Trzecia grupa biskupów rozpoczęła wizytę ad limina Apostolorum (zdjęcia)

W trzeciej grupie są biskupi z archidiecezji warszawskiej wraz z ordynariatem polowym Wojska Polskiego, gnieźnieńskiej, łódzkiej i częstochowskiej, a także trzech diecezji greckokatolickich.

„Cum Petro et sub Petro dziękujemy za Kościół, który wspólnie, duchowni i świeccy, stanowimy" – powiedział abp Wojciech Polak, metropolita gnieźnieński, w homilii Mszy św. u grobu św. Piotra Apostoła w Bazylice Watykańskiej.

Dziękujemy Bogu za Kościół nad Odrą i Wisłą, za Kościół, który żyje pośród synów i córek tej ziemi, naszej wielkopolskiej, kujawskiej, pomorskiej, mazowieckiej, łódzkiej, częstochowskiej, przemyskiej, warmińskiej i dolnośląskiej ziemi. Dziękujemy za Kościół zbudowany na wodzie chrztu świętego i męczeńskiej krwi świętych Wojciecha i Stanisława. Dziękujemy za Kościół budowany dziś na fundamencie proroków naszych trudnych czasów – błogosławionym Stefanie Kardynale Wyszyńskim i błogosławionej Matce Elżbiecie Róży Czackiej. Cum Petro et sub Petro dziękujemy za Kościół, który wspólnie, duchowni i świeccy, stanowimy.

– mówił abp Polak.

Odnosząc się do składanej wizyty ad limina, Prymas Polski zaznaczył, że „być tutaj, to znaczy zaczerpnąć nową moc i siłę do tego, by być pasterzem dającym dzień po dniu swoje życie za owce”.

Nawiązując do misji biskupiej, abp Polak przypomniał, że biskupi są posłani, aby kształtować mentalność chrześcijańską w zwyczajnym życiu. „I jest to ostatecznie mentalność człowieka, który w tym zwaśnionym świecie, pośród podzielonych i skłóconych ludzi, będzie miał odwagę mówić: pokój temu domowi. Mentalność człowieka, który nieść będzie łagodność i pociechę chorym; nie odtrąci nigdy człowieka w jego cierpieniu czy starości; dostrzeże twarz Chrystusa w drugim, niezależnie od jego pochodzenia, statusu, przekonań czy religii, także w imigrancie i uchodźcy szukającym bezpieczniejszego domu” – zaznaczył.

Niech bliska będzie nam postawa braterstwa, a nie zaniku poczucia solidarności, którą wzmacnia coraz powszechniejszy dziś indywidualizm, obojętność i lęk. Niech nigdy nas nie dotknie – jak to trafnie ujął kiedyś święty Jan Paweł II – jakaś milcząca apostazja człowieka sytego. Niech wybrzmi dziś jasno i wyraźnie w naszych umysłach i sercach ta ewangeliczna przestroga, by nie skupiać się na posiadaniu i szukaniu własnej chwały, nie pogrążać się w iluzji pierwszych miejsc i zaszczytów.

– podkreślił Prymas Polski.

Przeczytaj także: Kard. Nycz: dzisiaj podziały są bardziej widoczne i słyszalne (wywiad)

Galeria zdjęć - link (Fot. BP KEP, episkopat.pl/Episkopat News/ Flickr).

Homilia abp. Wojciecha Polaka w Bazylice Watykańskiej, ad limina apostolorum 2021:

Publikujemy pełny tekst homilii:

MSZA ŚWIĘTA NA ROZPOCZĘCIE WIZYTY BISKUPÓW POLSKICH AD LIMINA APOSTOLORUM SPRAWOWANA W BAZYLICE WATYKAŃSKIEJ PRZY ALTARE DELLA TOMBA DI SAN PIETRO

Święto Łukasza, Ewangelisty – 18 października 2021.

