28 marca
czwartek
Anieli, Sykstusa, Jana
Dziś Jutro Pojutrze
     
°/° °/° °/°

Neokatechumenat: liturgia czy celebracja?

Ocena: 2.23333
18192
Czy zatwierdzenie Dyrektorium Katechetycznego Drogi Neokatechumenalnej oznacza powstanie nowej liturgii?
Bez wątpienia zatwierdzenie przez Benedykta XVI wyżej wspomnianego dyrektorium 20 stycznia br. jest ważne dla całej wspólnoty Kościoła, aby zachować jedność w bogactwie różnorodności. Ojciec Święty powiedział: „Przed chwilą został wam odczytany dekret, w którym zostały zaakceptowane celebracje zawarte w Dyrektorium Katechetycznym Drogi Neokatechumenalnej, niebędące w sensie ścisłym liturgiczne, ale stanowiące część wtajemniczenia chrześcijańskiego w wiarę. Jest to jeszcze jeden element, który ukazuje, jak Kościół towarzyszy wam z cierpliwym rozeznaniem, jak rozumie wasze bogactwo, ale też dba o jedność i harmonię całego Ciała Kościoła”.

Co do liturgii, Ojciec Święty powiedział: „Fakt tego spotkania daje mi okazję od krótkiej refleksji nad znaczeniem liturgii. Sobór Watykański II określa ją jako dzieło Chrystusa kapłana i Jego Ciała, którym jest Kościół. Na pierwszy rzut oka wydaje się to dziwne, ponieważ zdaje się, że dzieło Chrystusa oznacza historyczne dzieło odkupieńcze Chrystusa, Jego mękę, śmierć i zmartwychwstanie. W jakim sensie więc liturgia jest dziełem Chrystusa? Męka, śmierć i zmartwychwstanie nie są tylko wydarzeniami historycznymi; nie tylko osiągają i przenikają historię, ale ją przekraczają i pozostają zawsze obecne w sercu Chrystusa. W akcji liturgicznej Kościoła jest zawsze obecna aktywność Chrystusa Zmartwychwstałego, który czyni obecnym i skutecznym dla nas dzisiaj to Misterium paschalne, dla naszego zbawienia; przybliża nam w tym akcie dar z siebie, który w Jego sercu jest zawsze obecny i czyni nas uczestnikami tej obecności w Misterium paschalnym. To dzieło Chrystusa Pana, prawdziwie zawarte w liturgii, otwiera na obecność w Misterium paschalnym, jest również dziełem Kościoła, który, będąc w swoim ciele, jest jedynym podmiotem z Chrystusem – „Cały Chrystus, Jego głowa i ciało” (Christus totus caput et corpus) – mówi św. Augustyn. W celebrowaniu sakramentów Chrystus zanurza nas w Misterium paschalnym, aby przeprowadzić nas ze śmierci do życia, z grzechu do nowego życia w Chrystusie.

Odnosi się to w sposób szczególny do celebrowania Eucharystii, która, będąc szczytem chrześcijańskiego życia, jest również zasadą jego odkrywania, do czego prowadzi neokatechumenat. Jak czytamy w waszym statucie, »Eucharystia jest istotna dla neokatechumenatu, gdyż jest on katechumenatem pochrzcielnym, przeżywanym w malej wspólnocie«.

Właśnie aby pomóc w ponownym zbliżeniu do bogactwa życia sakramentalnego tych, którzy oddalili się od Kościoła czy też nie otrzymali odpowiedniej formacji, neokatechumeni mogą celebrować niedzielną Eucharystię w małej wspólnocie po pierwszych nieszporach niedzieli, według rozporządzenia biskupa diecezjalnego. Jednak każda celebracja eucharystyczna jest działaniem Jedynego Chrystusa wraz z Jego Jedynym Kościołem i dlatego ze swej istoty jest otwarta dla wszystkich, którzy należą do Jego Kościoła. Ten publiczny charakter Najświętszej Eucharystii wyraża się w fakcie, że każde celebrowanie Mszy Świętej ostatecznie podporządkowane jest biskupowi, jako odpowiedzialnemu za dany Kościół lokalny, który jest członkiem kolegium biskupów. Celebrowanie w małych wspólnotach, określone w księgach liturgicznych, za którymi trzeba wiernie iść, i z odrębnościami zaaprobowanymiw statutach Drogi, ma pomóc przechodzącym neokatechumenat w przyjęciu łaski wejścia w zbawcze misterium Chrystusa, która umożliwia chrześcijańskie świadectwo, zdolne, by przyjąć kształt nawet radykalny. W tym czasie stopniowe dojrzewanie w wierze poszczególnych osób i małej wspólnoty ma im pomagać do wchodzenia w życie wielkiej wspólnoty Kościoła, odnajdującej się w celebrowaniu liturgii w parafii, w której i przez którą realizuje się neokatechumenat w swojej zwyczajnej formie. Jednak podczas drogi ważne jest, by nie oddzielać się od wspólnoty parafialnej, właściwej dla celebrowania Eucharystii, która jest prawdziwym miejscem jedności wszystkich, gdzie Pan obejmuje różne stany naszej dojrzałości duchowej i jednoczy w jeden chleb nas, którzy tworzymy jedno ciało”.

