ŚWIĘCENIA KAROLA WOJTYŁY
Droga Jana Pawła II do kapłaństwa była odmienna, lecz to, co w tajemniczy sposób połączyło go z kard. Stefanem Wyszyńskim, ma związek ze święceniami kapłańskimi. Przeglądałem wiele biografii Ojca Świętego, ale w żadnej nie natrafiłem na ten bardzo wymowny szczegół.
Po przeniesieniu się w 1938 r. z ojcem z Wadowic do Krakowa Karol Wojtyła podjął studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Wybuch wojny skutkował 6 listopada 1939 r. przerwaniem studiów. Jesienią 1940 r. zaczął pracować jako robotnik fizyczny w kamieniołomie na Zakrzówku. Wiele się ucząc, pozostawał w kontakcie z „teatrem słowa”, którzy stworzył Mieczysław Kotlarczyk. Jesienią 1942 r., pracując nadal jako robotnik, wstąpił do działającego w konspiracji Krakowskiego Seminarium Duchownego, które mieściło się w rezydencji arcybiskupa metropolity, i rozpoczął tajne studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego.
18 stycznia 1945 r. do Krakowa weszła Armia Czerwona i w wyzwolonym spod okupacji niemieckiej mieście wznowiono działalność seminarium i uniwersytetu. W książce „Dar i Tajemnica”, zawierającej zapis rozmowy w 50. rocznicę święceń kapłańskich, obchodzoną w 1996 r., Jan Paweł II wspominał, że rok akademicki 1945/1946 był już „normalny”. Kleryk musiał wyróżniać się spośród innych, skoro abp Adam S. Sapieha, metropolita krakowski, postanowił wysłać go na dalsze studia do Rzymu. Był to przecież niezwykle trudny dla narodu i Kościoła okres bezpośrednio powojenny, jednak metropolita patrzył nie doraźnie, lecz przyszłościowo. Wiedział, że wyniszczony wojną i wymordowaniem elit kraj pilnie potrzebuje wykształconych kapłanów. Nie wiedział, że pierwsze kroki w Rzymie postawi wtedy przyszły papież.
Jan Paweł II wspominał: „Na początku piątego roku studiów zostałem skierowany przez Księdza Arcybiskupa na dalsze studia do Rzymu. W związku z tym, wcześniej od moich kolegów z roku, otrzymałem święcenia kapłańskie dnia 1 listopada roku 1946. Rocznik nasz był oczywiście nieliczny: było nas wszystkich siedmiu”. Tak rzeczywiście było i ta data święceń kapłańskich jest podawana wszędzie. Obowiązywał wtedy tzw. subdiakonat, który kleryk Wojtyła przyjął 13 października, a tydzień później został diakonem. Czytamy również: „Moje święcenia kapłańskie miały miejsce w dniu, w którym zwykle tego sakramentu się nie udziela. […] Przyjmowałem święcenia sam, w prywatnej kaplicy Biskupów Krakowskich. Moi koledzy mieli otrzymać święcenia dopiero następnego roku w Niedzielę Palmową”. Oraz: „W dniu Wszystkich Świętych stawiłem się rankiem w rezydencji Arcybiskupów Krakowskich przy ulicy Franciszkańskiej 3, aby otrzymać święcenia kapłańskie. W tej ceremonii uczestniczyła niewielka grupa moich krewnych i przyjaciół”. Nazajutrz po święceniach, w Dzień Zaduszny, ks. Karol Wojtyła w romańskiej krypcie św. Leonarda w katedrze na Wawelu, „wśród sarkofagów królów i bohaterów narodowych”, sprawował „wawelską” prymicyjną Mszę św. „Potem – wspominał – miały miejsce inne prymicje, najpierw w kościele parafialnym pod wezwaniem św. Stanisława Kostki na Dębnikach, a w następną niedzielę w kościele parafialnym Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny w Wadowicach”.
Obrazki prymicyjne ks. Karola Wojtyły rzucają na te wydarzenia więcej światła. Nie zostały dotąd opisane obrazki przygotowane na okazję święceń wyznaczonych początkowo na 3 listopada 1946 r. Tego dnia przypadała niedziela – dzień, w którym najczęściej odbywały się święcenia kapłańskie. Na obrazkach widnieje napis: „W Dniu Święceń Kapłańskich Ks. Karol Wojtyła”, a także „Kraków, 3. XI. 1946 r.” oraz słowa „Módlcie się, bracia, aby moja i wasza ofiara była przyjemna Bogu”. Na stronie ilustracyjnej poszczególnych obrazków widnieją różne motywy: Maryja Niepokalanie Poczęta, Wniebowzięcie Matki Bożej, Maryja z Dzieciątkiem w otoczeniu aniołów, Zdjęcie Chrystusa z krzyża i inne. Wszystkie obrazki są czarno-białe, wydrukowane „siermiężnie”, jak w warunkach powojennych było to możliwe.
Zachowane obrazki uzupełniają wiedzę o okolicznościach, w jakich diakon Karol Wojtyła przyjął święcenia kapłańskie. Stało się to dwa dni przed terminem podanym na obrazkach – nie w niedzielę, ale w piątek, w który przypadała uroczystość Wszystkich Świętych. Trudno powiedzieć, co przesądziło o tej zmianie. Kalendaria i biografie Jana Pawła II milczą na ten temat i wygląda na to, że ten ważny szczegół poszedł w zapomnienie.
Obrazki neoprezbitera Karola Wojtyły były rozdawane podczas prymicyjnych Mszy św. W niedzielę 10 listopada 1946 r. w Wadowicach otrzymała je Teresa Skowronek, mama mieszkającej w Warszawie pani Haliny Kosickiej. Rodzina Skowronków była znana, bo ojciec Teresy miał własny sklep na wadowickim rynku. Otrzymałem te obrazki w 2016 r. podczas wspólnej pielgrzymki do Ziemi Świętej, na zakończenie Eucharystii w kościele św.Piotra w Tyberiadzie, gdzie w okresie II wojny modlili się polscy żołnierze. W październiku 2020 r. bezcenne pamiątki i świadectwa historii pisanej palcem Bożym i ludzkimi losami trafiają do zbiorów Muzeum Jana Pawła II i Prymasa Wyszyńskiego w Warszawie oraz Muzeum Dom Rodzinny Ojca Świętego Jana Pawła II w Wadowicach.
Co? Gdzie? Kiedy?
