U Matki Bożej Latowickiej

Bocianie gniazda, rozciągające się pola i niekiedy ostre zakręty towarzyszą kierowcy, który pokonuje drogę wojewódzką nr 802 z Mińska Mazowieckiego do Seroczyna. Właśnie tutaj znajduje się parafia św. Trójcy w Latowiczu, jedna z najstarszych w diecezji warszawsko-praskiej.

Kościół parafialny imponuje wielkością – ma 66 m wysokości i mieści 6 tys. osób. Wybudowano go w latach 1899-1911, według projektu Józefa Piusa Dziekońskiego. Kiedy powstawał, Latowicz był zupełnie inną miejscowością niż dziś. Mówią o tym choćby kościelne witraże. Fundatorami jednego z nich są „mieszkańcy miasta Latowicz”.

Wnętrze świątyni jest delikatnie zacienione. Strzeliste wieżyczki ołtarza głównego z figurą Najświętszego Serca Pana Jezusa kierują wzrok ku górze. W bocznej kaplicy, prócz obrazu Matki Bożej Latowickiej z XVII w., znajduje się barokowa ambona przeniesiona z poprzedniego kościoła. Wprawny obserwator dostrzeże też witraż nad organami, który nieprzypadkowo przedstawia św.Maksymiliana Marię Kolbego. Z parafii Latowicz pochodził Franciszek Gajowniczek, za którego

św. Maksymilian oddał życie.

ŚLADY HISTORII

Początki parafii sięgają okresu między XI a XIII wiekiem. Wiemy, że była jedną z najstarszych parafii w zawiślańskiej części ówczesnej diecezji poznańskiej. Na przestrzeni wieków powstało tutaj kilka kościołów. Pierwszy pw. św. Wawrzyńca, później kolejno dwa pw. św. Anny i jeszcze pw. św.Ducha. Na początku XVII w. w Latowiczu, poza kościołem parafialnym, były jeszcze trzy inne świątynie. Kościół pw. św. Trójcy, który powstał w latach 1733-1737, rozebrano w 1918 r., a wyposażenie przeniesiono do nowego, który 23 czerwca 1920 r. został konsekrowany przez kard. Aleksandra Kakowskiego. Znakiem rocznicy konsekracji są zacheuszki, które niedawno pojawiły się na kościelnych filarach.

Obecnie do parafii należy czternaście wiosek. Jej obraz zmienia się, a społeczność różnicuje. – Kiedyś była to parafia typowo rolnicza, a dzisiaj wiele osób utrzymuje się z pracy poza rolniczej. Odchodzą starsi, a młodych jest coraz mniej. Tylko niektórzy pozostają i wiążą swoją przyszłość z pracą na roli – opowiada ks. Bogusław Wnuk, miejscowy proboszcz.

NASZE DZIEDZICTWO

Nie lada wyzwaniem dla wspólnoty jest remont dachu świątyni, który rozpoczął się latem ubiegłego roku. Kilka lat wcześniej, dzięki staraniom ówczesnego proboszcza ks. Ryszarda Mierzejewskiego, wymieniono pokrycie na kościelnej wieży. Teraz prace są kontynuowane.

– Mimo uzyskania pewnych dotacji, większość kosztów ponosi parafia. Kiedy rozpoczynaliśmy, nie mieliśmy prawie żadnych środków, a ofiarność parafian była niesamowita – opowiada ksiądz proboszcz i zaznacza, że dalszy remont planowany na przyszły rok będzie kontynuowany w takim wymiarze, na jaki pozwolą zebrane środki.

Jak mówi ks. Bogusław Wnuk, parafianie bardzo troszczą się o świątynię. Dodaje też, że dostrzega pewną zależność: ci, którzy dbają o piękno swojego życia duchowego i otwierają się na łaskę Pana Boga, potrafią też dbać o świątynię materialną. – Dlatego tak ważne jest, by wychodzić do oddalonych od wspólnoty i od Pana Boga, docierać do nich – podkreśla ksiądz proboszcz.

POD PŁASZCZEM MARYI

Wspólnota parafialna w Latowiczu żyje modlitwą różańcową. – Kiedy obejmowałem parafię zaskoczeniem była dla mnie liczba kół Żywego Różańca. Dzisiaj jest ich 49, są też koła męskie, a ostatnio powstało koło różańcowe mam, które modlą się za swoje dzieci. Czasem żartuję, że teraz znowu czas na panów – gdyby ojcowie stanęli wspólnie do modlitwy różańcowej, to byłaby wielka sprawa – przyznaje ks. Bogusław Wnuk. Zwraca też uwagę, że wśród parafian żyje tradycja modlitwy w domu, czy wiosennej modlitwy o błogosławieństwo plonów. Przy parafii spotykają się także bielanki, grupa ministrantów, prowadzona przez księdza wikariusza Andrzeja Rudko i schola, którą opiekuje się ksiądz proboszcz, a także członkowie Apostolatu Matki Bożej Dobrej Śmierci.

W każdą środę parafianie gromadzą się na nabożeństwie do Matki Bożej Latowickiej. – Przed wizerunkiem Matki Bożej przedstawiamy intencje, które składają parafianie, a później w tych intencjach odprawiamy Mszę Świętą. Modlimy się często o błogosławieństwo dla rolników, powierzamy nasze sprawy i plany wspólnoty. Mogę powiedzieć, że doświadczamy bardzo konkretnej opieki Matki Bożej – uśmiecha się ksiądz proboszcz. Od Świąt Wielkanocy do sierpnia nabożeństwa są odprawiane o godz. 19, a w okresie od września do Wielkiego Postu – o godz. 17.