Franciszek: Kościół jest otwarty na każdego, kto szuka Boga

 Na początku Franciszek przypomniał, że św. Paweł, gdy po swoim nawróceniu rozpoczął głosić Ewangelię Pana Jezusa, napotkał na wrogość części swoich rodaków. Zauważył, że prześladowania zamiast powodować regres ewangelizacji, stają się szansą na poszerzenie pola, na którym można zasiać dobre ziarno Słowa.

Podczas pierwszej podróży misyjnej Pawła dokonuje się przejście od głoszenia Ewangelii w synagogach diaspory, do głoszenia w najpopularniejszych środowiskach pogańskich

– wyjaśnił Ojciec Święty. Przypomniał, że po powrocie do Antiochii Paweł i Barnaba opowiadają swoim braciom, w jaki sposób Bóg otworzył przed poganami „podwoje wiary”.

Z Księgi Dziejów Apostolskich wyłania się natura Kościoła, który nie jest twierdzą, lecz namiotem zdolnym do poszerzenia swojej przestrzeni (por. Iz 54, 2) i zapewnienia dostępu wszystkim. Kościół albo «wychodzi» albo nie jest Kościołem, jest «Kościołem otwartych drzwi» (Adhort. ap. Evangelii gaudium, 46), «powołanym, by był zawsze otwartym domem Ojca. [...] tak, aby ktoś, kto pragnie iść za natchnieniem Ducha i zbliża się, szukając Boga, nie spotkał się z chłodem zamkniętych drzwi» (tamże, 47)

– stwierdził Franciszek.

Ojciec Święty przypomniał, że to otwarcie na pogan wywołuje bardzo żywe kontrowersje, ponieważ niektórzy Żydzi twierdzą, że dla zbawienia konieczne jest obrzezanie. Rozstrzygnięciu tej kwestii miał służyć pierwszy sobór w dziejach Kościoła - zgromadzenie w Jerozolimie. Głos decydujący mieli Piotr, który stwierdził, że człowiek jest zbawiony dzięki łasce Pana Jezusa, a nie z jakiegokolwiek innego względu oraz Jakub, który zachęcił, by nie narzucać poganom obrzezania, ale prosić ich jedynie o odrzucenie bałwochwalstwa i jego wszelkich przejawów.

Podsumowując papież stwierdził, że scena ta przypomina, iż eklezjalna metoda rozwiązywania konfliktów opiera się na dialogu polegającym na uważnym i cierpliwym słuchaniu oraz na rozeznaniu dokonanym w świetle Ducha Świętego.

To właśnie Duch pomaga przezwyciężyć zamknięcia oraz napięcia i działa w sercach, aby w prawdzie i w dobru osiągnęły jedność. Ten tekst pomaga nam zrozumieć synodalność. Interesujące jest to, jak apostołowie piszą list, rozpoczynając od słów: "postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my". Cechą właściwą synodalności jest obecność Ducha Świętego. W przeciwnym razie nie mamy do czynienie z synodalnością, a wymianą zdań, parlamentem, czymś całkiem innym

– zaznaczył Franciszek.

Prośmy Pana, aby umocnił we wszystkich chrześcijanach, a zwłaszcza w biskupach i prezbiterach pragnienie i odpowiedzialność komunii. Niech nam dopomoże w życiu dialogiem, słuchaniem i spotkaniem z braćmi w wierze oraz z tymi, którzy są daleko, aby zasmakować i ukazać płodność Kościoła, powołanego do bycia «pełną radości matką» wielu dzieci (por. Ps 113,9)

– powiedział Ojciec Święty na zakończenie katechezy.