Jak pierwsi chrześcijanie

– Szukamy projektów pomagających wdrożyć w życie Ewangelię – mówi ks. Jan Bartoszek, sekretarz Komisji KEP ds. Duszpasterstwa. – Tematyka rekolekcji NewPastoral wychodzi od kwestii egzystencjalnych: skąd jesteśmy, po co żyjemy, dlaczego cierpimy, jak przebaczać – spraw bliskich nie tylko wierzącym. Dopiero na kolejnych etapach wchodzi Słowo Boże, i tu jest pole do ewangelizacji. Projekt był testowany w parafii, w której mieszkam, dlatego na bieżąco obserwowałem, jak się rozwija i wydaje owoce.

Ks. Brzyś zauważył, że we Francji ludzie po Mszy w małych grupkach stoją jeszcze przez godzinę przed kościołem i rozmawiają. To go skłoniło do inicjatywy opartej na takich właśnie kameralnych grupach. – W Polsce proboszcz zobaczy po Mszy tylko odjeżdżające samochody – mówi. – Spotkania w grupach pozwolą zacieśnić parafialne więzi.

Katarzyna i Aleksander Rzepeccy z rodziną dopiero od roku mieszkają w Warszawie. – Mamy doświadczenie wyobcowania, bycia na peryferiach – przyznaje Aleksander. – Grupa NewPastoral jest dla nas przestrzenią do spotkań i pogłębiania relacji. Kościół to winnica. W niektórych świątyniach jest tłocznia, są narzędzia i nawet piękne piwnice. Ale najważniejsze, by było wino.

Do NewPastoral przyciągnął ich brak obwarowań typowych dla niektórych wspólnot. Owszem, na zawiązanie grupy i otrzymanie materiałów potrzebna jest zgoda proboszcza, ale to wynika z założeń inicjatywy, mającej utrzymać grupę w łączności z parafią. Proboszcza można zaprosić na spotkanie, ale nie trzeba. – Mała grupa daje poczucie tożsamości, współodczuwania wiary – mówi Katarzyna.

UCZNIOWIE I MISJONARZE

I nazwa, i formuła NewPastoral nawiązują do idei nowej ewangelizacji, czyli – jak mówi papież Franciszek – pastoralnego nawrócenia.

– Jako pierwszy określenia „nowa ewangelizacja” użył Paweł VI, ale to Jan Paweł II przedstawił je jako wezwanie na trzecie tysiąclecie – mówi bp Wiesław Lechowicz, delegat KEP ds. Duszpasterstwa Emigracji Polskiej. – NewPastoral chce właśnie głosić Słowo Boże w nowy sposób: wyjść, włączyć się, towarzyszyć, przynosić owoce i świętować.

Biskup zachęca do wyzbycia się hierarchicznego obrazu Kościoła parafialnego z proboszczem na czele. – Chodzi o wyjście do ludzi i włączenie się w życie ich i ich rodzin, a w konsekwencji włączenie ich w życie Kościoła – mówi – a towarzyszenie zakłada nie incydentalne wydarzenie, ale proces, rozwój, systematyczność. Owoce i świętowanie zaś oznaczają bliskość Boga. Nie ma świętowania poza Nim, bo to On jest przyczyną i owoców, i świętowania.

Inicjatywa nawiązuje do początków chrześcijaństwa, kiedy nie było ani świątyń, ani kapłanów, a wierni spotykali się w małych grupach po domach. W swoim Liście do Rzymian św. Paweł pozdrawia Pryskę i Akwilę oraz „Kościół, który się zbiera w ich domu”. Ewangelizacja w ramach tamtych grup domowych zaowocowała największym wzrostem liczebnym chrześcijaństwa w historii Kościoła.

W adhortacji Pastores dabo vobis (1992) Jan Paweł II apelował do duszpasterzy o „nowy styl życia duszpasterskiego (…) w owocnej współpracy z wiernymi świeckimi”. Myśl tę rozwinął Franciszek w adhortacji Evangelii gaudium (2013), nawołującej do duszpasterskiego i misyjnego nawrócenia. Parafię nazwał wspólnotą wspólnot, która jednak „nie przyniosła wystarczających owoców, aby była bliżej ludzi”. Grupy NewPastoral, które z „wierzących praktykujących” czynią „uczniów-misjonarzy”, mogą to zmienić.

„Od dawna czytam Pismo Święte i odmawiam Różaniec, ale dopiero rozmowy i wspólna modlitwa nauczyły mnie słuchać i rozumieć Słowo. Codziennie zmienia się moje podejście do drugiego człowieka i Boga. Pomimo różnych trudności i przykrości, jakie stają na mojej drodze, jestem szczęśliwsza i spokojniejsza niż rok temu, bo wiem, że nie jestem sama” – pisze w swoim świadectwie Kasia, i to chyba najlepsze podsumowanie oraz zachęta do włączenia się w projekt NewPastoral.