Kościół wcale nie jest smutny

Powiedział Ksiądz Biskup w niedawnym Poranku Rozgłośni Katolickich, że papieskiej nominacji na ordynariusza diecezji radomskiej nie traktuje jako awans. Dlaczego?

Słowo „awans” kojarzy mi się z osiąganiem własnych celów, a w doświadczeniu posługi kapłańskiej i tajemnicy Kościoła to zawsze jest dzieło Boga i wezwanie do pełnienia Jego woli.

Ponad dziewięć lat pracował Ksiądz jako biskup pomocniczy w diecezji warszawsko-praskiej. Jak widzi Ksiądz Biskup diecezję, którą opuszcza?

Jako diecezję, która jest wspólnotą ludzi, wśród których wzrastałem, uczyłem się życia i wiary, która kształtowała moje kapłaństwo i z którą odkrywałem wartość posługi biskupiej. Wielkie duchowe bogactwo i tak liczne grono świadków ofiarnego życia z Bogiem. Diecezja warszawsko-praska to także wyjątkowe miejsce działania Boga i objawienia Jego łaski przez wstawiennictwo Matki Bożej.

Jak wynika z „Rocznika Statystycznego Kościoła w Polsce”, w diecezji radomskiej w niedzielnej Mszy świętej uczestniczy 40 proc. katolików, a 17,5 proc. przystępuje do Komunii świętej. To sporo. Ale zapewne chciałby Ksiądz Biskup, jako nowy ordynariusz, tę sytuację jeszcze poprawić?

Tajemnicy Boga i Jego życia nie da się wytłumaczyć wskaźnikami statystycznymi. To zawsze powinna być duchowa troska o życie w łasce. Z pewnością służą temu wszystkie starania o oddaną posługę sakramentalną kapłanów, pomoc w rozwoju życia duchowego każdego wiernego oraz umiejętność właściwego rozumienia prawd wiary.

Jest też inna, bardzo pozytywna informacja: na lekcje religii w diecezji radomskiej chodzą niemal wszyscy uczniowie. Czy wiadomo, dlaczego tak się dzieje, dlaczego właśnie tu jest lepiej niż w reszcie Polski i czy można próbować przenieść doświadczenia radomskie do innych diecezji?

Takie informacje cieszą. Nie potrafię wskazać konkretnych przyczyn, bo dopiero będę poznawał radomskie doświadczenia. Z pewnością jest to owoc otwartości uczniów, oddania osób ich nauczających, a także troski rodziców.

Skoro mowa o lekcjach religii: przez ponad ćwierć wieku uczył jej Ksiądz Biskup w praskim liceum Władysława IV. Czy nowy ordynariusz radomski znajdzie czas na naukę religii w którymś z liceów w tamtej diecezji?

Doświadczeń szkolnych z „Władka” nie da się odtworzyć. One są owocem pięćdziesięciu pięciu semestrów szkolnych, podczas których tworzyła się wspólnota duchowa i kształtowało się bogactwo wspólnych przeżyć. Z pewnością będę starał się o stały kontakt z młodymi, także w szkole, ale już bez etatu nauczyciela religii.

„Uśmiechnięty biskup” – tak opowiadają o Księdzu Biskupie media, tak też mówią ludzie, i to nie tylko mieszkańcy Pragi, ale choćby użytkownicy Facebooka, na którym Ksiądz Biskup jest bardzo aktywny. Co można zrobić, żeby w naszym Kościele – tradycyjnie jednak dość smutnym – zjawiło się więcej uśmiechu i radości?

Nie wypieram się mojego uśmiechu, ale mojego życia nie można opisać tylko takim określeniem. Tak samo jak nie zgadzam się, że Kościół jest tradycyjnie dość smutny. Wspólnota wierzących przeżywa przecież liczne tajemnice życia i wiary, w których jest wiele radości i nadziei, ale także powagi czy smutku. Nie zapominajmy, że radość, pokój i dobroć to owoce Ducha Świętego i każdy człowiek, a tym bardziej wspólnota ludzi, staje się znakiem tych darów, gdy doświadcza bliskości Boga i żyje Jego łaską.

Biskup radomski Marek Solarczyk urodził się 13 kwietnia 1967 r. w Wołominie, pochodzi z parafii MB Nieustającej Pomocy w Duczkach. W latach 1986-1992 studiował w Wyższym Metropolitalnym Seminarium Duchownym w Warszawie. Studia zakończył obroną pracy magisterskiej na Papieskim Wydziale Teologicznym. Wskutek reorganizacji struktur Kościoła w Polsce został inkardynowany do diecezji warszawsko-praskiej. Należy do pierwszego rocznika kapłanów, którzy święcenia przyjęli w katedrze św. Floriana z rąk bp. Kazimierza Romaniuka (28 maja 1992 r.).

Był wikariuszem w parafii św. Feliksa z Kantalicjo w Marysinie Wawerskim, a następnie w parafii katedralnej. W 2005 r. został wicerektorem Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Warszawsko-Praskiej w Warszawie-Tarchominie. W 2009 r. został proboszczem parafii katedralnej św. Michała Archanioła i św. Floriana Męczennika. W 1999 r. obronił doktorat na Papieskim Wydziale Teologicznym w Warszawie. Przez 24 lata był nauczycielem religii w Liceum i Gimnazjum im. Króla Władysława IV w Warszawie. Prowadził wykłady z historii Kościoła w Wyższym Seminarium Duchownym Diecezji Warszawsko-Praskiej i w Prymasowskim Instytucie Życia Wewnętrznego.

Święcenia biskupie przyjął 19 listopada 2011 r. z rąk abp. Henryka Hosera SAC. Jest m.in. przewodniczącym Rady ds. Duszpasterstwa Młodzieży i delegatem KEP ds. Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży, członkiem Zespołu ds. Dialogu ze Wspólnotą Kościelną Ewangelicko-Augsburską i delegatem KEP ds. Powołań.