Nowa książka o "człowieku Franciszku"

"Kiedy z papieżem jechałam metrem" – to tytuł książki Eriki Rosenberg, argentyńskiej Żydówki, którą w wersji niemieckiej opublikowało z okazji drugiej rocznicy pontyfikatu Franciszka monachijskie wydawnictwo "HERBiG".

20150314 18:58
ts (KAI) / Monachium, mz

 
Buenos Aires, 13 marca 2013 roku. Erika Rosenberg miała przerwę w wykładzie dla swoich studentów – przyszłych dyplomatów w argentyńskim Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Gdy usłyszała nagłą wrzawę na ulicy, z początku sądziła, że to może kolejny wiec protestacyjny. Nagle z całego hałasu doszło ją wołanie: „Ole, Ole, Francisco!”, a jeden ze studentów podbiegł do niej wołając: „Czy Pani wie, że Bergoglio został wybrany papieżem?” I to był powód wybuchu tej wielkiej radości.

Euforia udzieliła się także jej – pochodzącej z Niemiec argentyńskiej Żydówce. Ucieszyła się, bo arcybiskup Buenos Aires, kardynał Jorge Bergoglio był człowiekiem, którego wysoko ceniła za jego otwarcie na dialog międzyreligijny. Z tej sympatii powstała książka.

Chcąc dowiedzieć się więcej o “człowieku Franciszku” Rosenberg odwiedzała jego przyjaciół, rówieśników, członków rodziny. Kilkakrotnie też była na audiencjach w Watykanie i rozmawiała z papieżem, który pewnego razu powiedział z sympatią: – Teraz ma Pani wszystko dla swojej książki. Sądzę, że jest Pani zadowolona. – Za zgodą papieża argentyńska autorka rozmawiała też z jego siostrzenicami, od których dowiedziała się m.in., że wuj-papież nie tylko chętnie telefonuje, ale też regularnie pisze do nich maile.

63-letnia Erika Rosenberg przedstawia w swojej książce drogę życiową Jorge Bergoglio, ale także ukazuje, jakim jest człowiekiem. – Wokół wuja zawsze coś się działo – wspomina siostrzenica Maria Ines Naraja. 47-letnia córka siostry papieża – Marty Reginy sama jest niezwykle energiczną kobietą. Jest nie tylko żoną i matką trojga dzieci, ale także doktorem literaturoznawstwa.

Jak wspomina Maria Ines, jej wuj uważa, że Kościół jest dla wszystkich. – Teraz, kiedy jest papieżem, pragnie więc pokazać Kościół otwarty, że wbrew utartej opinii Watykan nie jest jego dzierżawcą, czy administratorem, ale jest depozytariuszem wiary. – Kościół, to są ludzie i każdego człowieka prowadzi do Boga, przytacza myśli swego wuja-papieża Maria Ines Naraja i podsumowuje: – Dlatego nie będzie on nigdy "normalnym" papieżem, on za mocno płynie pod prąd i nie można go przeprogramować.

Siostrzenica papieża Franciszka wspomniała też, że już jako prowincjał jezuitów wuj powtarzał swoim młodym kuzynom: "Nie traćcie swobody mówienia tego, co myślicie! Nawet jeśli czasem wynikłoby z tego coś złego i nieodpowiedniego, nieprzyjemnego i było to dla niego lepsze, niż wyrażanie się w taki sposób, którego by oczekiwał i który nikogo by nie ranił".

Dla wieloletniego przyjaciela papieża, Santiago de Estrada, Franciszek już w Argentynie pokazał wysoką jakość kierowania ludźmi. Zwrócił uwagę, że on nie milczał, a to dlatego, że wierzył, iż musi bronić wartości i zasad. Nigdy nie postępował autorytarnie, lecz zawsze starał się przede wszystkim osiągnąć konsensus. Estrada uważa, że we wszystkich działaniach widać wielki talent taktyczny Franciszka.

"Franciszek po prostu sprawia, że świat jest nieco cieplejszy, trochę bardziej miłosierny i trochę bardziej ludzki" – czytamy w książce Rosenberg. To bardzo wiele – jej zdaniem – w zglobalizowanym świecie, z jego bezwzględnym naciskiem na konkurencję, w świecie, który niszczy tradycje i wartości.