29 marca
piątek
Wiktoryna, Helmuta, Eustachego
Dziś Jutro Pojutrze
     
°/° °/° °/°

Rodzice papieża

Ocena: 5
2113

Konferencji Episkopatu Polski wyraziła zgodę na rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego Emilii i Karola Wojtyłów, rodziców św. Jana Pawła II.

fot. archiwum

W bardzo osobistej książce „Dar i tajemnica”, wydanej w 50. rocznicę swoich święceń kapłańskich, Jan Paweł II pisał: „Moje przygotowanie seminaryjne do kapłaństwa zostało poniekąd zaantycypowane, uprzedzone. W jakimś sensie przyczynili się do tego moi Rodzice w domu rodzinnym, a zwłaszcza mój Ojciec, który wcześnie owdowiał. Matkę straciłem jeszcze przed Pierwszą Komunią Świętą, w wieku dziewięciu lat, i dlatego mniej ją pamiętam i mniej jestem świadom jej wkładu w moje wychowanie religijne, a był on z pewnością bardzo duży. Po jej śmierci, a następnie po śmierci mojego starszego Brata, zostaliśmy we dwójkę z Ojcem. Mogłem na co dzień obserwować jego życie, które było życiem surowym. Z zawodu był wojskowym, a kiedy owdowiał, stało się ono jeszcze bardziej życiem ciągłej modlitwy. Nieraz zdarzało mi się budzić w nocy i wtedy zastawałem mojego Ojca na kolanach, tak jak na kolanach widywałem go zawsze w kościele parafialnym. Nigdy nie mówiliśmy z sobą o powołaniu kapłańskim, ale ten przykład mojego Ojca był jakimś pierwszym domowym seminarium”.

Karol Wojtyła senior urodził się 18 lipca 1879 r. w Lipniku k. Bielska, w rodzinie krawca Macieja i Anny z domu Przeczek. O rodowodzie dumnych górali Wojtyłów z Czańca obszernie pisze Barbara Olak w książce „Zapomniany rodowód Jana Pawła II”. Ojciec papieża ukończył szkołę podstawową i trzy klasy gimnazjalne. W wieku 21 lat został powołany do wojska austriackiego i odtąd całe jego życie zawodowe, także później już w niepodległej Polsce, związane było z wojskiem. Służył w 56 pułku piechoty w Wadowicach. Po roku przeniesiony został do Lwowa, gdzie służył w szkole kadetów piechoty. W 1904 r. – już jako dowódca plutonu – wrócił do Wadowic i awansowany został na stopień podoficera rachunkowego. Jego służba w wojsku była wysoko oceniana przez przełożonych. „Nadzwyczaj dobrze rozwinięty, prawego charakteru, poważny, dobrze ułożony, skromny, dbały o honor, z silnie rozwiniętym poczuciem obowiązku, bardzo łagodny i niezmordowany w pracy. Włada językiem polskim i niemieckim, szybko pisze na maszynie” – to opinia wystawiona przez kancelarię Komendy Uzupełnień.

Według dotychczasowych źródeł, 10 lutego 1904 r. zawarł związek małżeński z Emilią Kaczorowską. Nie udało się odnaleźć w księgach parafialnych zapisu odnotowującego ten fakt. Ponieważ pan młody był wojskowym, ślub mógł się odbyć w kościele garnizonowym, którym w Krakowie był kościół Świętych Apostołów Piotra i Pawła. W ostatnich latach w wiedeńskim Kriegsarchiv odnaleziono teczkę, w której odnotowano przebieg służby wojskowej Karola Wojtyły. Według tego źródła, ślub miał odbyć się dwa lata później, we wspomnianym krakowskim kościele.

Emilia Kaczorowska urodziła się w Krakowie, 26 marca 1884 r., jako piąta z ośmiorga rodzeństwa; ojciec był cenionym rymarzem. Ukończyła ośmioklasową szkołę prowadzoną przez siostry Miłości Bożej. Była bardzo religijna. Niestety, często chorowała. W 1906 r. urodziła syna Edmunda, który został lekarzem. Drugim dzieckiem Wojtyłów była urodzona w 1916 r. córka Olga Maria, która zmarła kilkanaście godzin po urodzeniu. W 1918 r. Wojtyłowie powrócili do Wadowic. Kiedy Polska odzyskała niepodległość, Karol przeszedł do armii polskiej w randze porucznika. Ze względu na stan zdrowia, już w randze kapitana, przeszedł w stan spoczynku w 1927 r. Trzecie dziecko małżonków, syn Karol Józef urodził się 18 maja 1920 r. Emilia Wojtyłowa zmarła 13 kwietnia 1929 r. Miała zaledwie 45 lat, a lekarze jako przyczynę śmierci podali wrodzoną wadę serca oraz niewydolność nerek. Jej imieniem nazwano Dom Samotnej Matki w Wadowicach. Po śmierci żony to ojciec prowadził dom i opiekował się Karolem. Niespełna rok później, 29 marca 1930 roku uczestniczyli obaj w promocji doktorskiej Edmunda na Uniwersytecie Jagiellońskim. Edmund pracował w szpitalu dziecięcym w Bielsku, gdzie zmarł 4 grudnia 1932 r., zaraziwszy się płonicą. Teraz ojciec i młodszy syn zostali sami. Razem uczestniczyli w porannej Mszy w kościele, odmawiali Różaniec, śpiewali Godzinki, jeździli na pielgrzymki do Kalwarii Zebrzydowskiej.

Latem 1938 r. – po maturze Karola juniora – opuścili Wadowice i udali się do Krakowa, gdzie zamieszkali w suterenie domu na Dębnikach, przy ul. Tynieckiej 10. Syn rozpoczął studia z filologii polskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim. Po wybuchu wojny został robotnikiem w kamieniołomie „Solvay”. Kiedy 18 lutego 1941 r. wrócił z pracy do domu, zastał ojca martwego. Cztery dni później pochował go na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Podczas pobytów w Polsce Jan Paweł II wielokrotnie nawiedzał grób rodziców oraz brata na tymże cmentarzu – ostatni raz 18 sierpnia 2002 r.

PODZIEL SIĘ:
OCEŃ:

Dziennikarz tygodnika "Idziemy"

- Reklama -

DUCHOWY NIEZBĘDNIK - 29 marca

Wielki Piątek
Dla nas Chrystus stał się posłusznym aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej.
Dlatego Bóg wywyższył Go nad wszystko i darował Mu imię ponad wszelkie imię.

+ Czytania liturgiczne (rok B, II): J 18, 1 – 19, 42
+ Komentarz do czytań (Bractwo Słowa Bożego)

ZAPOWIADAMY, ZAPRASZAMY

Co? Gdzie? Kiedy?
chcesz dodać swoje wydarzenie - napisz
Blisko nas
chcesz dodać swoją informację - napisz



Najczęściej czytane artykuły



Najwyżej oceniane artykuły

Blog - Ksiądz z Warszawskiego Blokowiska

Reklama

Miejsce na Twoją reklamę
W tym miejscu może wyświetlać się reklama Twoich usług i produktów. Zapraszamy do kontaktu.



Newsletter