W służbie prawdy

Czym jest Pascha Jezusa?

Pascha upamiętnia wyjście Izraelitów z niewoli egipskiej. W tradycji chrześcijańskiej przejście to było interpretowane jako zapowiedź śmierci i Zmartwychwstania Chrystusa. Pascha Jezusa jest Jego przejściem ze śmierci do życia, Jego zwycięstwem nad grzechem i złem.

Jakie znaczenie ma to, że Zmartwychwstanie Chrystusa nastąpiło po trzech dniach od ukrzyżowania?

Pan Jezus, zapowiadając swoją śmierć i Zmartwychwstanie, przywołuje postać proroka Jonasza, który po trzech dniach został uratowany. Zmartwychwstanie miało być „znakiem Jonasza” dla tych, którzy nie chcieli przyjąć orędzia Ewangelii. Przez zmartwychwstanie Bóg Ojciec potwierdza misję Jezusa oraz wywyższa Go, tak aby każdy mógł dostrzec w Nim swojego Pana i Zbawiciela. Będąc prawdziwym człowiekiem, we wszystkim do nas podobnym, z wyjątkiem grzechu, Pan Jezus przyjął ludzką śmierć z całym jej dramatyzmem.

Jak uczy św. Jan Damasceński, chociaż Chrystus umarł jako człowiek i Jego dusza została oddzielona od ciała, to Jego Bóstwo pozostało nierozerwanie związane z ciałem i duszą. Pomiędzy śmiercią a Zmartwychwstaniem dusza Jezusa przebywała w krainie zmarłych. Kraina zmarłych oznaczała wszystkich zmarłych, którzy czekają na dokonane przez Mesjasza odkupienie, aby móc oglądać Boga. Głoszenie umarłym dobrej nowiny o zbawieniu jest potwierdzeniem, że Jezus jest jedynym Pośrednikiem między Bogiem a ludźmi i tylko przez Niego człowiek może być zbawiony.

Jak Zmartwychwstanie Chrystusa zmienia naszą życiową perspektywę?

W Zmartwychwstaniu Jezusa widzimy fundament naszej wiary. Nauka chrześcijańska bez wiary w Zmartwychwstanie zredukowałaby się do moralizatorstwa. Zmartwychwstanie Jezusa wskazuje, że Ewangelia jest aktualna w każdych warunkach społecznych, kulturowych, w każdym miejscu i czasie. Oznacza Boże zwycięstwo nad grzechem i śmiercią. Zło w świecie nie ma ostatniego słowa. Grzeszność i śmiertelność człowieka nie są ostateczne ani wieczne. Zmartwychwstanie odsłania prawdziwą perspektywę życia ludzkiego: powołaniem człowieka, wyzwolonego przez Jezusa, jest niebo, a życie chrześcijańskie jest pełnym nadziei oczekiwaniem.

W jaki sposób my mamy udział w misterium paschalnym Jezusa?

Symbolika paschalna najpełniej obecna jest w sakramencie chrztu. Zanurzenie w wodzie chrzcielnej oznacza zjednoczenie chrześcijanina ze śmiercią Jezusa, po to, aby wraz z Nim zmartwychwstać do nowego życia. Świadome przeżywanie chrztu, podtrzymywanie chrześcijańskiej nadziei, oczekiwanie na ostateczne wypełnienie się ludzkiego życia w spotkaniu z Trójjedynym Bogiem oraz zdrowy dystans wobec tego, co doczesne i przemijające, są sposobami, w jakie chrześcijanin uczestniczy w Passze Jezusa.

W Poniedziałek Wielkanocny tradycyjnie już odbędzie się zbiórka ofiar na KUL. Jak Ksiądz Rektor widzi zadania uczelni katolickiej?

Za każdy gest, który czyniony jest z dobrej woli i chęci wspierania KUL w jego działalności, wyrażam wdzięczność w imieniu całej naszej wspólnoty akademickiej. Naszych darczyńców otaczamy modlitwą, ale też zwyczajnie dziękujemy, że są z nami, żyją sprawami uniwersytetu.

Nasz uniwersytet staje przed ogromną szansą, aby wskazywać ludziom odpowiedzi na pytania dotyczące sensu, celu i sposobu postępowania we współczesnym świecie, w którym coraz trudniej jest im się odnaleźć. Społeczność akademicka KUL chce dziś inwestować w rozwój młodych ludzi, zarówno naukowców, jak i studentów, kształcąc w ten sposób liderów w różnych dziedzinach życia i w kulturze chrześcijańskiej. W tym dostrzegamy przyszłość KUL i jego misję wobec Polski, jej chrześcijańskiej tożsamości i aktywnej roli w Europie i świecie.

Co zmienia się na uczelni pod krótkimi jeszcze rządami Księdza Rektora?

Pomimo pandemii i wielu ograniczeń jest to dla mnie czas dynamiczny. Od początku, od objęcia funkcji rektora KUL podkreślałem, że będę kontynuował strategię, której celem jest osiągnięcie przez uniwersytet statusu uczelni badawczej, międzynarodowej, ale też otwartej na współdziałanie z polskimi uczelniami. Przykładem są zawierane porozumienia o współpracy, choćby ostatnie z Wyższą Szkołą Policji w Szczytnie. Wiele dzieje się też w zakresie aktywności medialnej KUL.

Nasz uniwersytet za pośrednictwem ekspertów, pracowników naukowych, staje się ośrodkiem opiniotwórczym. Zależy mi też na tworzeniu wspólnot jednoczących środowisko akademickie. W ubiegłym tygodniu zaprosiliśmy do uczestnictwa w Ogólnopolskich Rekolekcjach Akademickich KUL „Patris corde”, podczas których nauki głosili „Mocni w Duchu”, z abp. Grzegorzem Rysiem na czele. Jest ogromna potrzeba ewangelizacji, oczywiście idącej w parze z wiedzą i rozwojem naukowym. Uniwersytet to połączenie tradycji i nowoczesności, przekazywanie prawdy przez prowadzenie badań naukowych w duchu idei veritas in caritate oraz w harmonii między nauką i wiarą.

Obowiązkiem KUL, wynikającym z historycznego dziedzictwa Lublina, jest także twórcze kultywowanie tradycji wielonarodowej Rzeczypospolitej poprzez współpracę prowadzącą do umocnienia więzi między narodami Europy oraz łączącą dorobek kultur Wschodu i Zachodu. Przede wszystkim jednak, jako rektor KUL, pragnę, by uniwersytet służył prawdzie.