Kapłański Ruch Czystych Serc

Te słowa św. Matka Teresa z Kalkuty wypowiedziała w czasie synodu o rodzinie zwołanego przez św. Jana Pawła II w 1980 r. Wszyscy oczekiwali płomiennego, wyczerpującego przemówienia świętej, a tymczasem padło tylko jedno zdanie – ale jakie wielkie, jakie mocne i jakie prawdziwe. Diabeł wie, co robi, niszcząc świętość biskupów i kapłanów. Nie na darmo Ewangelia nazywa złego ducha nieczystym.

Chrystus daje nam świętych kapłanów – żyją pośród nas. Są też liczni księża, nasi rodacy, już beatyfikowani i kanonizowani. Wspomnijmy tylko jednego z nich, św. Maksymiliana Kolbego. Jako dziesięcioletni chłopak – niesforny, sprawiający kłopoty rodzicom – zobaczył w czasie modlitwy Matkę Bożą. Pokazała mu dwie korony: białą, oznaczającą czystość, i czerwoną – męczeństwo. Wybrał obie. Został beatyfikowany w 1970 r. jako wyznawca (korona biała), a w 1982 r. kanonizowany jako męczennik (korona czerwona). Dzieł i świętości o. Maksymiliana nie trzeba przypominać. Znamy je dobrze. Mamy tak wielkiego świętego za sprawą Niepokalanej.

BŁOTO NIECZYSTOŚCI

We wrześniu Polskę nawiedziła straszna powódź. Widzieliśmy przerażające obrazy: wezbrane rzeki płynące ulicami miast, uciekających ludzi, stracony dobytek, nieraz gromadzony przez całe życie. Trauma psychiczna, którą trudno usunąć z pamięci. Ale także solidarność ludzka, ofiarna pomoc, powszechna życzliwość, wielka modlitwa. Po przejściu fali powodziowej w wielu miejscach – domach, szkołach, kościołach… – kolejny straszny widok: wszystko przykryte brudnym szlamem.

Obok powodzi spowodowanej nadmiernymi opadami deszczu zalewa naszą ojczyznę i nasz naród inna powódź – powódź brudu moralnego. I tu potrzeba solidarnej modlitwy i ofiarnej postawy. Internet, formujący myślenie i zachowania ludzi, na niespotykaną dotychczas skalę szerzy pornografię, rozwiązłość, grzechy nieczyste przeciw naturze człowieka. Grzech stał się normą: „Wszyscy to robią, dlaczego ty nie masz tak żyć? To nic złego”. „Miłość” rozumiana jako wyuzdane odrzucenie zasad zapisanych w Dekalogu i Ewangelii w takim myśleniu nie jest grzechem. Jest wyrazem nowoczesności i postępu. Jest czymś nie tylko dopuszczanym, ale wręcz pochwalanym i zalecanym. Niszczone jest małżeństwo – nierozerwalny związek mężczyzny i kobiety, skierowany ku przekazywaniu życia. Ośmieszane jest dziewictwo. Negowane życie w celibacie. Pochwalana niewierność.

OCHLAPANA OBLUBIENICA

Obrazek z rzeczywistości jesienno-zimowej. Idziesz chodnikiem, przyzwoicie ubrany, pogoda dżdżysta. Obok ulicą przejeżdża samochód i naraz chlap! – fontanna błota na tobie. To także obraz symboliczny. Wielu świeckich i księży, ludzi kochających Kościół, zostało ochlapanych błotem cudzej nieczystości. To nie przesada: Kościół, Oblubienica Chrystusa, jest obryzgiwany nieczystością niektórych kapłanów. To jest naszym wspólnym cierpieniem.

Pamiętamy zdarzenie z kobietą cudzołożną opisane w Ewangelii wg św. Jana. Chrystus do nacierających na Niego faryzeuszów i uczonych w Piśmie powiedział: „Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci w nią kamieniem” (J 8, 7). Jesteśmy świadomi naszej grzeszności i słabości. Nie chcemy zajmować się tropieniem cudzych grzechów. Ale złu trzeba dać odpór. Grzech nieczystości, zwłaszcza kapłanów, choć popełniany skrycie, ujawnia się. Spełnia się to, co w imieniu Boga powiedział prorok Natan do Dawida po grzechu cudzołóstwa, którego król się dopuścił z Batszebą: „Uczyniłeś to wprawdzie w ukryciu, jednak Ja obwieszczę tę rzecz wobec całego Izraela i wobec słońca” (2 Sm 12, 12).

Zło ujawnione gorszy i staje się przyczyną odejść od Kościoła i wiary, służy też do usprawiedliwiania własnych grzechów nieczystych, zwłaszcza przez ludzi młodych. Jest wykorzystywane do podważania całej nauki moralnej Kościoła. Zaznaczmy dobitnie: ludzie mają prawo oczekiwać od księdza wierności i tego, by był zbudowaniem i wzorem. Jednak czy powołując się na grzechy kapłanów, będzie można tłumaczyć się przed Bogiem z własnych grzechów niewiary i nieczystości?

