W Rzymie rozpoczyna się dziś narodowa pielgrzymka Ukraińców z okazji 150. rocznicy kanonizacji św. Jozafata, apostoła jedności Kościoła. Kulminacyjnym punktem pielgrzymki będzie jutrzejsza Eucharystia w Bazylice Watykańskiej, gdzie spoczywa jego ciało.
Ojciec Święty udzielił Ukraińcom wyjątkowego przywileju. Swą liturgię będą sprawowali przy głównym ołtarzu konfesji św. Piotra.
– Dla naszego Kościoła św. Jozafat jest postacią symboliczną – mówi abp Światosław Szewczuk, zwierzchnik Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego. – Wiadomo, że szczególną misją katolickich Kościołów wschodnich jest bycie promotorami jedności chrześcijan. Oczywiście, w czasach św. Jozafata idee i wzorce jedności chrześcijan były trochę inne niż dzisiaj. Jednakże świętość tego biskupa męczennika zawiera w sobie silne przesłanie: wszyscy chrześcijanie muszą się modlić, zabiegać, a jeśli potrzeba, również i oddać życie za przywrócenie widzialnej i pełnej jedności Kościoła Chrystusa. Myślę, że jest to święty, którego cały Kościół musi docenić na nowo. Często bowiem nasi bracia prawosławni postrzegają św. Jozafata jako wroga, który chciał im wykraść wiernych i przekonać ich do katolicyzmu. Trzeba zrewidować te stare mity. Ekumenizm męczenników pozwala nam zrozumieć, że podziały, które istnieją między Kościołami, nie sięgają nieba – powiedział Radiu Watykańskiemu abp Szewczuk.
Pielgrzymka odbywa się z okazji 150. rocznicy kanonizacji św. Jozafata. Uroczystości rozpoczynają się w sobotę 24 czerwca w kościele Mądrości Bożej w Rzymie Nieszporami odprawianymi przez zwierzchnika UKGK, po których odbędzie się koncert muzyki sakralnej z udziałem chóru seminarzystów z Iwano-Frankowska. W niedzielę 25 czerwca pielgrzymi wezmą udział w modlitwie „Anioł Pański” z papieżem na placu św. Piotra, po czym o 13.00 w bazylice watykańskiej rozpocznie się Boska Liturgia.
Św. Jozafat Kuncewicz (1584-1623) pochodził z rodziny prawosławnej we Włodzimierzu Wołyńskim. Podczas pobytu na studiach w Wilnie zainteresował się Unią Brzeską i za poradą jezuitów w 1604 r. przeszedł do niej, wstępując jednocześnie do bazylianów. Po przyjęciu pięć lat później święceń kapłańskich, działał energicznie na rzecz Unii i zakładał nowe klasztory bazyliańskie w Wielkim Księstwie Litewskim oraz prowadził ożywioną pracę charytatywną.
W 1617 r. został biskupem-koadiutorem Połocka, a po śmierci abp. Gedeona Brolnickiego objął rządy w tej archidiecezji. Rozwinął wówczas szeroką działalność duszpasterską, oświatowo-formacyjną, administracyjną, kaznodziejską. Opracował katechizm unicki, domagał się dla swego duchowieństwa takich samych praw i przywilejów, jakie przysługiwały księżom łacińskim.
W następstwie tej niezwykle aktywnej działalności niemal cała archidiecezja połocka i okoliczne ziemie przyjęły Unię, co wkrótce ściągnęło nań prześladowania ze strony prawosławnych, oskarżających go m.in. o próbę wynarodowienia miejscowej ludności. Doszło do zamieszek ulicznych, które nasiliły się zwłaszcza podczas jego nieobecności, gdy przebywał na obradach sejmu w Warszawie w 1621 r.
12 listopada 1623 r., gdy przebywał w Witebsku, napadł nań tłum mieszczan, podburzanych przez księży prawosławnych i w okrutny sposób zamordował go, a ciało wrzucił do Dźwiny. Po kilku dniach wydobyto je i złożono w katedrze w Połocku.
Błogosławionym ogłosił go w 1643 r. Urban VIII, a świętym – bł. Pius IX w 1867 r. Relikwie św. Jozafata wielokrotnie zmieniały miejsce pobytu, głównie z obawy przed sprofanowaniem ich przez władze carskie. Od 1949 r. znajdują się w bazylice św. Piotra w Rzymie. W trzechsetną rocznicę jego smiercvi, papież Pius XI uczcił go w encyklice „Ecclesiam Dei”.
Co? Gdzie? Kiedy?
