– Niech w waszych młodych sercach nigdy nie zgaśnie entuzjazm i radość płynąca z naśladowania Chrystusa, […] brońcie ideałów braterstwa i miłości, które sprawią, że nasz świat stanie się bardziej ludzki, bardziej sprawiedliwy i solidarny […] nie bójcie się być świętymi – nakłaniał papież młodzież krajów Europy Zachodniej. Z kolei młodzieży ze Wschodu Ojciec Święty życzył, by Duch Święty towarzyszył jej „w przejściu od niewoli do wolności dzieci Bożych”.
Później, w homilii, Jan Paweł II przekonywał młodzież o jej przybranym synostwie Boga. Synostwie przeżywanym z Maryją, w Jej macierzyńskim pielgrzymowaniu przez wiarę, kiedy „na różne sposoby młody człowiek doświadcza walki w człowieku i o człowieka”, by nie udało się „ojcu kłamstwa” wyzuć człowieka z „przybrania za synów”.
– Na ciebie, droga młodzieży europejskiego Wschodu i Zachodu, stawia Stary Kontynent w budowaniu owego „wspólnego domu”, od którego oczekujemy przyszłości zbudowanej na solidarności i pokoju. Na was liczy Kościół – zadeklarował papież.
– Odmienny charakter miał 15 sierpnia wypowiedziany przez młodzież akt zawierzenia się Maryi. Jego proklamacji towarzyszyła wyjątkowa, głęboka cisza – wspomina dalej o. Płatek.
– Matko wiary, nadziei i miłości, przynosimy Tobie całą naszą młodość. Przychodzimy do Ciebie jako do naszej Matki i przez Twoje pośrednictwo prosimy Chrystusa o prawdziwą wolność, o żywą wiarę – deklarowała młodzież, powierzając Matce Bożej swoje zdrowie, rodziny, swoją samotność i prosząc, by ta „nigdy nie zamieniła się w rozpacz”.
Na koniec w pełnym ojcowskiego ciepła przemówieniu pożegnalnym do młodzieży Jan Paweł II prosił: „Nie popadajcie w przeciętność, nie ulegajcie dyktatom zmieniającej się mody, która narzuca styl życia niezgodny z chrześcijańskimi ideałami, nie pozwólcie się mamić złudzeniom konsumizmu. Chrystus wzywa was do rzeczy wielkich. Nie sprawcie Mu zawodu, bo w ten sposób wy sami spotkalibyście się z zawodem”. Zaapelował do młodych: „Niech doświadczenie wiary, przeżyte w sanktuarium Czarnej Madonny, pozostanie na zawsze w waszych sercach. Otrzymaliście ducha przybrania za synów: głoście tę prawdę wszystkim ludziom napotkanym na drogach życia”. – Wasze świadectwo niechaj będzie zaczynem nowego świata, świata naprawdę sprawiedliwego, solidarnego i braterskiego – zachęcał Jan Paweł II.
EFEKTY SPOTKANIA
Co zostało w pamięci i sercach tych, którzy w VI ŚDM uczestniczyli? – Nikt nie przewidział, że to będzie miało tak duży zasięg i będzie taka atmosfera – wspomina ks. prał. Marian Duda, przewodniczący Kościelnego Komitetu Organizacyjnego VI ŚDM w Częstochowie. – Niemniej podczas częstochowskiego ŚDM policja nie miała ani jednego zgłoszenia kradzieży, pobicia czy wypadku – dodaje z dumą. Przypomina także, że w związku z VI ŚDM, aby zwiększyć liczbę kościołów, gdzie spotykała się młodzież, utworzono w Częstochowie cztery nowe parafie.
Do dziś wspomina się występującego na szczycie jasnogórskim w oczekiwaniu na Ojca Świętego Tony’ego Meléndeza, amerykańskiego piosenkarza grającego na gitarze stopami, czy Mary Nadi – sudańską dziewczynę, która przedarła się przez kordon ochrony papieskiej, by przez dłuższą chwilę wtulić się w ramiona Jana Pawła II. Uczestnicy tamtych VI ŚDM pamiętają swobodę papieża, który na Jasnej Górze czuł się u siebie. Jego humor, kiedy np. wspominając o „ojcach w białych habitach, co tu się najwięcej kręcą po Jasnej Górze”, ciepło zauważył: „Synowie św. Pawła pustelnika i sami pustelnicy – aleśmy im urządzili pustelnię!”. Za to młodzież kochała go szczególnie.
Po tamtych dniach pozostała piosenka – hymn VI ŚDM „Abba, Ojcze” autorstwa o. Jana Góry OP (słowa) i Jacka Sykulskiego (melodia), o którym sam Jan Paweł II mówił, że jako jedyny po ŚDM pozostał i wciąż jest śpiewany. Pozostał śpiewany w sześciu językach Apel jasnogórski „Maria Regina mundi, Maria Mater Ecclesiae”. Nieprzemijającym dziedzictwem tych dni było rozpropagowanie na cały świat Apelu jasnogórskiego. Jego słowa stały się programem życia wielu uczestników VI ŚDM. I podobnie jednym z trwałych owoców jasnogórskich Światowych Dni Młodzieży, o czym mówił często za życia o. Jan Góra OP, jest dominikański ośrodek w Jamnej i Dzieło Lednicy, gdzie do dziś odbywają się ogólnopolskie spotkania młodzieży.
Czy tamte spotkania z Ojcem Świętym zmieniły życie dzisiejszych czterdziesto- i pięćdziesięciolatków? Czy usłyszane wtedy papieskie słowa mają odbicie w ich wyborach i postawach? Zapaść ideowo-moralna dzisiejszej Europy sprawia, że odpowiedź nie jest jednoznaczna. Trzydziesta rocznica wyjątkowych dni, kiedy cały świat łączył się z Jasną Górą w śpiewie „Abba, Ojcze”, jest dobrą okazją i do wspomnienia, i do autorefleksji.
Co? Gdzie? Kiedy?
