęcają, by diecezjalne obchody ŚDM wpisać w szerszy kontekst całorocznej pracy z młodzieżą, a nie czynić z nich oderwane wydarzenie, które nie prowadzi młodych ludzi do budowania bliższych więzi z lokalną wspólnotą Kościoła, w której żyją. Zwracają też uwagę, że nowe zaangażowanie włożone w promowanie tego wydarzenia może być szansą na ożywienie całej lokalnej wspólnoty, nie tylko ludzi młodych, a także okazją do spotkania z tymi młodymi osobami, które z różnych względów pozostawały dotąd daleko od Kościoła.

Dokument, przygotowany przez Dykasterię ds. Świeckich, Rodziny i Życia po konsultacjach z duszpasterzami młodzieży i młodymi ludźmi z różnych stron świata, przypomina o potrzebie większego aktywnego udziału młodych ludzi, którzy powinni stawać się coraz bardziej podmiotem, a nie tylko przedmiotem działań duszpasterskich, i mieć swój wkład nie tylko w obchody, ale w cały proces przygotowania święta młodych. To zaangażowanie powinno się rozpocząć od gotowości do uważnego wysłuchania młodych ludzi. Niezależnie od tego, czy obchody diecezjalnego dnia młodzieży w poszczególnych diecezjach uda się zorganizować w Uroczystość Chrystusa Króla - jak zaprasza do tego papież - czy też zostaną one z różnych przyczyn przeniesione na inny dzień, autorzy dokumentu nalegają na to, by niedziela Chrystusa Króla była dniem modlitwy całego Kościoła lokalnego w intencji młodzieży i stojących przed nią wyzwań.

Zachęca też, by na sam diecezjalny dzień młodzieży patrzeć przez pryzmat sześciu doświadczeń, do których należałoby przy tej okazji zaprosić młodych ludzi: przeżywanie "święta wiary", doświadczenie żywego i nie anonimowego Kościoła, doświadczenia misyjnego, okazji do rozmyślania nad powołaniem i wezwaniem do osobistej świętości, doświadczenia pielgrzymowania oraz doświadczania "powszechnego braterstwa" z rówieśnikami.

Szczegóły dokumentu i jego polskie tłumaczenie oraz inspiracje, płynące z niego dla Kościoła w Polsce zostaną przedstawione podczas środowej konferencji prasowej zorganizowanej przez KAI.

Pełny tekst Wskazówek duszpasterskich:

DYKASTERIA DS. ŚWIECKICH, RODZINY I ŻYCIA
Wskazówki duszpasterskie dotyczące obchodów
Światowego Dnia Młodzieży w Kościołach partykularnych

1. Światowe Dni Młodzieży

Ustanowienie Światowych Dni Młodzieży było niewątpliwie wielką proroczą intuicją św. Jana Pawła II, który w ten sposób wyjaśniał motywy swojej decyzji: „wszyscy młodzi muszą czuć, że Kościół im towarzyszy; niech zatem cały Kościół, w jedności z Następcą Piotra, czuje się wciąż bardziej zaangażowany, na poziomie ogólnoświatowym, na rzecz młodzieży, jej trosk i zmartwień, jej otwartości i nadziei, aby odpowiedzieć na jej oczekiwania, ogłaszając pewność, którą jest Chrystus, Prawdę, którą jest Chrystus, miłość, którą jest Chrystus.”^[1]

Papież Benedykt XVI przejął pałeczkę po swoim poprzedniku, i przy różnych okazjach nie wahał się podkreślać, jak bardzo te spotkania są opatrznościowym darem dla Kościoła, definiując je jako „lekarstwo na znużenie wiarą”, „nowy, odmłodzony sposób bycia chrześcijaninem”, „żywą nową ewangelizację”.^[2]

Także dla papieża Franciszka Światowe Dni Młodzieży stanowią impuls misyjny o nadzwyczajnej mocy dla całego Kościoła, a zwłaszcza dla młodych pokoleń. Zaledwie kilka miesięcy po swoim wyborze, zainaugurował on swój pontyfikat Światowymi Dniami Młodzieży w Rio de Janeiro w lipcu 2013 r., po zakończeniu których powiedział: „był to nowy etap pielgrzymki młodzieży poprzez kontynenty z krzyżem Chrystusa. Nigdy nie powinniśmy zapominać, że Światowe Dni Młodzieży nie są «pokazem fajerwerków», chwilami entuzjazmu, będącymi celem samym w sobie; są etapami długiej drogi, która rozpoczęła się w 1985 r. z inicjatywy papieża Jana Pawła II.”^[3] Następnie wyjaśnił też zasadniczą kwestię: „pamiętajmy zawsze: młodzież nie idzie za papieżem, idzie za Jezusem Chrystusem, niesie Jego krzyż. A papież jej przewodzi i towarzyszy w tej drodze wiary i nadziei.”^[4]

Jak wiadomo, międzynarodowe obchody tego wydarzenia odbywają się zasadniczo co trzy lata, za każdym razem w innym kraju, z udziałem Ojca Świętego. Natomiast zwyczajne obchody tego Dnia, odbywają się każdego roku w Kościołach lokalnych, które samodzielnie podejmują się organizacji tego wydarzenia.

