U św. Wojciecha

Proboszcz parafii św. Wojciecha w Warszawie ks. Zbigniew Suchecki mówi, że większość praktykujących wiernych to ludzie starsi. Stopniowo następuje wymiana pokoleniowa, ponieważ do mieszkań po seniorach sprowadzają się osoby młodsze. Na terenie parafii funkcjonuje znaczne grono wynajmujących lokale, m.in. studentów z różnych stron Polski oraz obcokrajowców. Najczęściej po kilku latach pomieszkiwania rodziny z dziećmi szukają innego miejsca, gdzie się zameldują. Powodem są warunki socjalne: bloki na terenie parafii to w większości budownictwo socrealistyczne z lat 60.–70. XX w., z ciemnymi kuchniami i małymi pokojami.

NA PRZYSTANKU

Parafia ma szczególną lokalizację, ks. Suchecki żartuje, że kościół jest „na przystanku”, ponieważ w okolicy są dwie stacje metra: Płocka i Młynów, będące ważnymi punktami przesiadkowymi dla mieszkańców stolicy. Niedaleko jest również pętla tramwajów. Ludzie wychodzą z wagonu i idą do świątyni, pamiętając, że „u św. Wojciecha” spowiadają. – Z sakramentu pokuty i pojednania korzysta wielu wiernych, nie tylko z naszej parafii – podkreśla ksiądz proboszcz. Od ponad dwudziestu lat stałą tradycją jest wystawienie Najświętszego Sakramentu przez cały dzień. – To kolejna propozycja dla osób zabieganych, które chcą przyjść na chwilę modlitwy w ciszy przed Panem Jezusem – wyjaśnia duchowny.

Parafianka Jolanta Witkowska zaznacza, że grupy parafialne są nieliczne, te same osoby działają nieraz w kilku wspólnotach, ale za to wykazują się nadzwyczajnym zaangażowaniem. Dodaje, że nawet sklepik parafialny jest miejscem formacji. Starsi parafianie przy okazji kupna prasy czy książek często przystają, aby porozmawiać o parafii, kwestiach wiary, a nieraz po prostu się wygadać.

MIŁOSIERDZIE I KRZYŻ

Przez cały rok w piątki po Mszy świętej o godz. 8.00 odprawiana jest droga krzyżowa, którą prowadzi Wspólnota Drogi Krzyżowej. Uczestnicy w duchu pokuty wynagradzają Panu Bogu za grzechy świata. Grupa ma charakter medytacyjno-pokutny. Jednym z inicjatorów całorocznego nabożeństwa był trzydzieści lat temu parafianin, później ksiądz śp. Stanisław Kicman.

Stosunkowo nową inicjatywą są katechezy dla dorosłych, które od dwóch lat prowadzi ks. Zbigniew Suchecki. – Pierwszy rok konferencji dotyczył liturgii Mszy świętej, omówiliśmy nie tylko teologię, ale również gesty, postawy, znaki liturgiczne. Bieżący rok jest poświęcony Dekalogowi – streszcza duszpasterz.

Dla wiernych ważny jest kult Bożego Miłosierdzia, w piątki o godz. 15.00 odbywa się Eucharystia z koronką, która cieszy się największą frekwencją spośród Mszy świętych sprawowanych w dni powszednie. Spotkania formacyjne prowadzi Apostolski Ruch Bożego Miłosierdzia. W każdą trzecią niedzielę miesiąca odprawiane jest nabożeństwo do Bożego miłosierdzia, złączone z litanią oraz Koronką do Bożego Miłosierdzia i czytaniem fragmentów „Dzienniczka” s. Faustyny, której parafia posiada relikwie.

MURY MÓWIĄ

Parafia jest jednym z miejsc związanych z tragicznym losem ludności cywilnej na Woli w okresie II wojny światowej. W czasie powstania warszawskiego Niemcy utworzyli w świątyni obóz przejściowy dla deportowanych mieszkańców. Ludzi z kościoła prowadzono na dworzec na Włochach, gdzie byli załadowywani do wagonów i wywożeni do obozu w Pruszkowie. Do dziś na cegłach świątyni można znaleźć napisy: „idziemy do Pruszkowa”, „nie wiem, co będzie dalej”, „Jezu, ufam Tobie”.

Ks. Suchecki zorganizował dla wiernych ścieżkę historyczną z oprowadzeniem po kościele i narracją o świątyni. – Wydarzeniu towarzyszyło olbrzymie zainteresowanie – wspomina. W świątyni warto zwrócić uwagę na witraże, które są jednymi z największych w Warszawie, a zostały wykonane przez Zbigniewa Łoskota, autora wielu monumentalnych dzieł sakralnych w Polsce. Prezentują m.in. historię św. Wojciecha, chrzest Polski, rzeź Woli, powstanie warszawskie, Sobór Watykański II z postaciami kardynałów Wyszyńskiego oraz Wojtyły.

Oprócz proboszcza w parafii posługuje trzech wikariuszy. Ks. Tomasz Barański m.in. katechizuje w szkole, zajmuje się duszpasterstwem młodzieży i prowadzi scholę młodzieżową. Ks. Marcin Piotrowski uczy religii oraz jest odpowiedzialny za duszpasterstwo dzieci. Ks. Sebastian Wyrzykowski sprawuje opiekę duchową nad grupami parafialnymi i posługuje w DPS „Syrena”, gdzie odprawia Msze święte dla pensjonariuszy. Dodatkowo przy parafii rezyduje czterech księży i siostry felicjanki. S. Tobiasza i s. Małgorzata uczą religii oraz przygotowują dzieci do pierwszej Komunii świętej, animują scholę parafialną, a s. Benedetta jest zakrystianką.