Św. Ludwik Maria Grignion de Montfort: "Serce Maryi to najkrótsza droga do Jezusa"

Wiele zawdzięczam św. Ludwikowi de Montfort, gdyż jest on dla mnie ważną postacią, która oświeciła mnie w ważnych momentach mojego życia. Dziękuję Bogu za coraz szersze poznawanie, odkrywanie tego Świętego Misjonarza

- mówił św. Jan Paweł II podczas swojej podróży do Francji w 1996 roku.

Święty Ludwik urodził się 31 stycznia 1673 roku w bardzo pobożnej, francuskiej rodzinie. Jego dwóch braci zostało kapłanami, a dwie siostry wstąpiły do klasztoru. Po ukończeniu miejscowej szkoły, Ludwik kontynuował naukę w kolegium jezuitów w Rennes. W liście do swojego przełożonego napisał:

Odczuwam wielkie pragnienie umiłowania Pana naszego i Jego świętej Matki. Chciałbym jako prosty i ubogi kapłan uczyć biednych wieśniaków i zachęcać grzeszników do nabożeństwa do Świętej Dziewicy.

5 czerwca 1700 roku przyjął święcenia kapłańskie, wstąpił do tercjarzy dominikańskich. W pierwszych latach pracował jako kapelan szpitala w Poitiers. Razem z Marią Ludwiką Trichet założył zgromadzenie żeńskie pod wezwaniem Bożej Mądrości dla pielęgnowania chorych. Następnie z woli przełożonych został misjonarzem, głosił Słowo Boże w miastach i wioskach. Ludwik zwalczał szerzący się jansenizm, w którym widział głównego wroga pobożności chrześcijańskiej. Przedstawiciele tego ruchu zaprzeczali wolnej woli uważając, że bez specjalnej łaski Bożej człowiek nie jest w stanie zachować przykazań; ograniczali też możliwość przystępowania do Komunii św.

W czasie swoich wędrówek św. Ludwik wygłosił około 200 rekolekcji i misji. Każda misja trwała do 5 tygodni: uczył religijnych śpiewów, zapisywał wiernych do bractw: Różańca świętego, Pokutników, 44 Dziewic, Milicji św. Michała i Przyjaciół krzyża. W intencji nawrócenia grzeszników podejmował wiele pokut, dzięki temu jego ewangelizacja była skuteczna i przynosiła wiele dobrych owoców.

Św. Ludwik Maria Grignon de Montfort miał szczególne nabożeństwo do Matki Bożej. Oddał się Jej w „niewolę miłości" i na wyłączną własność. W Jej ręce złożył wszystkie swoje zasługi, modlitwy, posty, uczynki pokutne, prace apostolskie, całą swoją osobę. Napisał Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny, w którym uzasadnił, jak ważne i pożyteczne dla człowieka jest całkowite oddanie się Maryi.

Przez Maryję rozpoczęło się zbawienie świata i przez Maryję musi się ono dopełnić

– napisał św. Ludwik Maria de Montfort w Traktacie.

Akt oddania siebie Maryi podejmowali później papieże, teologowie, m.in. św. Pius X, Benedykt XV i Pius XI, Stefan kardynał Wyszyński oraz św. Jan Paweł II, który w swoim herbie umieścił zawierzenie Bogurodzicy: „Totus Tuus" - „Cały Twój". On też w uroczystym Akcie Poświęcenia powierzył Najświętszej Maryi Pannie Kościół i świat. W swojej książce: „Pamięć i Tożsamość” napisał:

Dzięki św. Ludwikowi Marii Grignion de Montfort zrozumiałem, że prawdziwe nabożeństwo do Matki Bożej jest właśnie chrystocentryczne, co więcej, jest najgłębiej zakorzenione w Trynitarnej tajemnicy Boga, związane z misterium Wcielenia i Odkupienia. Tak więc nauczyłem się na nowo Maryjności i ten dojrzały kształt nabożeństwa do Matki Bożej idzie za mną od lat.

Św. Ludwik stworzył też regulaminy wspomnianych wcześniej bractw, które zakładał, oraz teksty pobożnych pieśni. Jednym z jego największych dzieł są traktaty teologiczne i ascetyczne, szczególnie traktat Miłość Jezusa - odwieczna Mądrość.

Zmarł 28 kwietnia 1716 roku, mając zaledwie 43 lata. Pozostawił po sobie dwa zakony: „Towarzystwo Maryi" i „Zgromadzenie Córek Mądrości (Bożej)". Jako cel wyznaczył swoim synom i córkom duchowym nauczanie ubogiej młodzieży, nawiedzanie i doglądanie chorych w szpitalach, przytułkach i domach prywatnych, oraz służenie pomocą wszystkim, którzy się do nich o nią zwrócą.

W 1888 roku papież Leon XIII beatyfikował Ludwika, a  w 1947 roku papież Pius XII go kanonizował. Relikwie świętego znajdują się w kościele w St. Lament-sur-Serve, gdzie zmarł.

Żródło:

www.brewiarz.pl
 

>> Maryjne zawierzenie w duchu św. Ludwika Grignion de Montforta

>>OCALENIE - nowy projekt organizatorów "Różańca do Granic"

>> Książka poplamiona sodą - wspomnienia o św. Janie Pawle II i jego nabożeństwie do Najświętszej Marii Panny

Ważne myśli św. Ludwika de Montfort:

Błagam was, żebyście się wystrzegali myślenia o Różańcu jako o czymś bez większego znaczenia – podobnie jak czynią to ludzie nieoświeceni, a nawet kilku wielkich uczonych, lecz dumnych teologów. Będąc pozornie przedmiotem o niewielkiej wartości materialnej, Różaniec jest nieocenionym skarbem, obdarzonym łaską Boga.

Jeśli już osiągnąłeś, z pomocą łaski Bożej, wysoki stopień praktyk modlitewnych, pilnuj starannie, aby nie zaniedbywać odmawiania Różańca, jeśli chcesz pozostać na tym poziomie i wzrastać w pokorze. Nikt, kto odmawia codziennie Różaniec, nie popadnie w herezję ani nie zwiedzie go diabeł. To oświadczenie, które chciałbym podpisać moją krwią.

(Tajemnica Różańca Świętego, Wydawnictwo M, Kraków 2010)

Przez Najświętszą Maryję Pannę przyszedł Jezus Chrystus na świat i przez Nią też chce w świecie panować.

Zdrowaś Maryjo dobrze odmawiane, czyli uważnie, z nabożeństwem i pokorą, jest według świadectwa świętych nieprzyjacielem szatana, którego zmusza do ucieczki, jest młotem, który go miażdży, jest uświęceniem duszy, radością aniołów, śpiewem wybranych, pieśnią Nowego Testamentu, radością Maryi i chwałą Trójcy Przenajświętszej. Zdrowaś Maryjo jest rosą niebieską, która czyni duszę urodzajną; jest czystym i pełnym miłości pocałunkiem, jaki składamy Maryi; jest czerwoną różą, którą Jej ofiarujemy, kosztowną perłą, którą Jej składamy w ofierze; jest czarą ambrozji i boskiego nektaru, który Jej dajemy. Wszystkie te porównania pochodzą z ust świętych. Błagam więc was usilnie, przez miłość, którą ku wam w Jezusie i Maryi w sercu noszę, odmawiajcie codziennie, o ile wam czas pozwoli, cały Różaniec, a w chwili śmierci błogosławić będziecie dzień i godzinę, kiedyście mi uwierzyli.

(Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny)