W sprawie kardynała Pella

Przedstawił tę opinię w obliczu wzrostu nietolerancji i nieustannych ataków na Kościół. Na razie sprawdziła się pierwsza część jego przepowiedni – kard. George zmarł w 2015 r. w swej rezydencji – druga zaś zdaje się dokonywać. Tyle że nie w jego rodzinnej archidiecezji, w Chicago, ale niemal dokładnie po drugiej stronie kuli ziemskiej, w australijskim Melbourne.

Tam bowiem 21 sierpnia Sąd Najwyższy stanu Victoria odrzucił wniosek kard. George’a Pella, byłego arcybiskupa Melbourne, a potem Sydney – który przez ostatnie lata był w Watykanie prawą ręką papieża ds. finansów – o unieważnienie wyroku sądu niższej instancji skazującego go na sześć lat więzienia za rzekome molestowanie trzynastoletniego chłopca. Kardynał Pell przez cały czas kategorycznie odrzuca zarzuty, zaś w przeszłości należał do biskupów na każdym kroku potępiających przypadki molestowania nieletnich i jako arcybiskup zdecydowanie je ścigał.

UŚCISK RĘKI PRZED KATEDRĄ

Przypadek kard. Pella jest godny najwyższej uwagi ze względu na okoliczności sprawy. Został on oskarżony o to, że w 1996 r. w Melbourne zaraz po zakończeniu – pierwszej po objęciu arcybiskupstwa – niedzielnej Mszy Świętej miał samotnie udać się do zakrystii, gdzie miał przyłapać dwu chłopców, członków chóru katedralnego, na piciu mszalnego wina i wykorzystując tę okoliczność, miał obnażyć się przed nimi i potem dokonać czynu nierządnego. Przez cały czas tego liczącego 6-8 minut incydentu, drzwi do zakrystii miały być otwarte, ale nikt z kręcących się w pobliżu zakrystian i wiernych, nadal modlących się w katedrze, nie zauważył niczego podejrzanego.

Tu należy dodać jeszcze jeden szczegół. Otóż w Australii, tak jak i na przykład w USA, po zakończeniu Mszy Świętej celebrans, bez względu na zajmowane stanowisko, razem z koncelebransami i ministrantami przechodzi głównym przejściem do głównego wejścia do kościoła, staje przed świątynią i żegna się z wiernymi wychodzącymi z kościoła, podając im rękę. Fakt ten podkreślała obrona, jak i te, że nikt nie zauważył, aby arcybiskup po owej Mszy Świętej odłączył się od pochodu i szybko udał się do zakrystii. Ponadto – podkreślano – jest zupełnie nieprawdopodobne, żeby w takich okolicznościach nowo mianowany arcypasterz był samotny. Wydarzenie to miało mieć miejsce w roku 1996, proces zaś odbywał się zeszłym roku i siłą rzeczy nikt z obecnych nie pamiętał szczegółów, zatem nikt nie był w stanie pod przysięgą zeznać, że owego feralnego dnia kard. Pell o tej a o tej godzinie uścisnął jego rękę przed katedrą i nie mógł w tym czasie być w zakrystii.