29 marca
piątek
Wiktoryna, Helmuta, Eustachego
Dziś Jutro Pojutrze
     
°/° °/° °/°

Pieśń o miłości

Ocena: 0
3151

Towarzyszenie zagubionym

Kluczem do zrozumienia podejścia papieża Franciszka do chrześcijan żyjących w związkach niesakramentalnych jest słowo „towarzyszenie”. Kościół ma obowiązek towarzyszyć pasterską troską zarówno tym, którzy z wyboru nie zdecydowali się jeszcze na uświęcenie swojego związku sakramentem małżeństwa i stopniowo prowadzić ich do przyjęcia tego sakramentu. Parom cywilnym i żyjącym bez ślubu trzeba towarzyszyć „w rozwoju ku sakramentowi małżeństwa” – pisze papież. Zwraca przy tym uwagę na stopniowość ich dochodzenia do chrześcijańskiego ideału.

Norm moralnych nie wolno używać „jako kamieni”, 
którymi obrzuca się życie innych osób, 
żyjących w sytuacjach „nieregularnych”

W przypadku ludzi cywilnie rozwiedzionych i dlatego żyjących w związkach niesakramentalnych towarzyszenie to ma być dla nich znakiem, że nie są ekskomunikowani z Kościoła, chociaż nie mogą w pełni korzystać z sakramentów świętych. „Ich udział [w życiu Kościoła] może wyrażać się w różnych posługach kościelnych: trzeba zatem rozeznać, które z różnych form wykluczenia obecnie praktykowanych w dziedzinie liturgicznej, duszpasterskiej, edukacyjnej oraz instytucjonalnej można przezwyciężyć. Oni nie tylko nie muszą czuć się ekskomunikowani, ale mogą żyć i rozwijać się jako żywe członki Kościoła, odczuwając, że jest on matką, która ich zawsze przyjmuje, troszczy się o nich z miłością i wspiera ich na drodze życia i Ewangelii. Ta integracja jest też potrzebna ze względu na troskę i chrześcijańskie wychowanie ich dzieci, które muszą być uznane za najważniejsze” – pisze Franciszek (pkt 299).

Ten ostatni aspekt jest szczególnie ważny dla zrozumienia troski papieża o ludzi pozostających w związkach niesakramentalnych. Pierwszym powodem troski jest oczywiście ich zbawienie, ale nie wolno zapominać, że tematem Synodu odbywającego się w dwóch etapach jesienią 2014 i 2015 r. było „Powołanie i misja rodziny w Kościele i w świecie współczesnym”. Chodziło o każdą rodzinę i o jej zadania w dziele nowej ewangelizacji. Jeśli więc głównymi ofiarami rozwodów rodziców są dzieci, to nie wolno dopuścić, aby były pokrzywdzone podwójnie. Jest przecież oczywiste, że rodzice, którzy tracą poczucie związku z Kościołem, są bardziej narażeni także na utratę motywacji do chrześcijańskiego wychowania dzieci. W ten sposób zerwanie związków Kościołem przechodzi niczym grzech pierworodny na kolejne pokolenia. Temu papież stara się również zapobiec.

W tym duchu należy rozumieć uproszczenie i przyspieszenie kanonicznej procedury orzekania o ważności lub nieważności zawartych w Kościele małżeństw oraz nadanie biskupom diecezjalnym uprawnień do jednoosobowego decydowania w przypadkach niebudzących wątpliwości. Franciszek odwołuje się również do możliwości dopuszczenia do Komunii Świętej osób żyjących w związkach niesakramentalnych, które spełniają warunki przewidziane przez św. Jana Pawła II w adhortacji Familiaris consortio. Wzywa również, by norm moralnych nie używać „jako kamieni”, którymi obrzuca się życie innych osób, żyjących w sytuacjach „nieregularnych” (pkt 305). Każdy przypadek trzeba traktować indywidualnie i poddawać wnikliwemu rozeznaniu, uwzględniając osąd sumienia każdego człowieka. Papież przestrzega także przed postawą „zamkniętych serc, które często chowają się nawet za nauczaniem Kościoła, aby zasiąść na katedrze Mojżesza i sądzić, czasami z poczuciem wyższości i powierzchownie, trudne przypadki i zranione rodziny” (pkt 305).

Adhortację, czyli po polsku „zachętę”, papieża Franciszka o miłości w rodzinie skierowaną do biskupów, kapłanów, osób konsekrowanych, małżonków chrześcijańskich i wszystkich wiernych świeckich kończy modlitwa za przyczyną Świętej Rodziny (patrz: ramka).


Jezu, Maryjo i Józefie,
w Was kontemplujemy
blask prawdziwej miłości,
do Was zwracamy się z ufnością.

 Święta Rodzino z Nazaretu,
uczyń także nasze rodziny
środowiskami komunii
i Wieczernikami modlitwy,
autentycznymi szkołami Ewangelii
i małymi Kościołami domowymi.
 
Święta Rodzino z Nazaretu,
niech nigdy więcej w naszych rodzinach nikt nie doświadcza
przemocy, zamknięcia i podziałów:
ktokolwiek został zraniony
albo zgorszony,
niech szybko zazna pocieszenia i uleczenia.
 
Święta Rodzino z Nazaretu,
przywrócić wszystkim świadomość
sakralnego i nienaruszalnego
charakteru rodziny,
jej piękna w Bożym zamyśle.

Jezu, Maryjo i Józefie,
usłyszcie, wysłuchajcie naszego błagania!

Amen.

ks. Henryk Zieliński
fot. PAP/Leszek Szymański

Idziemy nr 16 (550), 17 kwietnia 2016 r.

 

PODZIEL SIĘ:
OCEŃ:
- Reklama -

DUCHOWY NIEZBĘDNIK - 29 marca

Wielki Piątek
Dla nas Chrystus stał się posłusznym aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej.
Dlatego Bóg wywyższył Go nad wszystko i darował Mu imię ponad wszelkie imię.

+ Czytania liturgiczne (rok B, II): J 18, 1 – 19, 42
+ Komentarz do czytań (Bractwo Słowa Bożego)

ZAPOWIADAMY, ZAPRASZAMY

Co? Gdzie? Kiedy?
chcesz dodać swoje wydarzenie - napisz
Blisko nas
chcesz dodać swoją informację - napisz



Najczęściej czytane artykuły



Najwyżej oceniane artykuły

Blog - Ksiądz z Warszawskiego Blokowiska

Reklama

Miejsce na Twoją reklamę
W tym miejscu może wyświetlać się reklama Twoich usług i produktów. Zapraszamy do kontaktu.



Newsletter