Rola kobiet w amazońskim Kościele, która wciąż nie jest wystarczająco doceniona, rozwój diakonatu stałego i fundusz wsparcia Kościoła w Amazonii - to tematy, które pojawiły się na dziesiątej kongregacji generalnej Synodu Biskupów.
ROLA KOBIET W AMAZONII
We wspólnotach tubylczych kobiety odgrywają fundamentalną rolę także gdy chodzi o codzienne funkcjonowanie Kościoła i przekazywanie wiary. Maria Goreta Barbosa de Olivera, pochodząca z brazylijskiej Amazonii reprezentantka m.in. Forum Kobiet Tubylczych, zauważa, że „kobiety są obecne wszędzie tam gdzie kapłan dociera bardzo rzadko. Jako te, które dają życie troszczą się również o przekazywanie życia wiary”. Wskazuje, że "nie chcemy zająć miejsca księży i stać się «kapłankami», nie walczymy też o święcenia diakonatu. Chcemy jednak, by nasza rola i codzienne zaangażowanie zostały zauważone i docenione”.
W wypowiedziach ojców synodalnych podkreślano, że ich misja wcale nie musi być związana z sakramentem święceń. Mogą odgrywać zasadniczą rolę w głoszeniu Słowa Bożego, prowadzeniu celebracji liturgicznych, towarzyszeniu chorym oraz dziełach społeczno-charytatywnych. Wskazano zarazem na konieczność lepszej formacji młodzieży i objęcia jej większą troską Kościoła, co jest pierwszym krokiem ożywiania duszpasterstwa powołaniowego w Amazonii.
"VIRI PROBATI" DIAKONÓW
Temat święcenia żonatych mężczyzn co rusz wraca w wypowiedziach ojców synodalnych, którzy dzielą się swym duszpasterskim doświadczeniem. Stąd właśnie wskazanie niedocenionej wciąż w Amazonii drogi wykorzystania stałych diakonów w codziennej pracy ewangelizacyjnej. Jeden z biskupów wskazał, że zanim Kościół wejdzie na drogę święcenia „viri probati” kapłanów, powinien przejść przez doświadczenie „viri probati” diakonów. Hierarcha zauważył, że diakonat stały może stanowić wspaniałe laboratorium wprowadzenia żonatych mężczyzn w sakrament święceń.
FUNDUSZ WSPARCIA KOŚCIOŁA W AMAZONII
Kościół w Amazonii potrzebuje wsparcia w swej pracy formacyjnej i ewangelizacyjnej, także pod względem finansowym. Stąd pojawił się postulat stworzenia międzynarodowego funduszu kościelnego, który finansowałby takie działania. Mówiono o tym na 11 kongregacji generalnej, która w obecności Papieża Franciszka odbyła się przed południem w Watykanie.
Ojcowie synodalni wiele mówili o znaczeniu inkulturacji oraz konieczności pogłębionej formacji zarówno kapłanów, jak i świeckich. Tu pojawiła się propozycja stworzenia wręcz integralnej sieci edukacyjnej dla Amazonii. Zauważono, że ubogi w środki i struktury Kościół pod względem kadry profesorskiej mógłby zostać wsparty np. przez katolickie uniwersytety z całego świata, które organizowałyby kursy akademickie w różnych miejscach tego regionu. Wskazano na konieczność prowadzenia takiej edukacji, która chroniłaby i promowała tożsamość kulturową ludów tubylczych, tak by przekazać ją przyszłym pokoleniom. Jedną z propozycji, jaka się pojawiła jest promowanie dwujęzycznych projektów edukacyjnych, które doceniałyby miejscowe języki i przekazywane w nich wartości. Byłaby to ewangelizacja przez edukację.
Przywołując świadectwa wielu misjonarzy, którzy oddali swe życie głosząc w tym regionie Ewangelię przypomniano, że dalsza praca misyjna i ewangelizacyjna wymaga również poważnych nakładów materialnych, którymi amazońskie wspólnoty nie dysponują. Stąd postulat wsparcia ich funduszem finansowanym przez wszystkie episkopaty świata. Pojawiła się również propozycja utworzenia stałego forum biskupów Amazonii, współpracującego ściśle z Kościelną Siecią Panamazońską, które koordynowałoby posługę duszpasterską i misyjną w dziewięciu krajach, na terenie których leży Amazonia.
Co? Gdzie? Kiedy?
