Kościół wspomina św. Jakuba i św. Krzysztofa

Jakub Apostoł, brat św. Jana Ewangelisty, jest nazywany Starszym (lub Większym) dla odróżnienia go od innego Jakuba, również Apostoła, który był „bratem Pana” i ma w hagiografii przydomek Młodszy (Mniejszy).

Był synem rybaka Zebedeusza i pochodził z Betsaidy w Galilei. Pismo Święte wspomina Jakuba po raz pierwszy opisując, kiedy razem z bratem odpowiedzieli na wezwanie Mistrza z Nazaretu. Św. Mateusz Ewangelista opisał, jak obydwaj zostawiają swoje sieci i idą za Jezusem.

Po raz drugi Ewangelie wspominają Jakuba opisując wydarzenie w którym żona Zebedeusza prosi Pana o honorowe miejsca dla swoich synów (Jakuba i Jana) w przyszłym Królestwie. Wiadomo też, że miał popędliwy charakter i dlatego otrzymał od Jezusa przydomek „Syn Gromu”. Żądał bowiem, żeby na pewne miasto w Samarii, które nie przyjęło Jezusa, spadł piorun i spalił je.

Został ścięty na rozkaz Heroda Antypasa w Jerozolimie około Wielkanocy 44 r.

Według legendy, św. Jakub zawędrował w podróży misyjnej aż do Hiszpanii. Jest czczony jako patron tego państwa. Od jego imienia pochodzi nazwa miasta Santiago (Sant Jago) de Compostella w Galicji, gdzie znajdują się relikwie Apostoła. W średniowieczu Santiago było trzecim, po Ziemi Świętej i Rzymie, sanktuarium chrześcijaństwa. Pielgrzymowanie do Santiago, praktykowane od wczesnego Średniowiecza, scalało od wieków chrześcijańską Europę. Do dziś kwitnie ruch pielgrzymkowy, setki tysięcy pątników udaje się co roku do sanktuarium Apostoła.

Czytaj także: Droga św. Jakuba wkrótce otwarta

Św. Krzysztof jest jednym z najbardziej popularnych świętych Wschodu i Zachodu. Wiadomo o nim tylko tyle, że pochodził z Azji Mniejszej, z prowincji rzymskiej Licji w dzisiejszej Turcji, i że tam poniósł śmierć męczeńską za panowania cesarza Decjusza ok. 250 r.

Istnieje wiele legend o nim. Jedna z nich głosi, że przez wiele lat służył pogańskim możnym tego świata. Kiedy jednak poznał naukę Chrystusa, przyjął chrzest. Pokutując za swój grzeszny żywot, postanowił osiedlić się nad Jordanem i przenosić przez rzekę pielgrzymów, idących ze wschodu do Ziemi Świętej. W trakcie jednej z przepraw, niosąc na plecach dziecko, na środku Jordanu poczuł ogromny ciężar przekraczający jego siły. Bliski utonięcia usłyszał głos: „Jam jest Jezus, twój Zbawiciel. Dźwigając Mnie, dźwigasz cały świat”. Stąd też imię świętego – Christoforos – niosący Chrystusa.

Jako swojego patrona czcili św. Krzysztofa przewoźnicy, tragarze, flisacy i pielgrzymi. Współcześnie jest czczony jako patron kierowców, a jego wizerunek zdobi wiele pojazdów mechanicznych, które błogosławi się w dniu 25 lipca, bądź 31 maja (Nawiedzenie Najświętszej Maryi Panny) lub 29 września (św. Rafała), 2 października (Świętych Aniołów Stróżów).

Obrazy i rzeźby przedstawiają go jako potężnego mężczyznę z kijem wędrowca w dłoni, niosący na plecach Dzieciątko Jezus.

Modlitwa do św. Krzysztofa - patrona kierowców i podróżujących

Święty Krzysztofie, który patronujesz prowadzącym pojazdy, otaczaj swą opieką każdego, kto usiądzie za kierownicą. Wypraszaj u Boga łaski i predyspozycje potrzebne każdemu kierującemu pojazdem. Święty Krzysztofie, proś dobrego Boga, aby chronił kierowców przed brawurą i wypadkami i aby każdy z nich był na drodze odpowiedzialny, trzeźwy, opanowany i życzliwy. Amen

+++++++++++++++

O Panie, daj mi pewną rękę, dobre oko, doskonałą uwagę, bym nie pozostawił za sobą płaczącego człowieka.
Ty jesteś Dawcą Życia - proszę Cię przeto, spraw bym nie stał się przyczyną śmierci tych, którym Ty dałeś życie.
Zachowaj, o Panie, wszystkich którzy będą mi towarzyszyć od jakichkolwiek nieszczęść i wypadków.
Naucz mnie, bym kierował pojazdem dla dobra drugich i umiał opanować pokusę przekraczania granicy bezpieczeństwa szybkości.
Spraw, aby piękno tego świata, który stworzyłeś, wraz z radością Twej łaski, mogły mi towarzyszyć na wszystkich drogach moich.
Amen.

Czytaj także:

>> 25 lipca - Dzień Bezpiecznego Kierowcy

>> Ogólnopolski Tydzień św. Krzysztofa (19-26 lipca 2020)