Powołani, choć nie idealni

Wydłużył się czas podejmowania decyzji o wstąpieniu do seminarium, a jednocześnie kandydaci potrzebują większego poparcia swoich decyzji. O czym to świadczy?

Czas podejmowania poważnych decyzji wydłużył się w odniesieniu do całego społeczeństwa. Wielu młodym ludziom coraz trudniej podjąć jakąkolwiek decyzję dotyczącą wizji własnego życia. Dotyczy to również kandydatów do kapłaństwa. W porównaniu z poprzednim badaniem, wielu z nich, w momencie wstąpienia do seminarium, ma już doświadczenie pracy zawodowej albo studiów na wyższej uczelni. W większości są to dobre doświadczenia. One poszerzają horyzonty, pomagają zrozumieć świat i człowieka. Myślę, że te decyzje są dojrzalsze, bardziej przemyślane.

Z kolei opinie zewnętrzne są ważne dla każdego człowieka. Powołanie kapłańskie nadal jednak budzi w społeczeństwie zaskoczenie, coraz częściej pojawiają się wręcz negatywne emocje. Młody człowiek – według badań – otrzymuje wsparcie duchowe najczęściej ze strony kapłanów lub członka rodziny. Nieco ostrożniejsi w wyrażaniu radości są nauczyciele i koledzy. Siła powołania idzie jednak na przekór ludzkiemu niezrozumieniu. Głos Boga okazuje się silniejszy i to jest pozytywny wydźwięk moich badań.

Blisko jedna czwarta respondentów przyznaje, że walczy z jakimś nałogiem. Dlaczego tak się dzieje?

Dzisiejsze społeczeństwo praktycznie już w ogóle nie walczy z pornografią, używkami, czy konsumpcjonizmem, a przecież kandydaci do kapłaństwa są „wzięci z ludu”, dorastają w tym społeczeństwie. Tym cenniejszy jest fakt, że młodzi ludzie chcą walczyć o Ewangelię, pomimo swoich obciążeń i nałogów. W gronie apostołów nie było ludzi idealnych, a mimo to Chrystus im zaufał. I oni oddali dla Niego życie.

Nie ma „jasnych i absolutnych kryteriów” określających dobro i zło – tego zdania jest prawie 1/3 ankietowanych. Co to oznacza?

To badanie pokazuje dużą relatywizację współczesnego świata, który stara się o rozmycie autorytetów i wartości. Formacja seminaryjna zawiera wiele elementów aksjologii, etyki, moralności. Światopogląd młodych ludzi może nabrać właściwych perspektyw.

W świetle badań 34% kandydatów do kapłaństwa uważa, że Kościół nie przystaje do współczesnej rzeczywistości. Jakiej postawy możemy się spodziewać po przyszłych kapłanach?

Praktyka życia pokazuje, że możliwe są obydwie drogi. Młodzi kapłani muszą się odnaleźć w trudnej rzeczywistości. Niektórzy uważają, że Kościół modernizuje się zbyt szybko, a inni, że Kościół nie nadąża za współczesnością. Rolą Kościoła nie jest jednak gonienie świata, choć trzeba umiejętnie wykorzystywać osiągnięcia wiedzy i techniki. Zadaniem Kościoła jest znalezienie człowieka i przyprowadzenie go do Boga. Nasze kapłańskie sumienia będą rozliczane z duszpasterskiej miłości, a nie z palety metod, które stosowaliśmy.

W jaki sposób kandydaci przygotowują się, by zmierzyć się z problemami społecznymi?

Programy formacyjne i plany kształcenia są aktualizowane co kilka lat. Jest już przygotowany nowy program na najbliższe lata dla wszystkich seminariów w Polsce. Oprócz tego każdy rektor w elastyczny sposób może dostosowywać część wykładów lub zapraszać zewnętrznych wykładowców, którzy będą opracowywali tematykę prezentacji do najbardziej aktualnych problemów społeczeństwa.

Czy czeka nas era duszpasterstwa wirtualnego, skoro ponad połowa ankietowanych widzi w nowych technologiach duże możliwości duszpasterskie?

Pamiętajmy, że internet jest narzędziem, a nie celem samym w sobie. Kościół chce korzystać z osiągnięć techniki, chce być obecny w internecie i mediach z przesłaniem ewangelicznym. Jednak celem Kościoła jest przede wszystkim doprowadzenie do osobistej relacji człowieka z Bogiem i człowieka z drugim człowiekiem.

Przyszli księża są też pytani o zainteresowanie sprawami politycznymi, narodowymi. Jak mogą się uczyć, by żyć razem ze swoimi wiernymi, a nie w oderwaniu od problemów otaczającego świata?

Od samego początku Kościół chce służyć ludziom i społeczeństwom. Św. Augustyn w swojej książce „O państwie Bożym” przypomniał, że jesteśmy obywatelami dwóch królestw – wiecznego i doczesnego. Dopóki żyjemy na ziemi, jesteśmy za nią odpowiedzialni i staramy się pomóc zbudować jak najlepsze społeczeństwo. Dlatego musimy uczestniczyć w świecie polityki, ekonomii, kultury i nauki. Czytamy gazety, obserwujemy przemiany społeczne i mentalnościowe. Podpowiadamy swoje rozwiązania. Chcąc zmienić świat, musimy go najpierw poznać i zrozumieć.