Franciszek zachęca do modlitwy ustnej, która jest wołaniem do Boga z głębi serca

Oprócz modlitwy serca, przenikniętej uczuciami, tajemnicą, pierwszą modlitwą człowieka jest zawsze modlitwa ustna.

Ojciec Święty zwrócił uwagę, że modlitwa ustna pozostaje najpewniejsza i zawsze można ją odmawiać. Uczucia natomiast, zawsze są niepewne: przychodzą i odchodzą, opuszczają nas i powracają. Modlitwa ustna, ta odmawiana szeptem lub recytowana w chórze, jest nam zawsze bliska.

Franciszek przywołał Katechizm, który stwierdza, że jest ona niezbędnym elementem życia chrześcijańskiego. Zauważył, że przykład wiernego trwania na modlitwie dają nam często ludzie starsi. Uczestnicząc w liturgii, niekiedy może niedosłysząc słów celebracji, półgłosem powtarzają jednak słowa modlitw zapamiętanych z dzieciństwa. Oni noszą w sobie stałe pragnienie modlitwy.

Modlitwa ta nie zakłóca milczenia, lecz świadczy o ich wierności wezwaniu modlitwy, praktykowanej przez całe życie, nigdy nie słabnącej. Ci ludzie modlący się pokornie często są wielkimi orędownikami parafii: są dębami, które z roku na rok poszerzają swoje gałęzie, aby dać cień jak największej liczbie osób. Tylko Bóg wie, kiedy i jak bardzo ich serca były zjednoczone z odmawianymi modlitwami: z pewnością także te osoby musiały się zmierzyć z nocami i chwilami pustki. Ale modlitwie ustnej można być zawsze wiernym. Jest ona jak kotwica: chwycić się liny, aby pozostać tutaj wiernym, bez względu na to, co się dzieje.

– podkreślił papież

Ojciec Święty zaznaczył, że wszyscy powinniśmy uczyć się stałości na modlitwie od owego rosyjskiego pielgrzyma, wspomnianego w znanym dziele duchowości, który nauczył się sztuki modlitwy, powtarzając niezliczoną ilość razy to samo wezwanie: „Panie, Jezu Chryste, Synu Boga, zmiłuj się nade mną, grzesznikiem!” (por. KKK, 2616; 2667). Jeśli w jego życiu pojawiają się łaski, jeśli modlitwa staje się tak gorąca, jeśli jego spojrzenie zmienia się, aż staje się podobne do spojrzenia dziecka, to dlatego, że wołał do Boga z głębi serca.

Dlatego nie wolno nam gardzić modlitwą ustną. Ktoś powie: «Ej tam, to jest rzecz dla dzieci, dla ludzi nieoświeconych; ja poszukuję modlitwy myślnej, medytacji, wewnętrznej pustki, aby uczynić miejsce dla Boga». Bardzo proszę, nie wpadajmy w pychę lekceważącą modlitwę ustną. To jest modlitwa ludzi prostych, ta, której nauczył nas Jezus: Ojcze nasz, któryś jest w niebie…Wypowiadane słowa prowadzą nas za rękę; w pewnym momencie przywracają smak, budzą nawet najbardziej ospałe serca; ożywiają uczucia, które zagubiły się w pamięci, i biorą nas za rękę prowadząc do doświadczenia Boga. A przede wszystkim są jedynymi, które w sposób pewny kierują do Boga prośby, jakie On chce usłyszeć. Jezus nie zostawił nas we mgle. Powiedział nam: „Wy zatem tak się módlcie!”. I nauczył modlitwy Ojcze Nasz (por. Mt 6,9).

– mówił Franciszek.

Przeczytaj także: Papież do Polaków: Niech św. Wojciech wyprosi wam wzrost duchowy waszej Ojczyzny