1. Pierwsze kroki w Rzymie skierowaliśmy tego poranka właśnie tutaj, do Bazyliki Watykańskiej, aby stanąć przy Ołtarzu Grobu Świętego Piotra. PETROS ENI – Piotr jest tutaj! Tu jest Ten, do którego sam Jezus Chrystus powiedział: Tu es Petrus et super hanc petram aedificabo Ecclesiam meam. Piotr i Kościół. Kościół i Piotr, bo gdzie Piotr tam Kościół! W uroczystość świętych apostołów Piotra i Pawła papież Franciszek powiedział, że właśnie oni przekazują nam obraz Kościoła powierzonego w nasze ręce, ale wiernie i czule prowadzonego przez Pana – bo to On prowadzi Kościół; obraz Kościoła słabego, ale mocnego obecnością Boga; obraz Kościoła wyzwolonego, który może ofiarować światu to wyzwolenie, jakiego nie może sobie dać o własnych siłach: wyzwolenia od grzechu, od śmierci, od rezygnacji, od lęku i rozpaczy, od poczucia niesprawiedliwości, od utraty nadziei. Kościół powierzony w nasze słabe, ludzkie, namaszczone ręce! Dziś, tutaj, powraca więc do nas jeszcze raz pytanie, które usłyszeliśmy kiedyś podczas naszych biskupich święceń: czy chcesz budować Ciało Chrystusa, to jest Jego Kościół, i trwać w jedności z kolegium biskupów, pod przewodnictwem następcy świętego Piotra Apostoła? Nasza obecność tutaj, cum Petro et sub Petro, jest – pewnie po raz kolejny już w naszym pasterskim życiu – odpowiedzią na to pytanie. Jesteśmy tu przecież po to, by zdać Piotrowi sprawę z budowania Kościoła w jedności z kolegium biskupów pod jego przewodem. Dlatego za Apostołem Pawłem jeszcze raz najpierw pokornie wyznajemy, że przecież wiemy, iż fundamentu nikt nie może położyć innego, jak ten, który jest położony, a którym jest Jezus Chrystus. A dalej, że i my nie jesteśmy przecież obcymi i przybyszami, ale współobywatelami świętych i domownikami Boga, zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie głowicą węgła jest sam Chrystus Jezus (…) W Nim wznosimy się we wspólnym budowaniu. Przez Niego dziękujemy Bogu za Kościół nad Odrą i Wisłą, za Kościół, który żyje pośród synów i córek tej ziemi, naszej wielkopolskiej, kujawskiej, pomorskiej, mazowieckiej, łódzkiej, częstochowskiej, przemyskiej, warmińskiej i dolnośląskiej ziemi. Dziękujemy za Kościół zbudowany na wodzie chrztu świętego i męczeńskiej krwi świętych Wojciecha i Stanisława. Dziękujemy za Kościół budowany dziś na fundamencie proroków naszych trudnych czasów – błogosławionym Stefanie Kardynale Wyszyńskim i błogosławionej Matce Elżbiecie Róży Czackiej. Cum Petro et sub Petro dziękujemy za Kościół, który wspólnie, duchowni i świeccy, stanowimy. Szczególnym znakiem jedności z Piotrem są przekazane nam, metropolitom, stąd od grobu Księcia Apostołów, paliusze. A dziś Piotr naszych czasów pragnąłby nam wszystkim z pewnością jeszcze raz powiedzieć, że ten znak jedności z Piotrem przypomina wciąż o misji pasterza, który oddaje życie swoje za owczarnię. Bo to właśnie przez oddanie życia pasterz, wyzwolony od siebie, staje się narzędziem wyzwolenia sióstr i braci. Być tutaj, to znaczy zaczerpnąć nową moc i siłę do tego, by być pasterzem dającym dzień po dniu swoje życie za owce, uczyć się tego, aby i przez nas – jak wyznawał właśnie tu, w Rzymie, pisząc swój ostatni testament Apostoł Narodów – dopełniło się głoszenie Ewangelii.