Chrystus ciągle powołuje do kapłaństwa. Chrystus powołuje do życia w celibacie. Niestety, jest coraz więcej „bogatych młodzieńców”, którzy nie idą za głosem Chrystusa. Dlaczego? Ma w tym udział także propaganda nieczystości. Skandale z udziałem księży są przedstawiane tak, jakby dotyczyły wszystkich duchownych.

Kolejni papieże, także Franciszek, wydali bardzo restrykcyjne przepisy, jakie biskupi stosują obecnie wobec takich zdarzeń. Czy jednak naszą reakcją ma być tylko stosowanie norm prawa kościelnego? Czy mamy tylko gasić pożary? Trzeba sadzić żywy, zielony las. Pewnie będą jeszcze kolejne przykłady niewierności kapłańskiej, oburzające i gorszące przykłady nieczystości, „pożary zła”. Niestety, jakie społeczeństwo, takie rodziny; jakie rodziny, tacy księża. Księża nie spadają z księżyca – wyrastają, wychowują się w naszym społeczeństwie. Co robić?

TRZEBA OFENSYWY CZYSTOŚCI

Złu trzeba dać odpowiedź. Pozytywną, która przyniesie wspaniałe owoce. Przed trzydziestu laty powstał w Polsce Ruch Czystych Serc. Adresowany był początkowo do młodzieży. Z tej młodzieży wyrosły małżeństwa i nowa gałąź – Ruch Czystych Serc dla małżeństw. Należy do niego ponad 16 tys. młodych ludzi. Teraz zrodziła się myśl, by 8 grudnia zainicjować Ruch Czystych Serc dla kapłanów. Każdy ksiądz, diecezjalny czy zakonny, każdy biskup może do niego dołączyć. Wymogi: szczere postanowienie trwania w czystości kapłańskiej, codzienna adoracja Najświętszego Sakramentu i modlitwa o czystość. Każdego roku przed uroczystością Niepokalanego Poczęcia osobiście odprawiona nowenna, a w samą uroczystość – prywatne ponowienie ślubu celibatu. Także modlitwa wynagradzająca za księży przeżywających trudności, trwających w grzechu, tych, którzy odeszli od kapłaństwa. Ważne, byśmy formalnie zgłosili swój udział w tym ruchu. Byśmy wobec przykładów zła mogli odpowiedzieć: tak, to smutna prawda, ale zobaczcie, ilu jest takich, którzy należą do Ruchu Czystych Serc Kapłanów.

– Czy to jest potrzebne? – pytają niektórzy księża. – Przecież złożyliśmy ślubowanie przy święceniach, poważnie je traktujemy – przekonują. Tak, ale żyjemy w czasach, w których bardzo potrzeba wyraźnego świadectwa. Potrzeba też tworzyć struktury dobra, skoro powstają – formalnie lub nieformalnie – struktury zła.

Chcemy, by obok kapłańskiej gałęzi powstała gałąź sióstr zakonnych i świeckich, którzy zobowiążą się do codziennej krótkiej modlitwy o czystość kapłanów, pokuty za grzechy nieczyste. Tu nie trzeba szczególnej reklamy. Są pośród nas tysiące ludzi, którzy kochają kapłaństwo i chcą świętości księży. Szczerze zatroskani o Kościół!

MATKA BOŻA KAPŁAŃSKA

Warto wspomnieć jedno z przeżyć św. Faustyny, opisane w „Dzienniczku”, tekst rzadko przywoływany – wizję Matki Bożej Kapłańskiej. Oto zapis: „Widzenie Matki Bożej. W jasności wielkiej ujrzałam Matkę Bożą […]. Na lewym ręku trzymała Dziecię Jezus. Takiej Matki Bożej jeszcze nie widziałam. Spojrzała na mnie łaskawie i rzekła: «Jestem Matką Boską Kapłańską». Jezusa spuściła z ręki na ziemię, a prawą rękę podniosła w niebo i rzekła: «Boże, błogosław Polsce, błogosław kapłanom». I znów rzekła do mnie: «Powiedz to, coś widziała, kapłanom». Postanowiłam sobie, że przy pierwszej sposobności widzenia się z ojcem [Józefem Andraszem SJ] powiem, lecz ja sama nie mogę nic zrozumieć z tego widzenia” (Dz. 1585). Jak je objaśnił spowiednik św. Faustyny? Co to widzenie oznacza dzisiaj, w naszej aktualnej sytuacji?

To w znacznej mierze od naszej modlitwy zależy podniesienie autorytetu kapłaństwa przez świadectwo czystości. Zobaczycie wszyscy: na naszych oczach spełni się wizja św. Faustyny. Są i będą rzesze świętych, czystych księży. Zobaczycie, że zostanie wysłuchana modlitwa Maryi Niepokalanej, Matki Bożej Kapłańskiej, którą usłyszała św. Faustyna: „Boże, błogosław Polsce, błogosław kapłanom!”.