28 marca
czwartek
Anieli, Sykstusa, Jana
Dziś Jutro Pojutrze
     
°/° °/° °/°

Po co nam papież?

Ocena: 5
3038

Biskup Rzymu jest takim samym człowiekiem jak każdy. Jak zatem rozumieć prymat i nieomylność papieża?

fot. PAP / EPA / CLAUDIO PERI

Zacznijmy od przypomnienia, że Piotr jest pierwszym z Apostołów, którego Chrystus Pan wybrał na świadka swojego zmartwychwstania. Kiedy uczniowie idący do Emaus wracają do Jerozolimy, dowiadują się od Apostołów: „Pan rzeczywiście zmartwychwstał i ukazał się Szymonowi” (Łk 24,34). Dopiero potem Jezus spotyka się z pozostałymi Apostołami (por. Łk 24,33-36).

Również Apostoł Paweł, sporządzając listę spotkań Zmartwychwstałego ze swoimi przyjaciółmi, na pierwszym miejscu wymienia właśnie Piotra: „trzeciego dnia zmartwychwstał i ukazał się Kefasowi, a potem Dwunastu” (1Kor 15,4n). Tego, że Piotr jest pierwszym spośród Apostołów świadkiem zmartwychwstania Chrystusa, nie da się przecenić.

 


OSTOJA WIARY

Piotr był ponadto pierwszym z Apostołów, który uwierzył w boskość Jezusa i tę swoją wiarę wyznał w obecności i w imieniu pozostałych uczniów (Mt 16,15n). Piotr jest pierwszym z grona Apostołów świadkiem tych najbardziej fundamentalnych prawd wiary chrześcijańskiej: że Jezus Chrystus jest Jednorodzonym Synem Bożym i że po swojej śmierci na krzyżu prawdziwie zmartwychwstał.

Ale przeczytajmy, co na wyznanie Piotra odpowiedział Chrystus Pan: „Ty jesteś Piotr, i na tej Skale zbuduję mój Kościół, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego: cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związanie w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie” (Mt 16,18n).

Tym bardziej warto odnotować, że Pan Jezus niemal na chwilę przed zdradą Piotra ponawia swoją wolę, aby właśnie on był pierwszym z Apostołów. „Szymonie, Szymonie – zwrócił się do niego podczas Ostatniej Wieczerzy – oto szatan domagał się, żeby was przesiać jak pszenicę, ale Ja prosiłem za tobą, żeby nie ustała twoja wiara. Ty, kiedy się nawrócisz, utwierdzaj braci twoich” (Łk 22,31n). To właśnie z tej wypowiedzi Pana Jezusa pochodzi katolicka nauka, że jednym z podstawowych zadań Piotra i jego następców w Kościele jest „utwierdzanie braci w wierze”.

W Ewangelii św. Jana znajduje się jeszcze inny tekst mówiący o tym, jak bardzo Panu Jezusowi zależało, żeby zostawić Kościołowi instytucję prymatu. Było to już po zmartwychwstaniu. Pan Jezus, jakby nawiązując do potrójnego zaparcia się, pyta Piotra trzy razy: „Szymonie, synu Jana, czy ty mnie miłujesz?”, i za każdym razem, uzyskawszy od niego pozytywną odpowiedź, powtarza: „Paś baranki moje, paś owce moje” (por. J 21,15-17). Wydarzenie to jest dla katolickiej refleksji nad prymatem ważnym punktem odniesienia, ilekroć chcemy przypomnieć, że prymat w Kościele powinien być wypełniany w miłości do Chrystusa.

 


BISKUP RZYMU?

Czy Apostoł Piotr był biskupem Rzymu? Wprost pisze o tym on sam w swoim pierwszym liście: „Pozdrawia was ta, która jest w Babilonie razem z wami wybrana” (1P 5,13). Że pierwsi chrześcijanie Rzym lubili określać symboliczną nazwą Babilonu, świadczy Apokalipsa, zwłaszcza jej rozdział osiemnasty.

Tego, że Apostoł Piotr był biskupem Rzymu i że tam umarł śmiercią męczeńską, nigdy nie podważa się w Kościele prawosławnym. Wątpliwości na ten temat formułowane są jednak przez niektórych protestantów. Najczęściej jest to następujący zarzut: Dlaczego Apostoł Paweł, kiedy pisze List do Rzymian, w ogóle nie wspomina o Piotrze? Przecież gdyby Piotr był wówczas w Rzymie, milczenie to byłoby co najmniej dziwne.

Jednak zauważmy: Apostoł Paweł napisał dziewięć listów skierowanych do Kościoła w takim lub innym mieście – i w żadnym z nich nie pozdrawia pasterzy tego Kościoła. Owszem, przekazuje pozdrowienia różnym swoim prywatnym znajomym, ale o pasterzach danego Kościoła zupełnie milczy. Dlaczego? Jak to milczenie wytłumaczyć?

Otóż jest zupełnie nieprawdopodobne, żeby on – który tak bardzo troszczył się o jedność Kościoła – listy swoje przesyłał komu innemu niż właśnie pasterzom danej miejscowości. Natomiast jest bardzo prawdopodobne, że w pasterzu widział on mistyczne uosobienie danej wspólnoty kościelnej, i to go powstrzymywało od oddzielnego mówienia o danej wspólnocie i o jej pasterzu. Rzecz jasna, jest to wyjaśnienie tylko hipotetyczne.

Bo owo milczenie Listu do Rzymian o Apostole Piotrze wyjaśnia się również w ten sposób, że w momencie pisania tego listu – a datowany jest on na lata 58-60 – Apostoł Piotr tam jeszcze nie dotarł albo dotarł tam dopiero niedawno, tak że nie był to jeszcze fakt powszechnie znany w Kościele. Jak wiadomo, męczeństwo obu Apostołów datowane jest na rok 66, może 67 – zatem byłoby jeszcze sporo czasu na przybycie do Rzymu Apostoła Piotra i jego tam działalność.

 


CIĄGŁOŚĆ PRYMATU

Zanim przedstawię najbardziej znane świadectwa prymatu biskupa Rzymu w Kościele starożytnym, najpierw przypomnijmy teologiczne rozróżnienie prymatu (primatus) i papiestwa (papatus). Innymi słowy, czym innym jest prymat, czym innym sposób jego sprawowania. Prymat następcy Piotra jest dogmatem wiary katolickiej, ale sposób jego sprawowania podlegał w ciągu wieków i nadal będzie podlegać różnym ewolucjom.

PODZIEL SIĘ:
OCEŃ:
- Reklama -

DUCHOWY NIEZBĘDNIK - 29 marca

Wielki Piątek
Dla nas Chrystus stał się posłusznym aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej.
Dlatego Bóg wywyższył Go nad wszystko i darował Mu imię ponad wszelkie imię.

+ Czytania liturgiczne (rok B, II): J 18, 1 – 19, 42
+ Komentarz do czytań (Bractwo Słowa Bożego)

ZAPOWIADAMY, ZAPRASZAMY

Co? Gdzie? Kiedy?
chcesz dodać swoje wydarzenie - napisz
Blisko nas
chcesz dodać swoją informację - napisz



Najczęściej czytane artykuły



Najwyżej oceniane artykuły

Blog - Ksiądz z Warszawskiego Blokowiska

Reklama

Miejsce na Twoją reklamę
W tym miejscu może wyświetlać się reklama Twoich usług i produktów. Zapraszamy do kontaktu.



Newsletter