Tyle papież powiedział o liturgii. Warto zaznaczyć, że przypomniał to, co jest zawarte w statutach Drogi. Precyzuje to artykuł trzynasty i jego cztery podpunkty.
  1. Eucharystia jest prawdziwie istotna dla neokatechumenatu, gdyż jest on właśnie katechumenatem pochrzcielnym przeżywanym w małej wspólnocie. Eucharystia bowiem dopełnia wtajemniczenie chrześcijańskie.
  2. Neokatechumeni celebrują Eucharystię niedzielną w małej wspólnocie, po pierwszych nieszporach niedzieli. Ta celebracja odbywa się zgodnie z rozporządzeniem biskupa diecezjalnego. Celebracje Eucharystii wspólnot neokatechumenalnych w sobotę wieczorem stanowią część niedzielnego duszpasterstwa liturgicznego parafii i są otwarte także dla innych wiernych.
  3. Eucharystia w małych wspólnotach celebrowana jest według zatwierdzonych ksiąg liturgicznych Rytu Rzymskiego, z wyjątkiem zezwoleń udzielonych przez Stolicę Apostolską. Odnośnie udzielania Komunii Świętej pod dwiema postaciami, neokatechumeni przyjmują ją na stojąco, pozostając na swoim miejscu.
  4. Celebracja Eucharystii w małej wspólnocie jest przygotowywana pod kierunkiem prezbitera przez kolejne grupy ze wspólnoty neokatechumenalnej, które opracowują krótkie wprowadzenia do czytań, dobierają śpiewy, przygotowują chleb, wino i kwiaty oraz troszczą się o piękno i godność znaków liturgicznych. (Statut, Zatwierdzenie definitywne, rozdział 3, artykuł 13, punkty od 1. do 4., ss. 11 i 12).

Jeśli chodzi o zatwierdzone odrębności w liturgii, zawarte są one w Liście kard. Francisa Arinze z 1 grudnia 2005. Przypomniał o nich papież 12 stycznia 2006 na spotkaniu z uczestnikami Drogi Neokatechumenalnej. Benedykt XVI powiedział wówczas: „Na doniosłe znaczenie liturgii, a w szczególności Mszy Świętej w ewangelizacji wielokrotnie wskazywali moi poprzednicy, a wasze wieloletnie doświadczenie może w pełni potwierdzić, że pamięć o centralnym miejscu tajemnicy Chrystusa, celebrowanej w liturgii, odgrywa szczególną i nieodzowną rolę w tworzeniu żywych i trwałych wspólnot chrześcijańskich. Pragnąc dopomóc Drodze Neokatechumenalnej, aby jej działalność ewangelizacyjna, prowadzona w jedności z całym Ludem Bożym, była jeszcze bardziej skuteczna, Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów przekazała wam ostatnio w moim imieniu pewne normy dotyczące sprawowania Eucharystii, po okresie próby, na który wyraził zgodę sługa Boży Jan Paweł II. Jestem pewien, że normy te, ujmujące to, co zawierają zatwierdzone przez Kościół księgi liturgiczne, będą przez was starannie przestrzegane” („L`Osservatore Romano” nr 4/2006, s. 24., Statut, Zatwierdzenie Definitywne, artykuł 13, paragraf 3, przypis 49, s. 12).

Zarówno list Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów z 1 grudnia 2005, jak i przytoczony wyżej fragment z przemówienia papieża znajdują się w przypisach Statutu Drogi, i trzeba je rozumieć jako całość. Dlatego też warto zaznaczyć, że nie istnieje Liturgia Neokatechumenalna. Neokatechumenat ma Liturgię Rzymską i zgodę na opisane odmienności. Jest to o tyle ważne, iż porządkuje stan rzeczy. Warto również zaznaczyć, że neokatechumenat jest częścią duszpasterstwa parafialnego, adresowanego do osób oddalonych od Kościoła lub tych, którzy nie przeżyli pełnej formacji. Poprzez udział w Drodze mają te osoby dojrzeć do jedności z parafią, aby razem z innymi wiernymi tworzyć wspólnotę wiary. Liturgia w parafii jest więc celem, do którego zmierza formacja neokatechumenalna.

Zatwierdzenie Dyrektorium Katechetycznego to nie zatwierdzenie Liturgii Neokatechumenalnej, lecz potwierdzenie przez Kościół charyzmatu, co stanowi równoczesne określenie, jak może się on realizować. Niech więc wyda jak najpiękniejsze owoce świętości!


ks. Bernard Czerwiński
Autor jest dr. teologii i proboszczem parafii św. Feliksa z Kantalicjo w Warszawie Marysinie
Idziemy nr 8 (337), 19 lutego 2012 r.
fot. PK
PODZIEL SIĘ:
OCEŃ:
- Reklama -

DUCHOWY NIEZBĘDNIK - 29 marca

Wielki Piątek
Dla nas Chrystus stał się posłusznym aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej.
Dlatego Bóg wywyższył Go nad wszystko i darował Mu imię ponad wszelkie imię.

+ Czytania liturgiczne (rok B, II): J 18, 1 – 19, 42
+ Komentarz do czytań (Bractwo Słowa Bożego)

ZAPOWIADAMY, ZAPRASZAMY

Co? Gdzie? Kiedy?
chcesz dodać swoje wydarzenie - napisz
Blisko nas
chcesz dodać swoją informację - napisz



Najczęściej czytane artykuły



Najwyżej oceniane artykuły

Blog - Ksiądz z Warszawskiego Blokowiska

Reklama

Miejsce na Twoją reklamę
W tym miejscu może wyświetlać się reklama Twoich usług i produktów. Zapraszamy do kontaktu.



Newsletter