Szwajcarski teolog domaga się rehabilitacji Lutra

W apelu, opublikowanym 1 marca przez fundację „Weltethos” (Etyka globalna), a przedrukowanym przez media niemieckojęzyczne, 89-letni Küng podkreślił, że w roku upamiętniającym Reformację Kościół nie powinien zaniedbać okazji do tego kroku ekumenicznego.

Przy tej okazji zauważył, że w relacjach ekumenicznych wspólnoty i parafie poszły często dalej niż dialog teologiczny i to właśnie oficjalny Kościół – gdy chodzi o decydujące problemy – pozostał w tyle za „praktyką ekumenizmu, przeżywaną już od dawna w wielu wspólnotach ewangelickich i katolickich”. Dla nich często „nie są problemem” kwestie posługi duchownych czy wspólnoty eucharystycznej.

Obok rehabilitacji Lutra przez Kościół katolicki Hans Küng domaga się „zniesienia ekskomunik z czasów Reformacji”, wzajemnego uznania posługi duchownych oraz „wzajemnej gościnności eucharystycznej”. Czas pogania, uważa szwajcarski teolog przypominając, że w przeciwnym razie „jeszcze więcej ludzi odwróci się od Kościoła, jeszcze więcej wspólnot i grup sięgnie do samopomocy”.

Zwykłe uczczenie 500 lat Reformacji to dla Künga za mało. „Samo tylko świętowanie 500 lat Reformacji bez rzeczywistego zakończenia rozdziału Kościołów oznacza branie na siebie nowych win”, stwierdził teolog. Jego zdaniem , często „lękliwe i wahające się władze kościelne w Rzymie i poza nim” nie mogą „przeoczyć historycznej okazji”. W zglobalizowanym i zsekularyzowanym świecie chrześcijaństwo będzie wiarygodne tylko wówczas, gdy ukaże się „jako wspólnota w doprawdy pojednanej różnorodności”. Często już miały miejsce „rzymskie deklaracje zamiaru”, ale „my, zaangażowani chrześcijanie, wreszcie oczekujemy czynów”, podkreślił w swoim apelu Hans Küng.

Krytyczny wobec Kościoła 89-letni Küng uchodzi w środowiskach liberalnych za jednego z najwybitniejszych współczesnych teologów niemieckojęzycznych. W grudniu 1979 r. Kongregacja Nauki Wiary odebrała mu prawo nauczania w imieniu Kościoła katolickiego. Decyzja ta stanowiła punkt kulminacyjny wieloletniego konfliktu, którego podłożem było podważanie przez tego teologa nieomylności papieża i podstawowych zasad chrystologii. Od 27 lat ten urodzony w Szwajcarii teolog angażuje się w dialog między religiami świata; jest też inicjatorem międzyreligijnego projektu Weltethos (Etyka globalna) i do marca 2013 r. przewodniczył fundacji o tej samej nazwie.

Były profesor uniwersytetu w Tybindze – przez pewien czas nauczający równolegle z ks. prof. Josephem Ratzingerem, późniejszym papieżem Benedyktem XVI – cierpi od lat na różne choroby. Teraz – przyznaje – czuje się względnie dobrze.

Hans Küng jest autorem licznych książek. Wiele z nich przetłumaczono łącznie na 32 języki, w tym również na polski. Do najbardziej znanych należą: "Kościół" (1967), "Nieomylny? Oto jest pytanie" (1970), "Być chrześcijaninem" (1974), "Czy Bóg istnieje?" (1978), "Życie wieczne" (1982), "Projekt etos świata" (1990) i "Credo" (1992). Szwajcarski teolog przygotował też trylogię poświęconą trzem religiom monoteistycznym: w r. 1991 ukazał się tom poświęcony judaizmowi, w 1994 – chrześcijaństwu. Część trzecia – o islamie – ma zostać wydana w roku bieżącym. W 1997 r. Küng opublikował "Etos świata dla polityki i gospodarki światowej". Jesienią 2002 r. ukazała się jego książka: "Wywalczona wolność" – pierwsza część autobiografii, a w 2015 roku „Siedmiu papieży”. Küng apeluje w niej do biskupów i księży o większe wsparcie dla wysiłków papieża Franciszka na rzecz reformy Kościoła, gdyż „jeśli ten papież chce wpłynąć na szerokie reformy w Kościele, to z pewnością nie może tego dokonać sam. Dla swego kursu reform papieżowi koniecznie potrzebne jest wsparcie wielu osób, nie tylko z grup reformatorskich”.

Küng, jeden z założycieli międzynarodowego przeglądu teologicznego "Communio", otrzymał liczne odznaczenia; jest też doktorem honoris causa 12 uniwersytetów na świecie i honorowym obywatelem Tybingi. W 2005 r. otrzymał prestiżową Nagrodę Niwano, uważaną za „teologicznego Nobla”. Nagroda stanowiła wyraz uznania dla Künga za jego "niezmordowany wkład na rzecz pokoju" oraz zasługi w dziedzinie dialogu i współpracy między religiami. W 2008 r. został uhonorowany złotym Medalem Pokoju im. Otto Hahna przyznanym przez Niemieckie Towarzystwo Przyjaciół ONZ w Berlinie-Brandenburgii.