Franciszek dodał do kalendarza liturgicznego nowych świętych

 Dekret o dopisaniu do Ogólnego Kalendarza Rzymskiego wspomnień kolejnych świętych opublikowała dzisiaj Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów. Nowe wspomnienia mają być wpisane do wszystkich kalendarzy i ksiąg liturgicznych przeznaczonych do sprawowania Mszy świętej i Liturgii Godzin. Teksty liturgiczne im poświecone mają być przetłumaczone i zatwierdzone przez poszczególne konferencje episkopatów.

Troje z nowo dodanych są doktorami Kościoła:
- Grzegorz z Nareku, wielki mistyk, teolog, uczony i poeta Kościoła ormiańskiego, żyjący na przełomie IX i X w. (wspomnienie dowolne 27 lutego)
- Jan od Krzyża, hiszpański mistyk i mistyk i teolog z XVI w. (wspomnienie dowolne 10 maja)
- Hildegarda z Bingen niemiecka benedyktynka, mistyczka i kompozytorka żyjąca na przełomie XI i XII w. (wspomnienie dowolne 17 września)

Uzasadniając włączenie tych trojga świętych do kalendarza rzymskiego, Kongregacja ds. Kultu Bożego zauważa, że świętość łączy się z wiedzą oraz poznaniem spraw Bożych i ludzkich. W sposób szczególny dotyczy to świętych, którzy uzyskali tytuł doktora Kościoła. Ich mądrość jest przeznaczona nie tylko dla nich, lecz dla całej wspólnoty eklezjalnej.

Pozostali trzej święci, których wspomnienie papież wpisał do Ogólnego Kalendarza Rzymskiego to znane z kart Pisma Świętego, odwiedzone przez Jezusa rodzeństwo z Betanii:
- Łazarz, którego Jezus wskrzesił, usługująca Mu Marta i zasłuchana w Jego slowa Maria.

Franciszek przypomina, że w Kościele łacińskim utrzymywała się niepewność co do tożsamości Marii, co sprawiło, że w kalendarzu rzymskim widniała jedynie Marta. Niedawne badania biblijne rozwiązały jednak te wątpliwości, dlatego 29 lipca będzie odtąd w kalendarzu rzymskim wspomnieniem obowiązkowym nie tylko Marty, ale trojga rodzeństwa z Betanii. Uzasadniając tę papieską decyzję Kongregacja ds. Kultu Bożego przypomina, że w ich domu w Betanii Pan Jezus doświadczył rodzinnej atmosfery i przyjaźni.

+++++

Św. Grzegorz z Nareku (ok. 950-1005) był jednym z największych poetów i uczonych ormiańskich. Urodził się w miejscowości Andzewacik jako syn miejscowego biskupa Chosroesa, który został nim po śmierci żony. Wraz z bratem Janem został oddany do klasztoru w Nareku (Narekavank) na południe od jeziora Wan (dziś we wschodniej Turcji), w którym spędził resztę życia. Gruntownie poznał tam język grecki, uczył się też matematyki, medycyny i architektury. Po przyjęciu święceń kapłańskich był profesorem i wychowawcą mnichów. Uznawano go za mistrza życia kontemplacyjnego (porównywany był z Bernardem z Clairvaux, Eckhartem, Janem Taulerem, Henrykiem Suzo). Pozostawił po sobie wiele utworów (20 hymnów i ód, Komentarz do "Pieśni nad pieśniami", Historię krzyża z Aparang, Trzy mowy w formie litanii, Panegiryk apostołów i 72 uczniów, Panegiryk Jakuba z Nisibisu), a przede wszystkim arcydzieło literatury ascetycznej i mistycznej - „Księgę pieśni żałobliwych” – perły poezji ormiańskiej. Kościół ormiański czci go 27 lutego. Wspominany jest także w Martyrologium Rzymskim jako wielki mistyk i "Doctor Armenorum". Św. Jan Paweł II określił go mianem jednego z największych piewców Madonny. 12 kwietnia 2015 roku papież Franciszek ogłosił go doktorem Kościoła.