Jasna, święta, polska

Siła klasztoru

Silnym ośrodkiem jedności narodu oraz moralnego i patriotycznego wzrostu klasztor jasnogórski pozostawał nawet wtedy – a może tym bardziej – kiedy po rozbiorach przestało istnieć państwo polskie. Sanktuarium w Częstochowie nadal było miejscem nieustannych modlitw i pielgrzymek – opisywanych przez kolejnego naszego noblistę, Władysława St. Reymonta, który sam znalazł się wśród pątników. „Po ostatnim rozbiorze, podzieliwszy Polskę na trzy części, nieprzyjaciele nasi obdarli ją ze wszystkiego bogactwa i wymazali spomiędzy państw Europy, jakby jej nigdy nie było. A jednak ta Polska nie ginie... Naród złamany na części zrasta się duchowo. Jest nadzieja, że zrośnie się zupełnie” – powiedział papież Pius X w 1906 r., na pierwsze obchody święta Matki Bożej Jasnogórskiej.

Abp Krol Wojtyła na obchodach Milenium na Jasnej Górze

Z pewnością nadzieję dawała nie tylko wspólnota wyznania, nadana przed wiekami przez Mieszka I w przyjęciu chrztu, lecz również cudowny wizerunek Maryi na Jasnej Górze, który w niezwykły sposób jednoczył Polaków. Podczas II wojny światowej niemiecki gubernator Hans Frank wpisał w księdze pamiątkowej klasztoru: „Gdy wszystkie światła dla Polski zagasły, to wtedy zawsze jeszcze była święta z Częstochowy i Kościół”. Dobrze wiedzieli o tym nie tylko hitlerowcy, ale i władze komunistyczne, które przez lata zwalczały Kościół katolicki i nie dopuściły w 1966 r. do wizyty papieża Pawła VI, który pragnął przybyć na Jasną Górę na obchody Milenium Chrztu Polski. Mówiąc o znaczeniu sanktuarium, nie sposób pominąć Prymasa Tysiąclecia, który kochał je w sposób szczególny i przygotował Jasnogórskie Śluby Narodu na 300. rocznicę ślubów Jana Kazimierza. Zostały uroczyście złożone 26 sierpnia 1956 r. – bez udziału kard. Stefana Wyszyńskiego, który wówczas jeszcze pozostawał internowany w Komańczy.

Marzenie Pawła VI, choć niezrealizowane, wpisuje się w szereg gestów wielu papieży czynionych wobec jasnogórskiego sanktuarium. Jan XXIII po konklawe prosił kard. Wyszyńskiego, by modlono się za niego na Jasnej Górze. Jan Paweł II przybywał tu sześciokrotnie – żaden papież w historii nie odwiedził żadnego sanktuarium tyle razy. Mawiał, że Jasna Góra, obok Watykanu, jest dla niego kazalnicą, z której głosił do całego świata. Ofiarował także Czarnej Madonnie złotą różę – papieski dar, jakim są wyróżniane najbardziej znaczące sanktuaria maryjne świata, a także nowe korony, które poświęcił dzień przed swoją śmiercią. Złotą różę – w imieniu Pawła VI – przywiózł też Benedykt XVI. Wszystkie te gesty następców św. Piotra symbolicznie wiążą polskie sanktuarium narodowe tym mocniej z Kościołem powszechnym.

Za kilka dni, 28 lipca, dojdzie do kolejnego takiego wydarzenia. – Marzenia się spełniają: namiestnik Chrystusowy tu, na Jasnej Górze, odda cześć Matce Najświętszej – mówi o. Marian Waligóra, przeor klasztoru. Częstochowa, zaraz po Gnieźnie i Poznaniu, stanie się trzecim miejscem dziękczynienia Bogu za rocznicę chrztu – przy udziale papieża Franciszka. W ten sposób historia, jak to już nieraz na świętej górze Polaków bywało, zatoczy koło, by przypomnieć o Bożej Opatrzności, której wierność stara się naśladować Polonia semper fidelis.

Anna Krogulec fot. ks. Henryk Zieliński/Idziemy, BP Jasnej Góry Idziemy nr 30 (564), 24 lipca 2016 r.