Szczególne pozdrowienia dla członków Towarzystwa Kultury Polskiej Ziemi Lwowskiej przekazał Ojciec Święty podczas dzisiejszej audiencji ogólnej.
Oto słowa papieża skierowane do Polaków:
Serdecznie witam polskich pielgrzymów. W sposób szczególny pozdrawiam obecnych tu członków Towarzystwa Kultury Polskiej Ziemi Lwowskiej na Ukrainie. Jak powiedziałem nieco wcześniej, przykazania ukierunkowują nas na duchowej drodze i uwrażliwiają nasze serca, abyśmy potrafili odkryć nasze słabości i złe pragnienia, i pokornie zawierzać je miłosierdziu Boga. Jego łaska i błogosławieństwo niech stale Wam towarzyszy!
Papieską audiencję streścił po polsku ks. prał. Paweł Ptasznik z Sekretariatu Stanu Stolicy Apostolskiej:
Nasze spotkania na temat Dekalogu prowadzą nas dzisiaj do ostatniego przykazania. Wskazania „Nie będziesz pożądał żony [...] ani żadnej rzeczy, która należy do bliźniego twego” są już ukryte w przykazaniach na temat cudzołóstwa i kradzieży. To ostatnie słowo podkreśla fakt, że wszystkie wykroczenia rodzą się ze wspólnej przyczyny wewnętrznej: złych pragnień. W Ewangelii Pan Jezus mówi wyraźnie: „Z wnętrza bowiem, z serca ludzkiego pochodzą złe myśli, nierząd, kradzieże, zabójstwa, cudzołóstwa, chciwość, przewrotność, podstęp, wyuzdanie, zazdrość, obelgi, pycha, głupota. Całe to zło z wnętrza pochodzi i czyni człowieka nieczystym” (Mk 7,21-23).
Zatem, cała droga wskazana przez Dekalog nie miałaby sensu, gdyby nie osiągnęła poziomu, serca człowieka. Jeśli ono nie zostanie wyzwolone, wówczas można sprowadzić przykazania Boże do pięknej fasady życia, które wciąż pozostaje egzystencją niewolników, a nie synów.
Przykazania dotyczące pożądań pozwalają zerwać maskę, ujawniają nam nasze ubóstwo, doprowadzą do pokory, która pozwala człowiekowi odkryć, że nie może wyzwolić się sam i że powinien wołać do Boga, aby go zbawił. Daremne jest myślenie, że potrafimy się poprawić bez daru Ducha Świętego. Daremne jest myślenie o oczyszczeniu naszego serca przez wysiłek samej tylko naszej woli. Zadaniem Prawa jest doprowadzenie człowieka do jego prawdy, to znaczy do jego ubóstwa, które staje się autentyczną i osobistą otwartością na miłosierdzie Boga, który nas przemienia i odnawia.
Co? Gdzie? Kiedy?
