Jasna Góra: pogrzeb o. Zachariasza Jabłońskiego

Był doktorem nauk teologicznych, profesorem Uniwersytetu Kard. Stefana Wyszyńskiego i kierownikiem Katedry Mariologii Instytutu Teologicznego w Radomiu. Członkiem Polskiego Towarzystwa Mariologicznego i członkiem zwyczajnym Papieskiej Międzynarodowej Akademii Maryjnej. Był również członkiem Rady ds. Migracji, Turystyki i Pielgrzymek Konferencji Episkopatu Polski. Wielki czciciel Matki Bożej Częstochowskiej, niezmordowany pielgrzym i znawca pielgrzymstwa polskiego na Jasną Górę.

Msza św. pogrzebowa z udziałem 220 kapłanów, w tym pięciu biskupów, została odprawiona w bazylice, po czym ciało zmarłego zostało złożone w paulińskim grobowcu na Cmentarzu św. Rocha w Częstochowie.

O. Zachariasz Jabłoński zmarł 26 listopada w wieku 75 lat, w 57. roku życia zakonnego i w 51. roku kapłaństwa.

Był duszpasterzem akademickim, organizatorem grup młodzieżowych Pieszej Pielgrzymki Warszawskiej a także współorganizatorem i przewodnikiem Pieszej Pielgrzymki ze Skałki w Krakowie na Jasną Górę.

W trakcie swojej pracy naukowej wydał kilkadziesiąt publikacji związanych z problematyką kultu maryjnego i ruchem pielgrzymkowym, a w szczególności z Jasną Górą.

W homilii abp Wacław Depo, metropolita częstochowski przywołał słowa wypowiedziane przez śp. o. Zachariasza w jego 50. rocznicę święceń kapłańskich: „zawsze miałem świadomość, że moje kapłaństwo rodzi się z Bożego powołania, jest łaską, i na siebie do końca nie mogę liczyć. Ufałem więc Panu Bogu i to zaufanie przez całe życie starałem się podtrzymywać. Modliłem się o wytrwanie, zawsze byłem wolnym człowiekiem, nie miałem lęku przed władzą, a tę postawę odwagi zdobyłem dzięki ojcu. Dożyłem obecnego czasu i boleję nad tym, że społeczeństwo nie potrafi w pełni korzystać z wolności, którą 25 lat temu wywalczyliśmy. Staram się zawsze odnosić do wydarzeń, które aktualnie mają miejsce. Wiem, że ludzie tego oczekują. Uważam, że Kościół musi to robić, bo zawsze ma służyć narodowi w tych momentach, w których się coś dzieje, a które są trudne. Dlatego wiem, że kiedy będę prowadził rozważanie przed Apelem Jasnogórskim oglądam bieżące wiadomości, by zatem zareagować na to, co się dzieje. Nie bawię się w polemikę, ale staram się pokazać inny wymiar wydarzenia”.

Kaznodzieja podziękował zmarłemu za „wiarę i miłość do Boga, Ojczyzny i Kościoła, za prostotę i odwagę wypowiadanych słów, zarówno na apelach, salach wykładowych, przekazach medialnych i osobistych spotkaniach”. – Bolałeś bardzo, że po śmierci i kanonizacji świętego Jana Pawła II próbowano uczynić Polskę i Kościół w Polsce swoistym poligonem antyewangelizacji mieszając wolność z bezpardonową swobodą wypowiadanych kłamstw i brakiem jakiejkolwiek kultury – mówił abp Depo.

Bp Ignacy Dec ze Świdnicy, przyjaciel zmarłego, w pożegnalnych słowach, zauważył, że „ Ojca Profesora Zachariasza w ostatnich latach można było najczęściej spotkać i zobaczyć na Apelu Jasnogórskim, gdy był od początku do końca zapatrzony w ikonę Jasnogórskiej Maryi”. - Maryja bowiem była Matką i Przewodniczą jego życia, a Jasna Góra była dla niego drugim domem rodzinnym. Żegnając Go dzisiaj możemy powiedzieć, że o. Zachariasz żył treścią Apelu Jasnogórskiego, tym tryptykiem: „jestem, pamiętam, czuwam” – powiedział bp Dec. Podkreślił, że o. Zachariasz zawsze był wrażliwy na ludzką biedę, na każdą prośbę, która do niego docierała.

Ks. Marian Janus, koordynator ruchu pielgrzymkowego w Polsce z ramienia Konferencji Episkopatu Polski odczytał telegram podpisany przez bp. Krzysztofa Zadarkę, przewodniczącego Rady ds. Migracji, Turystyki i Pielgrzymek. „Zmarł jeden z wielkich czcicieli Matki Bożej Częstochowskiej, niezmordowany pielgrzym i znawca pielgrzymstwa polskiego na Jasną Górę. Wspaniały zakonnik, paulin i wielki patriota, wierny sługa, kapłan Jezusa Chrystusa. Był wieloletnim i bardzo czynnym konsultorem Rady Konferencji Episkopatu Polski. Przebijał podziw dla jego głębokiej wiary, zdolności do pięknych katechez dla pątników, doświadczenie, którym dzielił się na spotkaniach z organizatorami pieszych pielgrzymek z całej Polski na Jasną Górę” – czytamy w specjalnym liście kondolencyjnym.

W imieniu Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego i Polskiego Towarzystwa Mariologicznego głos zabrał o. Grzegorz Bartosik, przewodniczący. – Dziękujemy tobie za twoją posługę profesorską, za wygłoszone wykłady, za zorganizowane sympozja i konferencje, za publikacje, za wystąpienia w mediach, w których głosiłeś cześć Matki Bożej, w których uczyłeś, zwłaszcza na wykładach studentów, także miłości do naszej Ojczyzny – powiedział franciszkanin. Podkreślił także, że dla „studentów był jak ojciec, dla kolegów, współpracowników, jak ojciec i brat, pełen gościnności, otwartego serca i życzliwości”.

Na zakończenie słowo do zebranych wypowiedział o. Arnold Chrapkowski, generał Zakonu Paulinów. – W osobie o. Zachariasza żegnamy dziś wielkiego czciciela Bożej Matki, Maryi Jasnogórskiej, teologa i duszpasterza, patriotę zatroskanego o losy naszej Ojczyzny. Jako zakonni współbracia dziękujemy Ci drogi Ojcze za twój twórczy niepokój, którym inspirowałeś do podejmowania konkretnych działań, za apostolską gorliwość i za świeżość myśli – powiedział generał.

Uroczystą Mszę św. koncelebrowało 220 kapłanów przybyłych z całej Polski. Obecni byli biskupi: bp świdnicki Ignacy Dec; bp włocławski Wiesław Mering; abp Stanisław Nowak, arcybiskup senior arch. częstochowskiej; bp Józef Zawitkowski, biskup pomocniczy senior diec. łowickiej; bp Jan Zając, biskup pomocniczy senior arch. krakowskiej.

W uroczystościach pogrzebowych uczestniczyli współbracia paulini z konwentu jasnogórskiego na czele z o. przeorem Marianem Waligórą oraz zakonnicy z różnych stron Polski i świata. Przybyli m.in.: rodzina Zmarłego i przyjaciele, przedstawiciele środowisk akademickich, stowarzyszeń i grup duszpasterskich, przedstawiciele świata mediów, siostry zakonne, pracownicy Jasnej Góry.

Po Mszy św. nastąpiło przeniesienie ciała zmarłego i złożenie w paulińskim grobowcu na cmentarzu św. Rocha w Częstochowie.