2. ŚDM w Kościołach partykularnych

Światowy Dzień Młodzieży, obchodzony w każdym Kościele partykularnym, ma wielkie znaczenie i wartość nie tylko dla młodych ludzi, którzy żyją w tym konkretnym regionie, ale dla całej lokalnej wspólnoty.

Niektórzy młodzi, z powodu obiektywnych trudności związanych z nauką, pracą czy finansami, nie mają możliwości uczestniczenia w międzynarodowych obchodach tych Dni, dlatego też dobrze, że Kościół partykularny im także daje możliwość osobistego przeżycia, choćby na poziomie lokalnym „święta wiary”, wydarzenia będącego mocnym doświadczenie świadectwa, komunii i modlitwy, analogicznym do tych międzynarodowych, które głęboko naznaczyły życie wielu młodych ludzi ze wszystkich stron świata.

Równocześnie, Światowy Dzień Młodzieży obchodzony na poziomie lokalnym, ma niezwykle ważne znaczenie dla każdego Kościoła partykularnego. Dzień ten służy uwrażliwianiu i kształtowaniu wspólnoty kościelnej w całej jej złożoności: świeckich, kapłanów, osób konsekrowanych, rodzin, dorosłych i osób starszych – tak, aby stawali się wciąż bardziej świadomi swojej misji przekazywania wiary nowym pokoleniom. Zgromadzenie Ogólne Synodu Biskupów poświęcone tematowi: „Młodzież, wiara i rozeznawanie powołania” (2018 r.) przypomniało, że cały Kościół, powszechny i lokalny oraz każdy z jego członków, powinien czuć się odpowiedzialny za młodych ludzi i być gotowym na wyzwania, jakimi są stawiane przez nich pytania, ich pragnienia i przeżywane przez nich trudności. Toteż obchody tych Dni młodych na poziomie lokalnym są niezwykle przydatne aby podtrzymywać w świadomości Kościoła pilną potrzebę wędrowania z młodymi ludźmi, przyjmowania ich i słuchania z cierpliwością, ogłaszając im Słowo Boże z czułością i energią.^[5]

I to właśnie w odniesieniu do obchodów ŚDM na poziomie lokalnym, Dykasteria ds. Świeckich, Rodziny i Życia, w ramach swoich kompetencji^[6], opracowała pewne Wskazówki duszpasterskie, przeznaczone dla Konferencji Episkopatów, Synodów Kościołów Patriarchalnych i Kościołów Arcybiskupich Większych, do diecezji/eparchii, do ruchów i stowarzyszeń kościelnych i, co nie mniej ważne, do młodych ludzi z całego świata, aby „diecezjalny/eparchialny ŚDM” był przeżywany w pełni jako uroczystość „dla młodych ludzi” i „z młodymi ludźmi”.

Niniejsze Wskazówki duszpasterskie mają za zadanie zachęcenie Kościołów lokalnych do coraz większego doceniania lokalnych obchodów ŚDM i do postrzegania ich jako dogodnej okazji do planowania i kreatywnego realizowania inicjatyw, które ukazują, że Kościół traktuje misję zajmowania się młodzieżą jako „za epokowy priorytet duszpasterski, w który trzeba włożyć czas, energię i zasoby.”^[7] Należy zadbać o to, aby młode pokolenia odczuwały, że są w centrum uwagi i troski duszpasterskiej Kościoła. Bowiem młodzi chcą być angażowani i doceniani, aby czuć się współautorami życia i misji Kościoła.^[8]

Poniższe wskazówki mają na uwadze przede wszystkim poszczególne diecezje, jako właściwą przestrzeń działania Kościoła lokalnego. Jednak muszą być one rzecz jasna dostosowane do różnorodnych okoliczności w jakich funkcjonuje Kościół w różnych regionach świata, tak jak np. diecezje/eparchie o niewielkiej powierzchni i niewielkich zasobach ludzkich i materialnych do dyspozycji. W takich konkretnych przypadkach, lub tam, gdzie wydaje się to wskazane ze względu na dobro duszpasterskie, możliwe jest by sąsiadujące lub nakładające się na siebie okręgi łączyły siły, by obchodzić Dzień młodych wspólnie, czy też na poziomie regionalnym lub krajowym Kościoła.