Japonia: poświęcono nowy klasztor sióstr Opatrzności Bożej w Tokio

Eucharystię koncelebrowali kapelan sióstr, ks. Thomas Kawamura Kinji, ks. Heinz Hamm, jezuita, duszpasterz katolików niemieckojęzycznych oraz o. Paweł Janociński, dominikanin i duszpasterz japońskiej Polonii. Wśród jej uczestników byli: ambasador RP w Japonii, Cyryl Kozaczewski z rodziną, konsul Dominika Giordano oraz wielu pracowników ambasady, której budynek znajduje się stosunkowo blisko klasztoru.

W czasie uroczystości wystąpiła m.in siostra Jordana Skakuj, przełożona klasztoru. Odczytała ona gratulacje od siostry Antoniny Kasjaniuk, przełożonej generalnej zakonu w Polsce, w których podkreśliła ona "mocną wiarę polskich misjonarek w Opatrzność Bożą pozwalającą na budowę nowego klasztoru w czasach gdy sióstr na świecie jest coraz mniej a klasztory raczej bywają zamykane".

W rozmowie z KAI siostra Jordana przypomniała historię związaną z powstaniem nowego klasztoru, który został wybudowany w miejsce starego. Pierwsze z polskich sióstr przybyły do Tokio w 1976 r. Początkowo korzystały one z gościny miejscowych salezjanów, zwłaszcza nestora polskich misjonarzy w Japonii o. Michała Moskwy. Kilka lat potem japońscy franciszkanie podarowali im posesję w Tokio-Nakameguro, na której znajdował się budynek klasztoru, kościół pw. św. Michała należący do parafii Tokio-Meguro oraz ogród. W kościele odbywają się co niedziela msze św. po japońsku, niemiecku a także po polsku. – Stary klasztor ze starymi murami był pod wieloma względami mało funkcjonalny. M. in. nie było w nim dużej sali do spotkań dla wiernych. Była to jedna z głównych przyczyn, dla których zdecydowaliśmy się na budowę nowego budynku, gdyż chcemy jeszcze bardziej otworzyć się na przybywających do nas ludzi. Ponadto dzięki przebudowie mógł powstać też bardzo potrzebny tutaj parking – tłumaczy s. Jordana.

Obecnie Zgromadzenie Opatrzności Bożej w Japonii liczy 8 sióstr w Tokio. Wśród nich jest jedna Japonka i dwie Wietnamki. Cztery zakonnice prowadzą swoją misję w Aboshi koło Osaki. Siostry zajmują się zwłaszcza ewangelizacją dzieci i młodzieży. W warunkach japońskich oznacza to naukę religii w przedszkolach i szkołach katolickich, w których pracują. Poza tym wprost bezcenna jest ich pomoc w katechizacji dzieci i młodzieży polonijnej.